Η ΓΗ ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Εντυπωσιακά σχήματα καρδιάς στη φύση!

Η φύση δείχνει με κάθε τρόπο ότι ο πλανήτης «πλημμυρίζει» από έρωτα! Και δεν αναφερόμαστε, βέβαια, στους ανθρώπους ανά τον κόσμο που δείχνουν έτσι ή αλλιώς καθημερινά τα συναισθήματά τους στους συντρόφους τους, αλλά στα εντυπωσιακά σχήματα καρδιάς που υπάρχουν στη φύση.



Νησιά, δέντρα, λουλούδια, βράχια, φύλλα, ακόμη και έντομα παίρνουν το σχήμα μιας τεράστιας καρδιάς και τοποθετούνται στη θάλασσα ή στην ξηρά εκπλήσσοντας τους θεατές (ερωτευμένους και μη!), αφού η μητέρα φύση επέλεξε να μετέχει με αυτό τον πρωτότυπο τρόπο στο… ερωτικό παιχνίδι



Και το σημαντικότερο; Ο έρωτας εδώ μοιάζει να διαρκεί για πάντα, καθώς οι «καρδιές» παραμένουν ανέπαφες στο χρόνο, υποδηλώνοντας μια παράδοξη αιωνιότητα έρωτος που υπάρχει στη φύση.



Κι αν νομίζετε ότι τα σχήματα καρδιάς είναι τυχαία, σκεφτείτε το ξανά! Και πού ξέρετε, μπορεί να βρείτε την απάντηση από μόνοι σας! Άλλωστε μια καρδιά στη φύση δείχνει το λιγότερο ότι ζούμε σε έναν… παράδεισο!

ΟΤΑΝ Η ΧΙΟΣ ΕΞΑΓΡΙΩΣΕ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ

30-3-1822: O "αιώνιος εχθρός" πνίγει τη Χιό στο αίμα



Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, ξεριζώθηκαν... Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Το αίμα έτρεχε ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφτηκε κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολήθηκαν. Μητέρες μέσα στους... καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν.

Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους.

Η Χιός ΠΕΘΑΝΕ στις 30 Μαρτίου 1822.


Τι συνέβη όμως και φτάσαμε σε αυτή τη σφαγή; Το δολοφονικό χέρι του Τούρκου θα μπορούσε να κοπεί, πριν καν βγάλει το γιαταγάνι; Ας δούμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν σε μια από τις μαζικότερες σφαγές της ιστορίας του ανθρώπινου γένους.

Η Χίος ήταν πάντα ένα νησί που ευημερούσε, τόσο οικονομικά όσο και πολιτισμικά. Οι Χιώτες μια πάστα ανθρώπου που έχει στο αίμα του την αλμύρα της θάλασσας, διακρίνονταν πάντα για τη ναυτοσύνη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί Λεβέντες* στα πλοία των Οθωμανών ήταν Χιώτες. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι Χιώτες σε ελληνικά ή σε Οθωμανικά πλοία κυριαρχούσαν από τη Μαύρη θάλασσα μέχρι τις ακτές της Αφρικής. Το ευλογημένο νησί της Χίου είχε όμως και άλλο ένα «ατού». Τα μαστιχόδεντρα. Το δέντρο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και τους καρπούς του οποίου, λάτρεψαν όλοι οι Σουλτάνοι.

(σ.σ γιά το *Λεβέντης: Λεβέντης σημαίνει στα Τούρκικα ότι και στη γλώσσα μας: Ο ατρόμητος, το παλικάρι. Λεβέντης ήταν όποιος υπηρετούσε στο οθωμανικό ναυτικό και είχε ένα μόνο καθήκον. Να κάνει τα ρεσάλτα στα άλλα πλοία. Στις ναυμαχίες τα πλοία πλεύριζαν το ένα το άλλο και πετούσαν γάντζους δεμένους με σχοινιά. Οι Λεβέντες ήταν οι πρώτοι που ορμούσαν στο αντίπαλο πλοίο για να το καταλάβουν. Οι πρώτοι που πρότασσαν τα κορμιά τους. Πολεμούσαν σαν σκυλιά και εξολόθρευαν τους εχθρούς)

Στις αρχές του 1800 η ευημερούσα Χίος αριθμούσε 120.100 ψυχές εκ των οποίων οι 117.000, ήταν Έλληνες, οι 3.000 Τούρκοι και οι 100 Εβραίοι. Το εμπόριο μαστίχας ανθούσε, το εμπόριο με τα παράλια της Μικρασίας ήταν στο ζενίθ του και οι Χιώτες μπορεί να ζούσαν μια σχετικά ελεύθερη καλή και άνετη ζωή, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν ότι ήταν Έλληνες. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β, τους είχε δώσει άτυπα μια σχετική αυτονομία αφού ποτέ δεν του δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα.

H Eπανάσταση- Η σφαγή



Η σπίθα της επανάστασης στην Ελλάδα δεν άφησε τους Χιώτες τυπικά αδιάφορους αλλά στο νησί επικρατούσε ηρεμία. Ακόμη και όταν ο Τομπάζης πήγε να τους ξεσηκώσει, τον Απρίλη του 1821, δεν έγινε τίποτε. Κάποια χιλιόμετρα βορειότερα ο Σουλτάνος έβλεπε την επανάσταση να φουντώνει στην Ελλάδα, αλλά τα αγαπημένα του παιδιά οι Χιώτες να μην ακολουθούν. Ο Μαχμούτ ο Δεύτερος συνέχιζε στα ανάκτορα του Τοπ Καπί να πίνει τα χιώτικα με γεύση μαστίχας σερμπέτια του, ικανοποιημένος.

ΤΟΥΣ ΜΙΣΩ

Κυριακή, 31 Μαρτίου 2013

Ερντογάν: "Μισώ θανάσιμα Έλληνες και Αρμενίους"

Αναστάτωση από την αποκάλυψη του Γάλλου τραγουδιστή Σαρλ Ασναβούρ, ο οποίος έχει τοποθετηθεί πρέσβυς της Αρμενίας στην Ελβετία...

Σάλο προκαλεί στη διεθνή κοινότητα η αποκάλυψη που έκανε ο γνωστός Γάλλος τραγουδιστής Σαρλ Ασναβούρ για άποψη που φέρεται να εξέφρασε ο Τούρκος πρωθυπουργός κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων, στο περιθώριο των διαβουλεύσεων για την αρμενο-τουρκική προσέγγιση. Ερωτηματικά προκαλεί μάλιστα η σημερινή αντίδραση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Στις διπλωματικού χαρακτήρα δραστηριότητες για την προσέγγιση των δύο πλευρών συμμετέχει ο κ. Σαρλ Ασναβούρ διότι έχει τοποθετηθεί στο θώκο του πρέσβεως της Αρμενίας στην Ελβετία. Σε κάποια στιγμή ο διάσημος τραγουδιστής άκουσε τον Τούρκο πρωθυπουργό να παρεδέχεται: «Μισώ τους Έλληνες και τους Αρμενίους»!

Την αποκάλυψη αυτή έκανε ο κ. Ασναβούρ μιλώντας στο ελβετικό κανάλι RTS στο περιθώριο του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου που πραγματοποιήθηκε στο Φράιμπουργκ. Ο δημοσιογράφος ζήτησε από τον πρέσβυ της Αρμενίας στη Βέρνη να διηγηθεί την ιστορία της οικογένειάς του.

Εκείνος εξιστόρησε την περιπέτεια της προσφυγιάς μετά την αγωνιώδη σωτηρία από τη γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι εναντίον των Αρμενίων και των Ποντίων. Σε κάποια στιγμή μάλιστα, αναφέρθηκε ότι πέρασε σχεδόν ένας αιώνας για να γίνουν τα πρώτα δειλά βήμα επαναπροσέγγισης Αρμενίας – Τουρκίας.

Η προσωπική συνάντηση

Σ’ αυτό το σημείο, ο κ. Ασναβούρ απεκάλυψε ότι σε προσωπική συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν εκείνος αναφέρθηκε στο μίσος που τρέφει έναντι των Αρμενίων και των Ελλήνων. Η δήλωση αυτή προκάλεσε έκπληξη στον επικεφαλής της αρμενικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Ελβετία όχι μόνο σε πολιτικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.

Μιλώντας στο δημοσιογράφο, ο κ. Ασναβούρ υπενθύμισε ότι είναι απόγονος όσων κατάφεραν ύστερα από μύρια βάσανα και κακουχίες να γλυτώσουν από την μεγάλη γενοκτονία των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Επανέλαβε ότι οι γενοκτονίες εναντίον των Αρμενίων και των Ποντίων αποτελούν «θλιβερά στίγματα στην παγκόσμια ιστορία».

«Οι Αρμένιοι σήμερα είναι φυγάδες όταν πηγαίνουν στην Τουρκία, εκεί που ήταν κάποτε τα πατροπαράδοτα χώματα τους. Στην Τουρκία εκεί όπου έζησε ο παππούς μου και οι πρόγονοι μου, σήμερα δεν μπορώ να βρω τα ίχνη τους, το ίδιο το σπίτι του παππού μου δεν υπάρχει και όσα σήμερα έχουν απομείνει στην περιοχή όπου ζούσαν οι προγονοί μου, μου είναι αγνώριστοι», δήλωσε ο κ. Ασναβούρ.

Προσεκτική απάντηση του τουρκικού ΥΠΕΞ

Ύστερα από το ντελίριο της τελευταίας εβδομάδας απέναντι στον Ελληνισμό και στα σενάρια που κυκλοφορούν για το αναθεωρημένο πλαίσιο σχέσεων που εισηγούνται οι επιτελείς της Άγκυρας στο πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο για την Ελλάδα και την Κύπρο, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επεχείρησε να απαντήσει στις καταγγελίες του κ. Ασναβούρ.

«Αντικρούουμε σθεναρά αυτή την αβάσιμη και χωρίς νόημα κατηγορία. Έχουμε τονίσει με έμφαση ότι είναι λάθος να αναβιώνουμε την εχθρότητα», υποστήριξε ο εκπρόσωπος του υπουργείου. Πρόσθεσε μάλιστα ότι χαιρετίζει τις προτάσεις του πρέσβεως της Αρμενίας στην Ελβετία για την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.

«Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε με μέρη της “διαγνώσεώς” του, πιστεύουμε ότι η ορθή μέθοδος για να διαμορφώσουμε ένα κοινό μέλλον με διάλογο και αλληλοκατανόηση», συμπλήρωσε ο συνεργάτης του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου. Ως γνωστόν, οι «διαγνώσεις» του νέο-οθωμανικού κατεστημένου απαιτούν υποταγή, προσκύνημα και πλήρη εκχώρηση δικαιωμάτων.

Αυτά περιγράφει το «Στρατηγικό βάθος», το οποίο ούτε απόρρητο, ούτε διαβαθμισμένο είναι.

Πηγή: newsbomb.gr

ΤΩΤΕ ΤΑ ΚΡΥΒΑΜΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΕΙΝΟΥΜΕ

Τα θαμμένα αγάλματα του πολέμου





Επί έξι μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών μια ομάδα από εργάτες και αρχαιολόγους έσκαβε τα δάπεδα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για να θάψει εκεί ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αθήνα: τους κούρους και τις ληκύθους της

Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διαπίστωσαν με έκπληξη ότι παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο. Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα χρόνια της λειτουργίας του.

Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι γνωρίζουν, κάτω από τη γη. Και είναι αλήθεια ότι τα αρχαία είχαν μόλις επιστρέψει ξανά στο χώμα, δηλαδή στη μοναδική κιβωτό του κόσμου στην οποία θα μπορούσαν να παραμείνουν ασφαλή.


.
(Από την προετοιμασία απόκρυψης των επιτύμβιων γλυπτών του Μουσείου)

Η εύθραυστη ευρωπαϊκή τάξη του Μεσοπολέμου ήταν αισθητή στις ελληνικές κυβερνήσεις πολύ καιρό πριν από την κήρυξη του πολέμου. Από το 1937 η κυβέρνηση Μεταξά είχε ξεκινήσει αλληλογραφία με τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων του υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, προκειμένου να εκπονηθεί από κοινού ένα πλήρες σχέδιο διαφύλαξης των αρχαίων από τις αεροπορικές επιδρομές και από το ενδεχόμενο των οδομαχιών εντός των πόλεων.