ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ Ε.Ε.

Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶναι ἱκανή νά θρέψει τούς πολίτες της! Εἰσάγουμε ρεβύδια καί φασόλια ἀπό τήν Τουρκία καί τό Μεξικό καί τήν Ἀλβανία…



Σχεδόν ἕξι δισεκατομμύρια δίνουμε κάθε χρόνο για εἰσαγωγές ἀγροτικῶν προϊόντων. Ὡς πότε λοιπόν θά συνεχισθεῖ αὐτή ἡ κατρακύλα; Γιατί οἱ πολιτικοί ταγοί ἀνέχονται αὐτήν τήν κατάσταση; Μήπως μέσα ἀπό ἐμπορικές διακρατικέςσυμφωνίες πλουτίζουν ἀπό «νόμιμες» μίζες;

Γράφει ἡ Θεοπούλα Παναγιώτου

Πρίν τήν εἴσοδό μας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἡ Ἑλλάδα κάλυπτε σέ ποσοστό 70% τίς ἀνάγκες της σέ ἀγροτικά προϊόντα.
 Μετά ἀπό 35 σχεδόν χρόνια συμμετοχῆς στήν ΕΕ ἡ χώρα μας βάσει τῶν στατιστικῶν στοιχείων δέν εἶναι ἱκανή νά θρέψει τούς πολίτες της μέ δικά της ἀγροτικά προϊόντα. Σέ ἀντίθεση Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ὀλλανδία ἔχουν αὐξήσει κατά πολύ τήν παραγωγή ἀγροτικῶν προϊόντων, ὅπως λ. χ. ἡ Γερμανία βάσει στατιστικῶν στοιχείων ἔχει αὔξηση στά σιτηρά σέ ποσοστό πού ἀγγίζει τό 45%, γεγονός πού τῆς παρέχει τήν δυνατότητα ὄχι μόνο νά εἶναι αὐτάρκης ἀλλά νά ἐξάγει κιόλας. 

ΜΠΡΟΥΜΙΔΗΣ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

O Έλληνας που πέρασε 25 χρόνια ζωγραφίζοντας το αμερικανικό Καπιτώλιο!

Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, ο ζωγράφος που ονομάστηκε «Καλλιτέχνης ενός έθνους» και «Μιχαήλ Άγγελος της Αμερικής»

Άγνωστος στη χώρα μας αλλά γνωστότατος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, 

ο ελληνικής καταγωγής ιταλο-αμερικανός καλλιτέχνης κατέφτασε έπειτα από 

πάμπολλες περιπέτειες στις ΗΠΑ για να γίνει κάτι σαν εθνικός ζωγράφος τους.

Η συνεισφορά του στο Καπιτώλιο έχει εξάλλου αναγνωριστεί και τιμηθεί ευρέως από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, το οποίο αποσπά συχνά κονδύλια για τη συντήρηση 

των τοιχογραφιών του Μπρουμίδη, καθώς είναι η ίδια η ιστορία του αμερικανικού έθνους!

Ο «καλλιτέχνης του Καπιτωλίου», όπως είναι ο τίτλος της επετειακής βιογραφίας του που εκδόθηκε το 1998 από το ίδιο το Κογκρέσο, έχει παίξει τα τελευταία χρόνια πολύ στις ΗΠΑ, μέσω εκθέσεων, αφιερωμάτων αλλά και ξεναγήσεων στον κατεξοχήν χώρο της δουλειάς του, το Καπιτώλιο, όπου πέρασε 25 χρόνια φιλοτεχνώντας τις κολοσσιαίες τοιχογραφίες του θόλου, αλλά και την «Αποθέωση του Ουάσιγκτον», τη ζωφόρο της «Αμερικανικής Ιστορίας» και τους τοίχους των Διαδρόμων Μπρουμίδη.