Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
ΧΑΘΗΚΑΜΕ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ.....ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ...
«What uncle Sam really wants..» Είναι ο τίτλος από ένα μικρό βιβλιαράκι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1986 και έκτοτε επανεκδίδεται συνεχώς. Το έγραψε ο Νόαμ Τσόμσκι (όταν ήταν στα φόρτε του) και δείχνει τον τρόπο που εφαρμόζεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βασικός άξονας ήταν και παραμένει η φιλοσοφία του Χένρι Κίσινγκερ, ίσως του μεγαλύτερου δολοπλόκου πολιτικού που πέρασε από τον πλανήτη μας.
Εάν θέλεις να διαλύσεις μια χώρα, υποστηρίζει ο Κίσινγκερ, εκτός από την φανερή πολιτική πίεσης που πρέπει να ακολουθεί ο Λευκός Οικος, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πρέπει να παρεισφρήσουν στα ενδότερα της χώρας. Στην αστυνομία, τους επαναστατικούς πυρήνες, τα πανεπιστήμια, τα εργατικά σωματεία, παντού. Θα πάρει χρόνια, έλεγε, αλλά αξίζει τον κόπο.
Και έφερε για παράδειγμα τον Αριστοτέλη Ωνάση. Για πολλά χρόνια προσπαθούσε η αμερικανική κυβέρνηση να συγκρατήσει «τον ατίθασο Έλληνα» και την οικονομική αυτοκρατορία που έχτιζε. Ματαίως. Τότε ο Κίσινγκερ πρότεινε να μεταβεί πράκτορας της CIA στη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου ναυπηγούσε τα πλοία του ο Ωνάσης και να πιάσει δουλειά ως εργάτης. Μέσα σε ένα χρόνο ο εν λόγω πράκτορας κατάφερε να «οργανώσει» τους εργαζομένους ώστε να κατεβούν σε απεργία διαρκείας η οποία έφερε τον Ωνάση στο χείλος της καταστροφής. Φαινομενικά ήταν μια απεργία υπέρ των δικαιωμάτων της φτωχής εργατιάς. Και οι ίδιοι αυτό πίστευαν. Έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να μάθουμε πως δρομολογήθηκε εκείνη απεργία και ποιος ήταν ο ουσιαστικός στόχος της.
Πριν από μερικά χρόνια έπεσε στα χέρια μας και ένα non paper υπογεγραμμένο από τον Κίσινγκερ που συνιστούσε στο τότε υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ πώς να διαχειριστούν τον «ανυπάκουο Ελληνικό λαό». Η συνταγή ήταν «να σπάσει το ηθικό του» το οποίο ο αμερικανοεβραίος έβρισκε «παράξενα υψηλό και ανθεκτικό». Έλεγε : «Η ιστορία, η οικογένεια και η θρησκεία είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες. Για να πετύχει κάποιος την αποσταθεροποίηση της χώρας πρέπει να απορρυθμίσει αυτούς τους τρεις άξονες».
Ανέφερε και άλλα πολλά, όπως το ότι ο «έμφυτος αντιαμερικανισμός που έχουν οι Έλληνες πρέπει να μετατραπεί σε αντι-ευρωπαϊσμό». Αυτό το τελευταίο θυμήθηκα με τα πακετάκια που πήγαν σε Μέρκελ, Σαρκοζί και λοιπούς.
Ο Τσόμσκι στο βιβλίο του (υπενθυμίζουμε το 1986), περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο, πώς οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, όπου δεν μπορούν να επιβληθούν με στρατιωτικά μέσα.
«Η αποσταθεροποίηση της οικονομίας μιας χώρας τη φέρνει πιο κοντά στο ΔΝΤ. Σε αντάλλαγμα για τα δάνειά του, το Ταμείο επιβάλλει «φιλελευθεροποίηση»: μια οικονομία ανοικτή στην εξωτερική διείσδυση και έλεγχο. Τα μέτρα αποσκοπούν στην δραστική μείωση των δημοσίων υπηρεσιών ώστε να δίδεται περισσότερη εξουσία στην πλούσια τάξη και τους ξένους επενδυτές. Σκοπός η δημιουργία δύο τάξεων : των πλουσίων και των φτωχών. Η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης είναι το κλειδί καθώς οι φτωχοί θα υποφέρουν συνεχώς και δεν θα έχουν διάθεση να κοιτάξουν το εθνικό τους συμφέρον» Τόσο στεγνά.
Οι λεπτομέρειες για το πώς κατάφερε η κυβέρνηση του πατρός Μπους να «σταυρώσει» το Ελ Σαλβαδόρ είναι ανατριχιαστικές. Το πώς η εφημερίδα New York Times έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ενίσχυση του δικτατορικού καθεστώτος στην Νικαράγουα και πώς οι Αμερικανοί ενίσχυαν τους Κόντρας κατά των Σαντινίστας είναι εξοργιστικό. Το πώς και γιατί μετατράπηκε η Γουατεμάλα σε κρανίου τόπο την δεκαετία του '70. Πώς έγινε η εισβολή στον Παναμά, ώστε να ανέβει στην εξουσία ο αμερικανόφιλος δικτάτορας Μανουέλ Νοριέγκα. Πως ξεκίνησε ο πόλεμος στον κόλπο το1990 και γιατί ο Σαντάμ Χουσέιν έγινε από εκλεκτός των Αμερικανών, εχθρός τους. Πώς το 1982 το Ισραήλ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ πουλούσε όπλα στο ΙΡΑΝ (!!) και βοηθούσε τον Αγιατολάχ Χομεϊνί να αναλάβει την εξουσία μετά τον θάνατο του Σάχη. Κάπου εκεί το βιβλίο αναφέρεται και στους τότε (1986) φόβους των Αμερικανών για την Ευρώπη. Ο Κίσινγκερ, στα υπομνήματα που έστελνε, έγραφε ότι «εχθρός» των ΗΠΑ στην γηραιά ήπειρο είναι η Γαλλία και η Γερμανία και η προοπτική να δημιουργηθεί ένας γαλλογερμανικός άξονας σε μια ενωμένη Ευρώπη. Συνιστούσε δε να χρησιμοποιηθούν «οποιαδήποτε μέσα» ώστε να μην υπάρξει ποτέ μια πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Που με μια πρώτη ματιά φαίνεται πως σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Πως τα δεινά της Ελλάδας οφείλονται στην αδιαλλαξία της Μέρκελ και στις κωλοτούμπες του Σαρκοζί. Πως το μνημόνιο είναι ευρωπαϊκής προελεύσεως. Και πως τα σκληρά μέτρα μάς επιβάλλονται από τους κακούς Ευρωπαίους. Δεν λέω, ότι η Ε Ε είναι πανάκεια, προς Θεού. Απλά διερωτώμαι τι εξυπηρετούν τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και δη ημερών. Ποιος θα είναι ο κερδισμένος τελικά. Γιατί πρέπει να φανεί προς τα έξω ότι οι Έλληνες, εκτός από φοροφυγάδες, πλαστογράφοι, τεμπέληδες είναι και τρομοκράτες. Σε τι αποσκοπεί να τα βάλουμε εμείς με την Ευρώπη και η Ευρώπη μαζί μας. Και νάσου πάλι ο Κίσινγκερ.
Ήθελα πολύ να μάθω, τι συζητούσε με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, όταν βρέθηκαν και οι δύο στην συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντερμπερκ, τον περασμένο Ιούνιο στην Ισπανία. Ένα από τα θέματα της ατζέντας ήταν «Το πρόβλημα της Ελλάδας: προοπτικές και λύσεις για το μέλλον»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)