28 Μαΐου 2011
σελήνη.......
Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30', και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αντήν την αρμονικότητο με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας. Η αποστολή του «Απόλλων 14» προκάλεσε και αυτή δονήσεις και η ΝΑΣΑ είπε: Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες. Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια και ενδέχεται να είναι κατοικημένη. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.
Οι «Τάϊμς» της Ν. Υόρκης έγραφαν τον Απρίλιο του 1976 ότι ο ένας από τους πέντε σεισμογράφους που τοποθέτησε ο «Απόλλων 14» εργάστηκε κανονικά μέχρι τον Μάρτιο του 1975 και κατόπιν σίγησε. Το περίεργο είναι ότι μετά από ένα μήνα σιγής λειτούργησε ξανά και κανονικά. Επίσης ένα άλλο μηχάνημα που είχε σιγήσει για 4 ολόκληρα χρόνια λόγω υπερβολικής ζέστης της σεληνιακής επιφάνειας, άρχισε και αυτό να λειτουργεί κανονικά για πρώτη φορά μαζί με το προηγούμενο αν και δεν ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Ο «Απόλλων 16» κατά την διάρκεια του ταξιδιού του προς την σελήνη έχασε ξαφνικά τον αυτόματο έλεγχο της πορείας χωρίς εξήγηση και χωρίς εξήγηση τον επανεύρε ξαφνικά. Στο εσωτερικό του κρατήρα «Ρέητζερ» το διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε από απόσταση 5 χιλιομέτρων μια φωτογραφία, λίγο πριν πέσει στη σελήνη. Η φωτογραφία παρουσίαζε μια σειρά από παράξενα αντικείμενα που η ΝΑΣΑ τα χαρακτήρισε πέτρες, ενώ διάφοροι ερευνητές μίλησαν για ΑΤΙΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 το Σοβιετικό «Λούγχοντ 2» σιην θάλασσα της Γαλήνης βρήκε μια μεταλλική πλάκα μήκους ενός μέτρου ασυνήθους στιλπνότητας και πολύ μικρής ηλικίας.
ΣΙτην ίδια αυτή θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στην ίδια ακριβώς διάταξη με τις πυραμίδες της Αιγύπτου όπως υποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Αβράμωφ. Γιατί η ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλές από τις αποστολές της στην θάλασσα της Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικό τπν υποχρέωσε σε αυτή την απόφαση; Τα διαστημόπλοια «Λούνα 9» και «Όρμπιτερ 2» φωτογράφησαν οκτώ ορελίσκους όμοιους με αυτούς της Κλεοπάτρας στην Αίγυπτο, ύψους ουρανοξύστη. Σε φωτογραφίες που πάρθηκαν από διαστημόπλοια και χαρακτηρίστηκαν απόρρητες, φαινόταν ένας φωτεινός συμμετρικός σταυρός. Εμφανίστηκε ξαφνικά και ξαφνικά χάθηκε. Παρακάτο παραθέτουμε διάφορες αστρονομικές παρατηρήσεις που κατά καιρούς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στην επιφάνεια της σελήνης.
11.3.1587: Οι αστρονόμοι της εποχής παρατηρούν με γυμνό μάτι ένα λαμπρό αστέρι πάνω στο φεγγάρι ανάμεσα στα δύο άκρα του ηλιακού μηνίσκου.
12.11.1671: Παρατηρείται στην επιφάνεια της σελήνης ένα λευκό σύννεφο αν και η σελήνη δεν έχει σύννεφα.
1783 & 1784: Παρατηρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα κινούμενα φώτα στην σεληνιακή επιφάνεια.
1794: Ένα περίεργο αντικείμενο πετούσε πάνω από την σελήνη.
7.9.1800: Οι Γάλλοι αστρονόμοι παρατηρούν κατά την διάρκεια μιας έκλειψης σειρά από κινούμενα φώτα που αλλάζουν συνεχώς σχηματισμούς και αφού ευθυγραμμίστηκαν εξαφανίστηκαν.
4/5/6/7.2.1821, α/6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821:
Στις παραπάνω ημερομηνίες και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 1821 οι αστρονόμοι παρατηρούν πλήθος από ανεξήγητα φώτα να κινούνται στην επιφάνεια της σελήνης και μετά από ορισμέ-μους σχηματισμούς που πήραν εξαφανίστηκαν.
22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σε όλες τις παραπλεύρως ημερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων με σημείο αναφοράς γύρω και μέσα στην «θάλασσα των Κρίσεων».
Αρχές 1860. 10.6.1866, 7.5.1867, Όλο το 1869: Καθ' όλη τη διάρκεια του 1860 παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα φω-ιεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης και ιδιαίτερη έξαρση στις παραπάνω ημερομηνίες όπου παρατηρήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν κωνικές κατασκευές μέσα και έξω από τον κρατήρα του Λινέ ο οποίος έχει βάθος 360 μέτρα και διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι έμειναν άφωνοι όταν πέντε χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί.
Όλο το 1871: Παρατηρούνται πάνω από 1500 φωτεινά αντικείμενα στην επιφάνεια της σελήνης με συχνότητα εμφανίσεως καθημερινά.
5.2.1877: Στον κρατήρα Εύδοξος φαίνεται για πολλές μέρες μια φωτεινή γραμμή μεγάλου μήκους.
21.3.1877 και 4.5.1877: Το εσωτερικό του κρατήρα Πρόκλος είναι κατάφωτο από πάρα πολλά κινούμενα φώτα.
Όλο το 1879: Το έτος αυτό έχουμε πλήθος εμφανίσεων φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης. Ο κρατήρας του Υνγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σαν να φωτιζόταν από κάποια πηγή φωτός, ενώ έξω από αυτόν φωτεινά αντικείμενα άλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στον κρατήρα Φρακαστόριους φάνηκε ένας φωτεινός κύκλος που στην συνέχεια πήρε σχήμα κώνου. Πριν το 1879 δεν υπήρχε καμμιά κωνική κατασκευή ενώ σήμερα οι κωνικές κατασκευές ξεπερνούν τις 1000.
23.1.1880: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν επί αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης σαν να γινόταν σινιάλο.
4,7.1881: Δύο πυραμιδοειδείς φωτεινές προεξοχές παρατηρήθηκαν στον σεληνιακό ορίζοντα.
8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινές δέσμες φάνηκαν στην «θάλασσα των Κρίσεων». Στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε αργότερα μια γέφυρα η οποία μετά από μερικά χρόνια εξαφανίστηκε.
24.4.1882: Παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων αντικειμένων στον κρατήρα «Αριστοτέλης».
26,3.1882: Στην «θάλασσα των Κρίσεων» παρουσιάζονται αμέτρητα φωτεινά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων.
23.11.1887: Μια κοκκινωπή σκιά παρατηρείται στον κρατήρα «Πλάτων».
15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικά ένα φωτεινό στίγμα στην επιφάνεια της σελήνης δέκα φορές φωτεινότερο από αυτήν. Προσεληνώθηκε στις σεληνιακές Άλπεις, παρέμεινε 20' και μετά χάθηκε. Στο σημείο προσεληνώσεως έμεινε μια περιφέρεια που άλλαζε συνέχεια χρώματα.
10.9.1889: Στον κρατήρα του «Πλίνιου» φάνηκε ένα κυκλικό φως με στίγμα στο κέντρο.
7.11.1891: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν σαν σινιάλο για αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης.
1892, 1896, 1899: Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών αυτών παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων φώτων στην επιφάνεια της σελήνης.
23.4.1915: Μια φωτεινή ακτίνα παρατηρείται στον κρατήρα «Κλάβιου».
15.1.1915: Επτά φωτεινά αντικείμενα σχημάτιζαν το Ελληνικό γράμμα «Γ» στην επιφάνεια της σελήνης.
10.10.1916: Ένα φωτεινό τρίγωνο παρατηρείται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
Από το 1922 έως το 1980: Έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων που κινούνται και αλλάζουν θέση, πιθανώς επιφανειακές κατασκευές τύπου «Ιγκλού», λυόμενες και προκατασκευασμένες.
14.6.1940: Δυο φωτεινές στήλες παρατηρούνται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
7.4.1944: Παρατηρείται ανεξήγητη λάμψη στην επιφάνεια της σελήνης.
19.10.1945: Τρία έντονα φώτα παρατηρούνται στο τείχος του «Δαρβίνου»
Από το 1950 έως το 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικές κατασκευές που πολλαπλασιαζόταν κατά ασυνήθιστο τρόπο αφού το 1865 υπήρχαν δύο, σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000.
7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φώτα στην επιφάνεια της σελήνης.
18.9.1953: Κάτι σαν νησί υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της σελήνης.
8.9.1955: Δυο λάμψεις παρατηρήθηκαν στην περιοχή του «Ταύρου».
24.5.1955: Μια αστραπή παρατηρείται στον νότιο πόλο της σελήνης.
18.3.1958: Οι Άγγλοι αστρονόμοι Τ. Ο'Νήλ και Χ. Π. Γουέλ-κινς παρατηρούν μια γέφυρα στην επιφάνεια της σελήνης η οποία μετά από μερικές μέρες εξαφανίστηκε.
29.9.1958: Στην επιφάνεια της σελήνης παρατηρούνται φωτεινά γραμμικά σύμβολα σαν γράμματα αλφαβήτου.
3.11.1958: Παρατηρούνται κινούμενα φώτα και απελευθέρωση αερίων στην επιφάνεια της σελήνης, ενώ ένα κόκκινο φως εκινείτο πολύ αργά.
5.11.1959: Φώτα αναβόσβυναν σαν σινιάλο για πολλή ώρα.
17.11.1959: Ένα φωτεινό αντικείμενο αναβόσβυνε στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυο φωτεινά αντικείμενα που έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης με μεγάλη ταχύτητα ενώ ένα φωτεινό σύννεφο ήταν πάνω από την περιοχή «Λι-τρώφ». Η σελήνη δεν έχει σύννεφα.
Το 1960: Η σκοτεινή πλευρά του κρατήρα «Βιτέλο» φωτιζόταν επί 5'.
Το 1961: Πέντε φωτεινά αντικείμενα αναβόσβυναν και έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης. Με την απομάκρυνση τους παρατηρήθηκε απελευθέρωση αερίων.
Το 1963: Πολλά κόκκινα αντικείμενα κινούνται στην επιφάνεια.
21.6.1964: Μια μαύρη σκιά κινείται στο Ν. ημισφαίριο της σελήνης.
3.7.1965: Για 70' λεπτά στην περιοχή του «Αριστάρχου» παρατηρούνται φωτεινές αναλαμπές.
6, 7, 8/8/1965: Και τις τρεις μέρες συνέχεια μια ισχυρή ακτίνα εκπέμπεται από την επιφάνεια της σελήνης προς άγνωστη κατεύθυνση.
Μάρτιος 1966: Μεγάλος αριθμός φωτεινών αντικειμένων σε όλη την επιφάνεια.
25.9.1966 & 25.10.1966: Παρατηρείται ασυνήθης αριθμός φωτεινών λάμψεων στον κρατήρα του «Πλάτωνα»» και στην περιοχή «Γκασέντι» για μια ώρα.
4.2.1966: Το Σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στην «θάλασσα των Καταιγίδων» πυργοειδείς κατασκευές διατεταγμένες σε ευθείες γραμμές.
11.9.1967: Ένα μαύρο σύννεφο με κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στη «θάλασσα της Γαλήνης».
24.12.1968: Ο «Απόλλων 8» περιστρέφεται γύρω από την σελήνη. Οι αστροναύτες είδαν ένα τεράστιο ΑΤΙΑ και το φωτογράφησαν. Είχε επιφάνεια 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα (4,000μ. Χ4.000μ,)
22.5.1969: Ο «Απόλλων 10» περιφερόταν γύρω από την σελήνη και η σεληνάκατος πήγαινε για προσελήνωση και ενώ απείχε από το έδαφος 7.200 μέτρα ένα ΑΤΙΑ από την επιφάνεια της σελήνης σηκώθηκε κάθετα και πήγε και την συνάντησε. Οι αστροναύτες το φωτογράφησαν και το κινηματογράφησαν. 16.7.1969: Όταν ο «Απόλλων 11» κατευθυνόταν προς την σελήνη ένα ΑΤΙΑ πήγε τον συνάντησε και τον συνόδευσε μέχρι την σελήνη.
19.7.1969: Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» προσεληνώθηκε συνοδευόταν από δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τα οποία κινηματογραφήθηκαν από τους αστροναύτες. Τα δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν τπν φωτεινότητα τους. Αργότερα εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο ΑΤΙΑ και το συνόδευαν 10 μικρότερα.
Τέλος ο «Απόλλων 17» φωτογράφησε και αυτός δύο ΑΤΙΑ κατά την διαδρομή του προς τπν σελήνη.
Οι κρατήρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ έχουν γίνει εστίες συγκεντρώσεων φωτεινών αντικειμένων. Ο κρατήρας του Αριστάρχου είναι ο πιο αινιγματικός και συγκεντρώνει τις πιο πολλές πιθανότητες να υπάρχουν σ' αυτόν είσοδοι για το εσωτερικό της σελήνης. Ομάδες επιστημόνων που συνεργάστηκαν ανεξάρτητα από την ΝΑΣΑ, υπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων και αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 1000 περιπτώσεις. Κατά την διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος «Απόλλων», η ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω από 2.000 περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων στην επιφάνεια της σελήνης, όπως επίσης παρατήρησε και ένα τεράστιο μαύρο σώμα μήκους 250.000 μέτρων και πλάτους 50.000 μέτρων που πετούσε πάνω από την σελήνη. Ο αστροφυσικός Δρ Μόρις Τζέσαπ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πριν τον αυτοκτονήσουν δήλωσε: Όλα τα φώτα κατευθύνονται από λογικά όντα που εξνπηρετουν κάποια σκοπιμότητα άγνωστη σ' εμάς. Οι κατασκευές που παρατηρούνται στην επιφάνεια της σελήνης και έχουν εμφανισθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι έργο νοημόνων όντων που έχουν βάση το εσωτερικό της σελήνης. Δεν υπάρχει περίπτωση τα παραπάνω φαινόμενα να είναι οφθαλμαπάτες γιατί οι φωτογραφικοί φακοί δεν παθαίνουν παραισθήσεις και φωτογραφίζουν μόνον υπαρκτά αντικείμενα. Το φεγγάρι δεν είναι νεκρό. Είναι ένα κοσμικό εργαστήριο νοημόνων όντων τους σκοπούς των οποίων γνωρίζουν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ και δεν τους αποκαλύπτουν. Εκείνο που δημιουργεί σκέψεις, είναι ο θόρυβος που έχει γίνει για τις αποστολές στη σελήνη. Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας του δορυφόρου μας. Γιατί όλα αυτά; για μια ανθρώπινη περιέργεια και ματαιοδοξία; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους; Το φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλό για να εμπνέει τους ερωτευμένους και τους ποιητές. Τι συμβαίνει;
Και ξαφνικά χωρίς τίποτε να το δικαιολογεί την 12.12.1996 η ΝΑΣΑ ανακοινώνει στα τηλεοπτικά μέσα
<< Μπορεί να υπάρχει Ζωή στη σελήνη.>>
VIDEOS
Σύμφωνα με μία νεώτερη υπόθεση των αστροφυσικών Ρ. Bastian Georg και Alex N. Halliday του πανεπιστημίου της Οξφόρδης,του Edwin A. Schauble, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες και του Ben C. Reynolds από το τμήμα γήινων επιστημών στο ελβετικό ομοσπονδιακό ίδρυμα τεχνολογίας,αμφισβητείται η επικρατούσα θεωρία για την δημιουργία της Σελήνης που θεωρούσε ότι αποτελεί προϊόν πρόσκρουσης ενός ουράνιου σώματος της τάξεως του μεγέθους του Άρη που έπεσε πάνω στον πλανήτη μας πρίν από 3 δισεκατομμύρια έτη και από τα θραύσματά που προέκυψαν από την σύγκρουση διαμορφώθηκε το σώμα της Σελήνης.
Κατά την νεώτερη υπόθεση δημιουργείται ο εξής προβληματισμός: όπως υποτίθεται, μετά τη σύγκρουση δημιουργήθηκε στο διάστημα ένα τεράστιο νέφος εξατμισμένου πετρώδους υλικού. Το νέφος αυτό όμως πάγωνε στις χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος, και το υλικό του ενώθηκε δημιουργώντας έτσι τη Σελήνη.
<<1>>
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Παραμένει λοιπόν αναπάντητο τό υπό ποίες συνθήκες δημιουργήθηκε το σώμα της Σελήνης,αφού η υπόθεση ότι αποτελεί υπόλημα ουράνιου σώματος που συγκρούστηκε κάποτε με τη γή ή ότι αποτελεί ένα νέφος πετρώδους υλικού που προέκυψε από την σύγκρουση της γής με κάποιο σώμα και εν συνεχεία πάγωσε στις χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος ή έστω ότι κάποιο ουράνιο σώμα (μετεωρίτης κτλ) δεσμεύτηκε από τις ελκτικές δυνάμεις της γής και τέθηκε σε περιφορά γύρω από αυτήν,έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την δεδομένη ύπαρξη πυρήνα της Σελήνης.
Βασικά,η πρώτη υπόθεση είναι άτοπη καθώς τα πετρώματα της σελήνης δεν έχουν ουδεμία σχέση με εκείνα της γής από τα οποία υποτίθεται ότι προήλθε.
Στην δεύτερη υπόθεση,των αερίων δηλαδή,παραμένει ανεξήγητο το γεγονός ύπαρξης πυρήνα της σελήνης.
Σχετικά με την τρίτη υπόθεση,της δέσμευσης ενός ουράνιου σώματος σε τροχιά γύρω από τη γή,παραμένει επίσης ανεξήγητο το πλήρως σφαιρικό σχήμα της Σελήνης,το οποίο είναι μοναδικό και προς αυτό μοιάζει μόνον εκείνο των δορυφόρων του Άρη,Φόβου και Δείμου,όπως και της Ευρώπης του Δία,σε αντίθεση με το σχήμα των πλανητών το οποίο είναι ελλειπτικό προς ωοειδές.
Επίσης,η υπόθεση σύγκρουσης ουράνιου σώματος του μεγέθους του Άρη με τη Γή που αναφέρουν οι αστροφυσικοί είναι τελείως άτοπο,καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε την πλήρη καταστροφή του πλανήτη.
Τί συμβαίνει με την Σελήνη;Μήπως είναι ξένο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα;
Στο σημείο αυτό θα μας βοηθούσε αρκετά η μυθολογία και συγκεκριμένα ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και της αναζήτησής της από την Δήμητρα,όπως και ο λιγότερο γνωστός μύθος της Καλλιστούς ο οποίος εν συντομία αναφέρει ότι η νύμφη Καλλιστώ ήταν ακόλουθος της Αρτέμιδος και γι'αυτό το λόγο είχε ορκιστεί παρθενία και αγνότητα στη Θεά.Κάποτε ο Ζεύς θέλησε να ενωθεί μαζί της.Την πλησίασε στο δάσος όπου λουζόταν και για να μη την τρομάξει,πήρε την μορφή της Αρτέμιδος.Στην συνέχεια πήρε την πραγματική του μορφή και ενώθηκε μαζί της.Η Καλλιστώ έμεινε έγκυος από το Δία.
Όταν βρέθηκε κάποτε σε ένα ποτάμι μαζί με την Αρτέμιδα και κάποιες άλλες νύμφες,η Αρτέμιδα αντελήφθει την εγκυμοσύνη της.Εξοργισμένη τότε,την χτύπησε με τα βέλη της.Ο Ζεύς για να την προστατεύσει,την μεταμόρφωσε σε <<Άρκτο>>.Τα βέλη όμως της Θεάς,σκότωσαν την νύμφη Καλλιστώ.Τότε,ο Ζεύς την έκανε αστερισμό και την τοποθέτησε ψηλά στον ουρανό,ονομάζοντάς την <<ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΤΟ>>.
Ο γόνος του Διός και της Καλλιστούς,ο Αρκάς,μεταφέρθηκε από τον Δία στην περιοχή της Αρκαδίας,η οποία πήρε από τον Αρκά το όνομά της.Εκεί τον παρέδωσε στη Μαία,η οποία τον μεγάλωσε.Ο Αρκάς έγινε ο γενάρχης των Αρκάδων.Μετά το θάνατό του,ο Ζεύς τον έκανε κι εκείνον αστερισμό,δίνοντάς του το όνομα <<ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ>>.Η Μαία,η μητέρα του Ερμή, ήταν μία εκ των 7 Πλειάδων,κόρες του Άτλαντα,τις οποίες ο Ζεύς μετέτρεψε μετά το θάνατό τους στον αστερισμό των Πλειάδων.
Ως μικρός συσχετισμός,θυμίζουμε ότι τα βέλη της Αρτέμιδος τύφλωναν όποιον χτυπούσαν.Το ίδιο συμβαίνει και με όποιον κοιτάξει με γυμνούς οφθαλμούς την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου και των άστρων χωρίς την συμβολή φίλτρων ή της ατμόσφαιρας.Η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα και ουσιαστικά κι απ'όσο γνωρίζουμε είναι <<οργανικά νεκρή>>.
Πέρα από αυτά οι παραπάνω αστροφυσικοί προσπαθώντας να δώσουν μία εξήγηση βάση του πυριτίου που υπάρχει στη χημική σύσταση των πετρωμάτων της σελήνης :
<<βρήκαν ότι το πυρίτιο στο φεγγάρι παρουσίαζε παρόμοια ισοτοπική σύνθεση με την σύνθεση του πυριτίου στη Γη.
Η σύγκρουση ήταν αρκετά μεγάλη που τα υλικά, τα οποία διαμόρφωσαν τελικά το φεγγάρι, αναμίχθηκε με τα υλικά από τη Γη, η οποία είχε ήδη μια βαρέα ισοτοπική σύνθεση πυριτίου>>.
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Τό ερώτημα που προκύπτει είναι από τί πετρώματα αποτελείται η Σελήνη,ποιά η σχέση της με το στοιχείο του πυρίτιου και ποιά η επίδρασή του στη γή;
Τα μυστήρια της Σελήνης συνεχίζονται με Τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα (TLP), που είναι αυτά όπου η σεληνιακή επιφάνεια αλλάζει σε φωτεινότητα, σε αδιαφάνεια ή σε χρώμα, έχουν φωτογραφιστεί και έχουν παρατηρηθεί από χιλιάδες αστρονόμους κατά τη διάρκεια αιώνων. Έχουν δε συζητηθεί πολύ έντονα και οι εξηγήσεις γιατί εμφανίζονται, αλλά ακόμη και για το αν είναι αληθινά αυτά τα σεληνιακά φαινόμενα. Τα TLP καλύπτουν ένα διάστημα μερικών χιλιομέτρων και διαρκούν αρκετά λεπτά.
Αίσθηση προβληματισμού προκαλεί επίσης το γεγονός ότι
δεν επιχειρήθηκε νεώτερη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη μετά το πρόγραμμα Απόλλων 15 του 1971,
και την στιγμή που η ΝΑΣΑ δημιουργεί προγράμματα εξερεύνησης άλλων μακρινότερων πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα,η Σελήνη παραμένει κατά ένα τεράστιο μέρος άγνωστη και "μη εξευρευνήσιμη".
Την στιγμή που παρατηρούμε γαλαξίες δισεκατομμυρίων ετών φωτός μακριά,δεν έχουμε παρατηρήσει την σκοτεινή πλευρά της σελήνης...
Επίσης,Η σελήνη σε κάθε περιφορά της γύρω από τη γη εκτελεί μόνον μια περιστροφή περί τον άξονα της, με αποτέλεσμα να στρέφει συνεχώς την ίδια όψη προς την γη, δηλαδή έχει αυτό που λέμε στην φυσική των σωματιδίων spin 1:1=1, πράγμα αδύνατον και αφύσικο για οποιοδήποτε φυσικό ουράνιο σώμα,γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την προαναφερθείσα Σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Ο όγκος και η μικρή απόσταση της από τη γη αποκλείουν την συμπαγή μάζα αλλά και σφαιρικό μανδύα με εσωτερικό κενό ανάλογο της γης.Μια τέτοια δομή όμως μπορεί να είναι μόνον μεταλλική διότι πολύ απλά τα ανεπεξέργαστα ορυκτά είναι αδύνατον να αποτελέσουν μη καταρρέοντα μανδύα.
Η αστροφυσική ήδη έχει αρχίσει να αποδέχεται την ύπαρξη πυρήνα σιδήρου της σελήνης:
<<1>>
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Το μυστήριο της Σελήνης περιπλέκεται ακόμη περισσότερο αν εξετάσσουμε την αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Αναφορικά παραθέτουμε:
<< Η Σελήνη ως αντίχθων >>
«..Κατασκεύασε δε άλλην απέραντον γήν, την οποίαν οι θεοί ωνόμασαν Σελήνην, οι δε άνθρωποι Μήνην
αυτή έχει πολλά όρη, πολάς πόλεις, πολλά μέγαρα»
Πρόκλος,εις Τίμαιον 4,σελ 283,11
<<Καθώς ο ήλιος είναι διπλός αυτός και το φέγγος του,θα πρέπει και η σελήνη να θεωρείται διπλή>>
Κλεομήδης "Κυκλικής θεωρίας μετεώρων Β' 208".
Και έχοντας υπ'όψιν το έργο του Πλουτάρχου "Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της σελήνης" το 5ο βιβλίο της "Ϊστορικής Βιβλιοθήκης" του Διόδωρου του Σικιελλιώτη σχετικά με το μύθο του Υπερίωνος,του Ηλίου και της Σελήνης στον Ηριδανό,και φυσικά το έργο"επιστημονικής φαντασίας" (για τα σημερινά δεδομένα) του Λουκιανού,"Αληθής Ιστορία"...
Κατά την νεώτερη υπόθεση δημιουργείται ο εξής προβληματισμός: όπως υποτίθεται, μετά τη σύγκρουση δημιουργήθηκε στο διάστημα ένα τεράστιο νέφος εξατμισμένου πετρώδους υλικού. Το νέφος αυτό όμως πάγωνε στις χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος, και το υλικό του ενώθηκε δημιουργώντας έτσι τη Σελήνη.
<<1>>
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Παραμένει λοιπόν αναπάντητο τό υπό ποίες συνθήκες δημιουργήθηκε το σώμα της Σελήνης,αφού η υπόθεση ότι αποτελεί υπόλημα ουράνιου σώματος που συγκρούστηκε κάποτε με τη γή ή ότι αποτελεί ένα νέφος πετρώδους υλικού που προέκυψε από την σύγκρουση της γής με κάποιο σώμα και εν συνεχεία πάγωσε στις χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος ή έστω ότι κάποιο ουράνιο σώμα (μετεωρίτης κτλ) δεσμεύτηκε από τις ελκτικές δυνάμεις της γής και τέθηκε σε περιφορά γύρω από αυτήν,έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την δεδομένη ύπαρξη πυρήνα της Σελήνης.
Βασικά,η πρώτη υπόθεση είναι άτοπη καθώς τα πετρώματα της σελήνης δεν έχουν ουδεμία σχέση με εκείνα της γής από τα οποία υποτίθεται ότι προήλθε.
Στην δεύτερη υπόθεση,των αερίων δηλαδή,παραμένει ανεξήγητο το γεγονός ύπαρξης πυρήνα της σελήνης.
Σχετικά με την τρίτη υπόθεση,της δέσμευσης ενός ουράνιου σώματος σε τροχιά γύρω από τη γή,παραμένει επίσης ανεξήγητο το πλήρως σφαιρικό σχήμα της Σελήνης,το οποίο είναι μοναδικό και προς αυτό μοιάζει μόνον εκείνο των δορυφόρων του Άρη,Φόβου και Δείμου,όπως και της Ευρώπης του Δία,σε αντίθεση με το σχήμα των πλανητών το οποίο είναι ελλειπτικό προς ωοειδές.
Επίσης,η υπόθεση σύγκρουσης ουράνιου σώματος του μεγέθους του Άρη με τη Γή που αναφέρουν οι αστροφυσικοί είναι τελείως άτοπο,καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε την πλήρη καταστροφή του πλανήτη.
Τί συμβαίνει με την Σελήνη;Μήπως είναι ξένο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα;
Στο σημείο αυτό θα μας βοηθούσε αρκετά η μυθολογία και συγκεκριμένα ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και της αναζήτησής της από την Δήμητρα,όπως και ο λιγότερο γνωστός μύθος της Καλλιστούς ο οποίος εν συντομία αναφέρει ότι η νύμφη Καλλιστώ ήταν ακόλουθος της Αρτέμιδος και γι'αυτό το λόγο είχε ορκιστεί παρθενία και αγνότητα στη Θεά.Κάποτε ο Ζεύς θέλησε να ενωθεί μαζί της.Την πλησίασε στο δάσος όπου λουζόταν και για να μη την τρομάξει,πήρε την μορφή της Αρτέμιδος.Στην συνέχεια πήρε την πραγματική του μορφή και ενώθηκε μαζί της.Η Καλλιστώ έμεινε έγκυος από το Δία.
Όταν βρέθηκε κάποτε σε ένα ποτάμι μαζί με την Αρτέμιδα και κάποιες άλλες νύμφες,η Αρτέμιδα αντελήφθει την εγκυμοσύνη της.Εξοργισμένη τότε,την χτύπησε με τα βέλη της.Ο Ζεύς για να την προστατεύσει,την μεταμόρφωσε σε <<Άρκτο>>.Τα βέλη όμως της Θεάς,σκότωσαν την νύμφη Καλλιστώ.Τότε,ο Ζεύς την έκανε αστερισμό και την τοποθέτησε ψηλά στον ουρανό,ονομάζοντάς την <<ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΤΟ>>.
Ο γόνος του Διός και της Καλλιστούς,ο Αρκάς,μεταφέρθηκε από τον Δία στην περιοχή της Αρκαδίας,η οποία πήρε από τον Αρκά το όνομά της.Εκεί τον παρέδωσε στη Μαία,η οποία τον μεγάλωσε.Ο Αρκάς έγινε ο γενάρχης των Αρκάδων.Μετά το θάνατό του,ο Ζεύς τον έκανε κι εκείνον αστερισμό,δίνοντάς του το όνομα <<ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ>>.Η Μαία,η μητέρα του Ερμή, ήταν μία εκ των 7 Πλειάδων,κόρες του Άτλαντα,τις οποίες ο Ζεύς μετέτρεψε μετά το θάνατό τους στον αστερισμό των Πλειάδων.
Ως μικρός συσχετισμός,θυμίζουμε ότι τα βέλη της Αρτέμιδος τύφλωναν όποιον χτυπούσαν.Το ίδιο συμβαίνει και με όποιον κοιτάξει με γυμνούς οφθαλμούς την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου και των άστρων χωρίς την συμβολή φίλτρων ή της ατμόσφαιρας.Η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα και ουσιαστικά κι απ'όσο γνωρίζουμε είναι <<οργανικά νεκρή>>.
Πέρα από αυτά οι παραπάνω αστροφυσικοί προσπαθώντας να δώσουν μία εξήγηση βάση του πυριτίου που υπάρχει στη χημική σύσταση των πετρωμάτων της σελήνης :
<<βρήκαν ότι το πυρίτιο στο φεγγάρι παρουσίαζε παρόμοια ισοτοπική σύνθεση με την σύνθεση του πυριτίου στη Γη.
Η σύγκρουση ήταν αρκετά μεγάλη που τα υλικά, τα οποία διαμόρφωσαν τελικά το φεγγάρι, αναμίχθηκε με τα υλικά από τη Γη, η οποία είχε ήδη μια βαρέα ισοτοπική σύνθεση πυριτίου>>.
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Τό ερώτημα που προκύπτει είναι από τί πετρώματα αποτελείται η Σελήνη,ποιά η σχέση της με το στοιχείο του πυρίτιου και ποιά η επίδρασή του στη γή;
Τα μυστήρια της Σελήνης συνεχίζονται με Τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα (TLP), που είναι αυτά όπου η σεληνιακή επιφάνεια αλλάζει σε φωτεινότητα, σε αδιαφάνεια ή σε χρώμα, έχουν φωτογραφιστεί και έχουν παρατηρηθεί από χιλιάδες αστρονόμους κατά τη διάρκεια αιώνων. Έχουν δε συζητηθεί πολύ έντονα και οι εξηγήσεις γιατί εμφανίζονται, αλλά ακόμη και για το αν είναι αληθινά αυτά τα σεληνιακά φαινόμενα. Τα TLP καλύπτουν ένα διάστημα μερικών χιλιομέτρων και διαρκούν αρκετά λεπτά.
Αίσθηση προβληματισμού προκαλεί επίσης το γεγονός ότι
δεν επιχειρήθηκε νεώτερη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη μετά το πρόγραμμα Απόλλων 15 του 1971,
και την στιγμή που η ΝΑΣΑ δημιουργεί προγράμματα εξερεύνησης άλλων μακρινότερων πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα,η Σελήνη παραμένει κατά ένα τεράστιο μέρος άγνωστη και "μη εξευρευνήσιμη".
Την στιγμή που παρατηρούμε γαλαξίες δισεκατομμυρίων ετών φωτός μακριά,δεν έχουμε παρατηρήσει την σκοτεινή πλευρά της σελήνης...
Επίσης,Η σελήνη σε κάθε περιφορά της γύρω από τη γη εκτελεί μόνον μια περιστροφή περί τον άξονα της, με αποτέλεσμα να στρέφει συνεχώς την ίδια όψη προς την γη, δηλαδή έχει αυτό που λέμε στην φυσική των σωματιδίων spin 1:1=1, πράγμα αδύνατον και αφύσικο για οποιοδήποτε φυσικό ουράνιο σώμα,γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την προαναφερθείσα Σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Ο όγκος και η μικρή απόσταση της από τη γη αποκλείουν την συμπαγή μάζα αλλά και σφαιρικό μανδύα με εσωτερικό κενό ανάλογο της γης.Μια τέτοια δομή όμως μπορεί να είναι μόνον μεταλλική διότι πολύ απλά τα ανεπεξέργαστα ορυκτά είναι αδύνατον να αποτελέσουν μη καταρρέοντα μανδύα.
Η αστροφυσική ήδη έχει αρχίσει να αποδέχεται την ύπαρξη πυρήνα σιδήρου της σελήνης:
<<1>>
http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2934.html
Το μυστήριο της Σελήνης περιπλέκεται ακόμη περισσότερο αν εξετάσσουμε την αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Αναφορικά παραθέτουμε:
<< Η Σελήνη ως αντίχθων >>
«..Κατασκεύασε δε άλλην απέραντον γήν, την οποίαν οι θεοί ωνόμασαν Σελήνην, οι δε άνθρωποι Μήνην
αυτή έχει πολλά όρη, πολάς πόλεις, πολλά μέγαρα»
Πρόκλος,εις Τίμαιον 4,σελ 283,11
<<Καθώς ο ήλιος είναι διπλός αυτός και το φέγγος του,θα πρέπει και η σελήνη να θεωρείται διπλή>>
Κλεομήδης "Κυκλικής θεωρίας μετεώρων Β' 208".
Και έχοντας υπ'όψιν το έργο του Πλουτάρχου "Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της σελήνης" το 5ο βιβλίο της "Ϊστορικής Βιβλιοθήκης" του Διόδωρου του Σικιελλιώτη σχετικά με το μύθο του Υπερίωνος,του Ηλίου και της Σελήνης στον Ηριδανό,και φυσικά το έργο"επιστημονικής φαντασίας" (για τα σημερινά δεδομένα) του Λουκιανού,"Αληθής Ιστορία"...
