Αλληλεγγύη τέλος, περάστε από το κοντινότερο χοτ σποτ για να εξυπηρετηθείτε
29 Σεπτεμβρίου 2016, Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, 08:30π.μ.
Ένας Έλληνας άστεγος κοιμάται στο παγκάκι.
Ένας άνθρωπος που δεν απαιτεί, δεν επαιτεί και δεν ενοχλεί κανέναν.
Δεν κλείνει δρόμους για να διεκδικήσει κανενός είδους προνόμια, ούτε βάζει φωτιές.
Δεν έχει εξασφαλισμένη ούτε την τροφή, ούτε τη στέγη, ούτε την κάρτα στο πανάκριβο κινητό, ούτε ιατρική περίθαλψη, ούτε μισθό από ΜΚΟ.
Δεν έχει υπερασπιστές και δεν έχει προστάτες.
Δεν έχει κανέναν να τον συντρέξει και να τον νοιαστεί.
Δεν περιμένει τίποτα από κανέναν, ίσως μόνο από το Θεό.
Ίσως κάποτε να είχε σπίτι, δουλειά, οικογένεια. Ποιος ξέρει ποια μοίρα τον έριξε στο παγκάκι της Καλαμαριάς...
Το μόνο του έγκλημα είναι ότι γεννήθηκε Έλληνας.
Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να περνάει αδιάφορος και στα ψιλά.
Είναι αρκετό για να του γυρίσουν όλοι την πλάτη.
Να μη νοιαστεί κανένας Σόρος, καμιά NGO, κανένας αλλοεθνής "σωτήρας" που κάνει μνημόσυνα με ξένα κόλυβα, κόπτεται για τη μιζέρια των "προσφύγων" και έχει αυτοχριστεί "προστάτης των αδυνάτων και κατατρεγμένων αυτού του κόσμου".
Βλέπετε, δεν είναι ο "ταλαίπωρος πρόσφυγας" ούτε σέρνει καναδυό κουτσούβελα αμφιβόλου προελεύσεως μαζί του.
Αλλά ξέχασα, αυτός είναι γεννημένος Έλληνας, έχει αυτό το ελάττωμα...
Και ως γνωστόν, η "αλληλεγγύη" και η "ανθρωπιά", στις μέρες μας πάνε μόνο όπου υπάρχει το αζημίωτο.
