ΙΔΕΕΣ ΑΠΟ ΣΙΔΕΡΟΓΡΟΘΙΕΣ

Αντικείμενα εμπνευσμένα από σιδερογροθιές



Φαίνεται ότι πολλοί σχεδιαστές βρίσκουν έμπνευση στις σιδερογροθιές, δημιουργώντας μερικά από τα καθημερινά μας αντικείμενα όπως κούπες, ανοιχτήρια κρασιού και δαχτυλίδια. Δείτε μια συλλογή από 12 έξυπνα και ασυνήθιστα σχέδια εμπνευσμένα από το συγκεκριμένο gadget.

ΡΩΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΡΕΝΑ ΛΙΜΑΝΙΑ

Οι Ρώσοι θέλουν τα τρένα, αλλά και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΤΡAIΝΟΣΕ πακέτο με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης εμφανίζονται να εκδηλώνουν οι Ρώσοι που θεωρούνται από τα φαβορί για την ιδιωτικοποίηση του ελληνικού σιδηροδρόμου. Κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν... το ενδιαφέρον και δεν αποκλείουν στο ίδιο σχήμα να ενταχθεί και η Γαλλική Alstom για να χτυπήσουν από κοινού και την Rosco την εταιρεία διαχείρισης τροχαίου υλικού. Για την τελευταία ενδιαφέρον αναμένεται να εκδηλώσουν και οι Siemens, η Bombardier και η AnsaldoBreda.

Στην κυβέρνηση επικρατεί αισιοδοξία για την σοβαρότητα των μνηστήρων στη διεκδίκηση του ελληνικού σιδηροδρόμου αλλά και για το ξένο ενδιαφέρον που εκδηλώνεται και σε άλλα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου. Επιβεβαιώνουν μάλιστα την διεκδίκηση από το Καναδικό συνταξιοδοτικό fund “PSP Investemenets” επιπλέον 30% στο Ελευθέριος Βενιζέλος (πέραν του 26,7% που ήδη έχουν αποκτήσει) από το 55% που κατέχει σήμερα το ελληνικό δημόσιο. Η πώληση εκτιμάται ότι μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στο α' εξάμηνο του 2014 και θα συνδυαστεί με επέκταση της παραχώρησης που σήμερα είναι μέχρι το 2025, προκειμένου να δώσει μεγαλύτερη αξία στο ποσοστό που θα πουληθεί.

Οι Ρωσικοί σιδηρόδρομοι της RZD που ενδιαφέρονται για την ΤΡAIΝΟΣΕ αποτελούν μια πανίσχυρη κρατική εταιρεία με πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους και με επικεφαλής τον κ. Βλαντίμιρ Γιακούνιν. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο και βαθιά χριστιανό Ρώσο αξιωματούχο που πρόσφατα επισκέφτηκε την χώρας μας για να μεταφέρει την εικόνα του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα στη Ρωσική εκκλησία που αποτελεί και σύμβολο της σημαίας του Ρωσικού πολεμικού ναυτικού. Πιστώνεται στο περιβάλλον του Πούτιν και θεωρείται τέταρτος στην τάξη στην Ρωσική κυβέρνηση καθώς οι Ρωσικοί σιδηρόδρομοι είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, διαθέτοντας ένα εξελιγμένο σιδηροδρομικό δίκτυο που ενώνει απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές της Σιβηρίας και της ρωσικής Άπω Ανατολής που έχουν προβληματικό οδικό δίκτυο και είναι πολύ μακριά από τα κέντρο της χώρας.

Ο Γιακούνιν εμφανίζεται με ένα γεωστρατηγικό σχέδιο στην περιοχή, το οποίο λέγεται ότι έχει παρουσιάσει αναλυτικά και στον Πρωθυπουργό. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει ζητήσει κρατική χρηματοδότηση για την εξαγορά της ΤΡAIΝΟΣΕ ενώ στα ενδιαφέροντά εκτός από τον ΟΛΘ φαίρεται να είναι και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης όπου σε λίγους μήνες θα είναι έτοιμη η νέα πύλη εμπορευμάτων της χώρας μας.

Πρόκειται για την σιδηροδρομική σύνδεση του λιμένα Αλεξανδρούπολης με το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο παρακάμπτοντας τη θαλάσσια μεταφορά μέσω Βοσπόρου. Το καλοκαίρι ο Ρώσος κυβερνητικός αξιωματούχους σε ιδιωτικές συναντήσεις του στην χώρα μας είχε αποκαλύψει ότι συνομιλεί για την συγκρότηση σχήματος με Έλληνες συμμάχους και είχε κατονομάσει την ΓΕΚ –Τέρνα. Ενδιαφέρον φέρεται να υπάρχει και από Αμερικανικές εταιρείες μεταξύ των οποίων φέρεται να είναι η Broe Group, ένα επενδυτικό fund το οποίο έχει επενδύσει σε εμπορικά ακίνητα, στις μεταφορές και στην ενέργεια, διαθέτοντας μάλιστα την OmniTrax μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες εμπορικών μεταφορών της Βόρειας Αμερικής.

Στην εταιρεία Αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος είναι ο κ. Άλεξ Γέρου. Στο παιχνίδι εξακολουθούν να βρίσκονται οι Κινέζοι της Cosco οι οποίοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση του ελληνικού σιδηροδρόμου και ενδιαφέρονται για ένα αξιόπιστο εταίρο που θα μεταφέρει τα εμπορεύματα από το λιμάνι του Πειραιά προς τον προορισμό τους όπως και οι Γαλλικοί σιδηρόδρομοι της SNCF με μειονέκτημα τα μεγάλα ελλείμματα που έχουν τα οποία δεν τους καθιστούν αξιόμαχους παίκτες σε αυτόνομη βάση. Το πάζλ των σοβαρών διεκδικητών συμπληρώνουν οι Ρουμανική Grampet έχοντας ένα ιδιωτικό σιδηρόδρομο αλλά και ένα αξιόλογο δίκτυο που τους κατατάσσει στους επιθετικούς παίκτες σε ολόκληρη την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.
newmoney.gr

ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Oι Αυστραλοί θέλουν να κάνουν την Ιθάκη κέντρο του γκολφ

Πρόσφορο έδαφος για τουριστικές επενδύσεις στην Ελλάδα βλέπουν οι Αυστραλοί. Μάλιστα, αντιπροσωπεία που συναντήθηκε με την Ολγα Κεφαλογιάννη ανέλυσε στην υπουργό πλάνο για την Ιθάκη με επίκεντρο το γκολφ.

Οι πρόεδροι του Νομοθετικού Συμβουλίου και της Νομοθετικής Συνέλευσης του Κοινοβουλίου της Βικτωρίας, Μπρους Ατκινσον και Κεν Σμιθ, ανέφεραν στην κ. Κεφαλογιάννη πως παρατηρείται άνοδος του τουριστικού ρεύματος της Αυστραλίας προς την Ελλάδα, με τους επισκέπτες από τη συγκεκριμένη χώρα να αυξάνονται κατά 28% φέτος σε σύγκριση με το 2012.

Μάλιστα, με δεδομένο πως το γκολφ είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ανάμεσα στους Αυστραλούς, με πολλούς από τους κατοίκους της χώρας να επιδίδονται σε αυτό, το άθλημα βρέθηκε και στο επίκεντρο της συζήτησης για επενδύσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, η αντιπροσωπεία έκανε λόγο επιχειρηματικό ενδιαφέρον και σχέδιο επένδυσης στην Ιθάκη, που προβλέπει δημιουργία μονάδας, η οποία θα περιλαμβάνει και γήπεδα γκολφ.

ΧΑΡΤΕΣ

Η ιστορία του χάρτη





Η λέξη «χάρτης» στα αρχαία ελληνικά σήμαινε φύλλο παπύρου κατάλληλα επεξεργασμένου για γραφή. Οι αρχαίοι Έλληνες, για να εκφράσουν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «χάρτη», χρησιμοποιούσαν τη λέξη «πίναξ» ή «περίοδος», οι Λατίνοι τη λέξη «charta».

Και σήμερα ακόμη στα ιταλικά ο χάρτης λέγεται «carta», στα γαλλικά «carte», στα ρώσικα «karta». Στα αγγλικά, πολωνικά και ισπανικά ο αντίστοιχος όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη «mappa», που σημαίνει «ύφασμα».

Ο άνθρωπος άρχισε να ασχολείται με τη χρήση των χαρτών πολύ πριν ανακαλύψει τη γραφή.

Τα αρχαιότερα δείγματα χαρτών χρονολογούνται στο 2300 π.Χ. και δημιουργήθηκαν από τους Βαβυλώνιους, οι οποίοι σχεδίαζαν χάρτες πάνω σε πήλινες πλάκες, για να απεικονίσουν διάφορα τμήματα της Γης.

Χάρτης Βαβυλωνίων



Την ίδια εποχή οι Αιγύπτιοι έφτιαχναν σχέδια της ξηράς, τα οποία βρέθηκαν σε τάφους. Οι πρώτοι χάρτες απεικόνιζαν δρομολόγια προς γειτονικές φυλές, όπου θα μπορούσαν να βρουν νερό ή τρόφιμα ή τις θέσεις των εχθρών.

Από την αρχαία Αίγυπτο δεν έχει σωθεί κανένας πραγματικός χάρτης, είναι όμως γνωστό ότι οι Αιγύπτιοι πριν από το 3000 π.Χ. κατασκεύαζαν «χάρτες», ώστε να μπορούν να βρίσκουν τα κτήματά τους κάθε φορά που τα σημάδια τους παρασύρονταν από τις περιοδικές πλημμύρες του Νείλου. Οι «χάρτες» αυτοί, που απεικόνιζαν την ιδιοκτησία της γης και τα όρια των ιδιόκτητων περιοχών, θα μπορούσαν να θεωρηθούν κτηματογραφικοί χάρτες.

Οι Ινδιάνοι έφτιαχναν τους χάρτες τους πάνω σε δέρμα ελαφιού. Οι Ίνκας σκάλιζαν χάρτες πάνω σε πέτρες, για να δείξουν τα χαρακτηριστικά του ανάγλυφου.

Οι Εσκιμώοι κατασκεύαζαν χάρτες πάνω σε δέρμα, ξύλο και οστά.

Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος (6ος αι. π.Χ.) είναι ο πρώτος που σχεδίασε παγκόσμιο χάρτη του γνωστού τότε κόσμου με μορφή κυκλικού "πίνακα".

Ο δεύτερος που κατασκεύασε παγκόσμιο χάρτης ήταν ο Εκαταίος ο Μιλήσιος το 500 π.Χ. . Ο χάρτης του ήταν πιο πλήρης και ακριβής από εκείνον του Αναξίμανδρου.

Η μεγαλύτερη μορφή του αρχαίου κόσμου στη δημιουργία χαρτών ήταν ο Κλαύδιος ο Πτολεμαίος (90-168 μ.Χ.), ο οποίος σχεδίασε πολλούς αξιόλογους χάρτες της Γης.

Ο Μ. Αλέξανδρος ασχολήθηκε με τις χαρτογραφήσεις των νέων του κτήσεων. Οι «βηματιστές» μετρούσαν τις αποστάσεις, οι οποίες καταγράφονταν από τους χαρτογράφους στις αποκαλούμενες «εφημερίδες».

Από τους ελληνιστικούς χρόνους εμφανίζονται οι πρώτοι ναυτικοί χάρτες.

goodstory.gr           

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ

Παραδίδουν την ΛΑΡΚΟ στα Σκόπια







Πρώην κορυφαίο στέλεχος της εταιρείας που πάνε να κλείσουν, διευθύνει τη βιομηχανία σιδηρονικελίου των Σκοπίων – Δικοί μας καρφώνουν τη ΛΑΡΚΟ στην Κομισιόν – Ποια συμφέροντα περιμένουν στη γωνία για να αρπάξουν το ελληνικό νικέλιο


Το καμάρι του Μποδοσάκη, η μεταλλευτική/μεταλουργική βιομηχανία που επί δεκαετίες συνέδεσε την επωνυμία της με τη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας, η εταιρεία που φέρνει συνάλλαγμα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο στην Ελλάδα και βρίσκεται σταθερά στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας αγοράς σιδηρονικελίου, παράγοντας προϊόν κορυφαίας ποιότητας, περιζήτητο από τις γερμανικές χαλυβουργίες, βρίσκεται πλέον, ύστερα από διαδοχικά, εγκληματικά σφάλματα ελληνικών κυβερνήσεων και του ΤΑΙΠΕΔ (και όχι με ευθύνη της «τρόικας»!) στα πρόθυρα της διάλυσης.

Και ο Σαμαράς βρίσκεται πλέον προ του ορατού κινδύνου, να χρειασθεί να «ευλογήσει» την αξιοποίηση του ελληνικού ορυκτού πλούτου από ανταγωνιστική της ΛΑΡΚΟ βιομηχανία σιδηρονικελίου με έδρα στα Σκόπια!

Σύμφωνα με τη μυθοπλασία που δημιούργησε η κυβέρνηση, προκειμένου να αποσείσει τις απολύτως ελληνικές ευθύνες για την υπόθεση της ΛΑΡΚΟ, που λαμβάνει πλέον διαστάσεις σκανδάλου, η «τρόικα» ζήτησε, με το διαβόητο πλέον ηλεκτρονικό μήνυμα, να κλείσει άμεσα η ΛΑΡΚΟ, να απολυθεί το προσωπικό της και να πουληθούν τμηματικά τα περιουσιακά της στοιχεία (εργοστάσιο και ορυχεία) σε διαφορετικούς επενδυτές. Όλα αυτά, δήθεν, στο όνομα παράνομων κρατικών ενισχύσεων, ύψους 130 εκατ. ευρώ, που η ΛΑΡΚΟ κατηγορείται ότι έχει λάβει από το Δημόσιο, με αποτέλεσμα, να μην είναι δυνατή η αποκρατικοποίησή της ως ενιαία και λειτουργούσα εταιρεία, αφού ο αγοραστής θα κληθεί να επιστρέψει στο κράτος τις παράνομες ενισχύσεις. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ακόμη και από κυβερνητικά χείλη ακούγεται το επιχείρημα ότι η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία της, επειδή δεν είναι βιώσιμη!

Οι ελάχιστοι που γνωρίζουν καλά την υπόθεση, αλλά δυστυχώς δεν ακούγονται, μέσα στον ορυμαγδό της κυβερνητικής προπαγάνδας, λένε ότι η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Τονίζουν δε, μετά λόγου γνώσεως, όπως λένε, ότι ούτε η «τρόικα», ούτε η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν έχουν «πρεμούρα» να κλείσει η ΛΑΡΚΟ. Πλην, όμως, οι χειριζόμενοι από την Αθήνα την υπόθεση δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο να υπάρξει διαφορετική, θετική εξέλιξη για τη ΛΑΡΚΟ, αφού όλες οι ως τώρα κινήσεις των Αθηνών καθοδηγούν τα πράγματα προς μία και μόνη κατεύθυνση: αυτή του «λουκέτου» και του -βολικού, για ορισμένα συμφέροντα, εντός και εκτός Ελλάδας…- διαμοιρασμού των ιματίων της μοναδικής αυτής -ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο- βιομηχανίας.

Η κρίση με τη ΛΑΡΚΟ παρουσιάζεται από τους γνωρίζοντες το θέμα σαν ένα περίεργο χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου μιας από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας:

Η διπλή, προ Μνημονίου, λεηλασία

100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Εκατό χρόνια από την κατάκτηση του Ολύμπου




Φέτος το καλοκαίρι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την κατάκτηση της κορυφής του Ολύμπου του Ιερού Βουνού της Ελληνικής Μυθολογίας. Στις 2 Αυγούστου 1913, οι Ελβετοί F. Boissonas (Φωτογράφος), D. Baad-Bovy (συνάδελφος, Πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης) και ο Έλληνας από το Λιτόχωρο Χ. Κάκκαλος, πάτησαν την κορυφή του Ολύμπου τον Μύτικα. Η ανάβαση αυτή και η κατάκτηση της κορυφής, που βάφτισαν τότε «Κορυφή Βενιζέλος» (Μύτικας ονομάστηκε αργότερα) έγινε επίσημα γνωστή το 1919 με την έκδοση του βιβλίου "La Grèce Immortelle". Μια ιδιαίτερη επέτειος όχι μόνο για την ελληνική ορειβασία αλλά και την παγκόσμια λόγω της συμβολικής θέσης του βουνού του δωδεκαθέου στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά ήταν η κατάκτηση του Μύτικα, της κορυφής του Ολύμπου πριν από ένα αιώνα.
Από το 1780 είχαν προηγηθεί 25 περίπου ανεπιτυχείς προσπάθειες ξένων ορειβατικών και επιστημονικών αποστολών και, το γεγονός της πρώτης ανάβασης προκάλεσε το ενδιαφέρον ξένων ορειβατών. Μετά δε την κυκλοφορία των βιβλίων των δύο εξαίρετων Ελβετών, ομάδες ορειβατών άρχισαν να επισκέπτονται κατά κύματα την Ελλάδα και τον Όλυμπο. Οι δύο Ελβετοί με τις δημοσιεύσεις τους εξύμνησαν τις ασύγκριτες ομορφιές της Ελλάδας και του Ολύμπου.

Από το 1913 έχουν ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου πάνω από 150.000 ορειβάτες από 115 χώρες από όλες τις ηπείρους με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού της ευρύτερης περιοχής των Νομών Πιερίας και Λαρίσης. Ο Όλυμπος θεωρείται και αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως ένα από τα βουνά σύμβολα του πλανήτη γιατί υπήρξε «κατοικία» των αρχαίων θεών των Ελλήνων. Υπήρξε επίσης η καρδιά της ελληνικής μυθολογίας που διαμόρφωσε σημαντικά την αρχαία ελληνική σκέψη.



Το χρονικό της πρώτης ανάβασης
Τον Ιούλιο του 1913 οι Ελβετοί Frederic Boissonnas (1858-1946), φωτογράφος-εκδότης, και Daniel BaudBovy (1870-1958), συγγραφέας-τεχνοκρίτης, μετά την περιήγησή τους στην απελευθερωμένη Ήπειρο, φθάνουν στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσουν και να φωτογραφήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Οι δύο Ελβετοί, θέλοντας να αξιοποιήσουν τις οκτώ ημέρες που μεσολαβούσαν μεταξύ των δύο υποχρεωτικών εμβολιασμών τους για χολέρα, αποφάσισαν να εξερευνήσουν τον Όλυμπο,εκπληρώνοντας έτσι ένα παλιό τους όνειρο.

Στις 28 Ιουλίου φθάνουν στο Λιτόχωρο με καΐκι από τη Θεσσαλονίκη (όπως συνηθιζόταν τότε) και αφού παίρνουν για οδηγό τον κυνηγό αγριοκάτσικων Χρήστο Κάκαλο (1882-1976) ξεκινούν την επόμενη ημέρα για τη Μονή Αγίου Διονυσίου, όπου φθάνουν το μεσημέρι. Την ίδια μέρα ανηφορίζουν το παλιό μονοπάτι στα βόρεια του μοναστηριού και κατασκηνώνουν στην Πετρόστρουγκα.


O Χρήστος Κάκαλος φωτογραφημένος από τον Fred Boissonas,
στις 30 Ιουλίου 1913, στο Οροπέδιο,
με το τουφέκι του κι ένα αγριόγιδο στον ώμο.

Στις 30 Ιουλίου, αφού αφήνουν την Πετρόστρουγκα και το κατεστραμμένο από μεγάλη πυρκαγιά δάσος της, ανηφορίζουν στη Σκούρτα και αφού διασχίσουν το «λαιμό» φθάνουν στην άκρη του σημερινού «Οροπεδίου των Μουσών», που αμέσως βαφτίζουν «Λιβάδι των θεών». Στη συνέχεια ανεβαίνουν στον Προφήτη Ηλία και εξερευνούν τη βάση του Στεφανιού. Βαφτίζουν το Στεφάνι «Θρόνο του Διός», ενώ στο Σκολιό δίνουν την περίεργη ονομασία «Μαύρη κορυφή» (γιατί εκείνη την ώρα ήταν σκοτεινή η πλευρά της προς τα Μεγάλα Καζάνια). Από το οροπέδιο κατεβαίνουν απότομες σάρες και σε δύο ώρες φθάνουν στην άκρη του δάσους, όπου υπήρχε μία καλύβα ξυλοκόπων.