Μια όαση μέσα σε ηφαιστειακό κρατήρα!
Το Waw an Namus είναι ένας ηφαιστειακός κρατήρας που βρίσκεται σε μία από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Λιβύης, βαθιά στην έρημο Σαχάρα και περιβάλλεται από ένα σκουρόχρωμο στρώμα στάχτης. Στη βάση της καλντέρας, όμως, υπάρχουν τρεις «χρωματιστές» λίμνες που περιβάλλονται από πλούσια βλάστηση, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο που κανείς δεν περιμένει να συναντήσει εκεί. Η ονομασία «Waw an Namus» σημαίνει «η όαση των κουνουπιών» από το γεγονός ότι εξαιτίας των φυτών η περιοχή πλημμυρίζει από τα ενοχλητικά αυτά έντομα. Εξαιτίας της ύπαρξης νερού στην περιοχή, η εν λόγω όαση αποτελεούσε σταθμό για τα καραβάνια, περισσότερο κατά το παρελθόν και λιγότερο σήμερα.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διάφοροι επιστήμονες επισκέφθηκαν τον κρατήρα, συμπεριλαμβανομένου του γεωγράφου Nikolaus Benjamin Richter, ο οποίος δημοσίευσε ένα βιβλίο για το ταξίδι του στην περιοχή το 1960. Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρκετοί έχουν επισκεφθεί το Waw an Namus είτε για να διερευνήσει τις παρακείμενες περιοχές ή επειδή προσελκύονται από τις περιγραφές αλλά και την ομορφιά του τοπίου που αντικρίζουν σε φωτογραφίες. Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το Waw an Namus έχει γίνει ένας από τους κύριους προορισμούς για τους περισσότερους τουρίστες που επισκέπτονται την έρημο της Λιβύης.
Το Waw an Namus είναι ένας ηφαιστειακός κρατήρας που βρίσκεται σε μία από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Λιβύης, βαθιά στην έρημο Σαχάρα και περιβάλλεται από ένα σκουρόχρωμο στρώμα στάχτης. Στη βάση της καλντέρας, όμως, υπάρχουν τρεις «χρωματιστές» λίμνες που περιβάλλονται από πλούσια βλάστηση, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο που κανείς δεν περιμένει να συναντήσει εκεί. Η ονομασία «Waw an Namus» σημαίνει «η όαση των κουνουπιών» από το γεγονός ότι εξαιτίας των φυτών η περιοχή πλημμυρίζει από τα ενοχλητικά αυτά έντομα. Εξαιτίας της ύπαρξης νερού στην περιοχή, η εν λόγω όαση αποτελεούσε σταθμό για τα καραβάνια, περισσότερο κατά το παρελθόν και λιγότερο σήμερα.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διάφοροι επιστήμονες επισκέφθηκαν τον κρατήρα, συμπεριλαμβανομένου του γεωγράφου Nikolaus Benjamin Richter, ο οποίος δημοσίευσε ένα βιβλίο για το ταξίδι του στην περιοχή το 1960. Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρκετοί έχουν επισκεφθεί το Waw an Namus είτε για να διερευνήσει τις παρακείμενες περιοχές ή επειδή προσελκύονται από τις περιγραφές αλλά και την ομορφιά του τοπίου που αντικρίζουν σε φωτογραφίες. Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το Waw an Namus έχει γίνει ένας από τους κύριους προορισμούς για τους περισσότερους τουρίστες που επισκέπτονται την έρημο της Λιβύης.
