Off shore αποκαλύψεις: Στο φως μια "παράλληλη" παγκόσμια οικονομία...!!!
2013-04-14
Μπαλή Κάκη
Οι αποκαλύψεις κρατούν δέκα μέρες τώρα και σταματημό δεν έχουν. Για κάποιες χώρες είναι πολιτικά «καυτές». Για κάποιες άλλες, τα πρώτα ονόματα που εμφανίζονται βάζουν απλώς μια οικονομικά πικάντικη πινελιά στις κοσμικές στήλες.
Ο λόγος για τα περιβόητα off shore leaks, για εκείνα τα 2,5 εκατομμύρια ντοκουμέντα, που περιλαμβάνουν 120.000 εταιρείες - «γραμματοκιβώτια», 130.000 ονόματα πελατών από 170 χώρες, οι οποίοι έχουν κρύψει έναν ανυπολόγιστο αριθμό δισεκατομμυρίων ευρώ, δολαρίων, ελβετικών φράγκων, γεν κ.λπ. σε δέκα φορολογικούς παραδείσους. Τα ντοκουμέντα δόθηκαν από έναν άγνωστο -μεγαλοτραπεζίτη που ανένηψε; κάποια μυστική υπηρεσία;- στον διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (ICIJ) κι αυτός με τη σειρά του τα μοιράστηκε με 86 δημοσιογράφους και ερευνητές από 46 χώρες, που δούλεψαν δεκαπέντε μήνες για να βρουν την άκρη.
Από τις 4 Απριλίου, που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα σε πολλές εφημερίδες του πλανήτη -στην Ελλάδα, στα «Νέα»- τα πρώτα στοιχεία από τα off shore leaks, οι κυβερνήσεις κάποιων τραπεζικών και φορολογικών παραδείσων έχασαν τον ύπνο τους, οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών με μεγάλη «αιμορραγία» φορολογικών εσόδων έτριψαν κατ’ αρχάς τα χέρια τους, οι τράπεζες και τα δικηγορικά και λογιστικά γραφεία που στήνουν τις υπεράκτιες εταιρείες άρχισαν να ξεσκονίζουν στα συρτάρια τους τα "σχέδια Β", και κάποιοι από τους απρόσεχτους μεγαλόσχημους φοροφυγάδες έχασαν εκείνη τη… μαγική αίσθηση της ασφάλειας που ένιωθαν στον μυστικό κόσμο των φορολογικών παραδείσων. Τώρα ξέρουν ότι, αφού έγινε η πρώτη διαρροή και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει η επόμενη.
Να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με τα περιβόητα wiki leaks που στην πλειοψηφία τους ήταν οι εκτιμήσεις που έκαναν Αμερικανοί διπλωμάτες για πρόσωπα και πράγματα στις χώρες που υπηρετούσαν, τα off shore leaks περιέχουν χειροπιαστά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις διωκτικές αρχές, εάν βεβαίως στοιχειοθετούν παρανομίες. Να σημειωθεί, επίσης, ότι και η ίδρυση off shore εταιρείας είναι νόμιμη και η ύπαρξη φορολογικών παραδείσων - μέχρι να υπάρξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων για να αλλάξουν οι νομοθεσίες και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.
32 τρισεκατομμύρια δολάρια 32.000.000.000.000
Η αλήθεια είναι ότι οι αποκαλύψεις των off shore leaks έγιναν σε μια πολύ βολική στιγμή, τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο. Οι περισσότερες κυβερνήσεις των βιομηχανικών χωρών προσπαθούν να διευρύνουν τη φορολογική τους βάση και να επαναπατρίσουν ένα μέρος των κεφαλαίων που έχουν φύγει. Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Tax Justice Network (Δίκτυο για τη φορολογική δικαιοσύνη), το 2012 ήταν παρκαρισμένα στους συνολικά 70 φορολογικούς παραδείσους 21 με 32 τρισεκατομμύρια δολάρια. Δεν είναι τυπογραφικό λάθος, όντως πρόκειται για αριθμό με δώδεκα μηδενικά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία θέλουν ένα κομμάτι από αυτή την «κλεμμένη» φορολογική πίτα. Ακόμη και η Ρωσία θέλει πίσω ένα μέρος από το μαύρο χρήμα των ολιγαρχών της -έστω αυτών που δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το Κρεμλίνο-, ενώ η Κίνα, που επίσης «αιμορραγεί» κυρίως μέσω Χονγκ Κονγκ και Μακάο, για την ώρα δεν έχει γίνει γνωστό πώς θέλει να χειριστεί αυτό το ζήτημα.
Οι αποκαλύψεις κρατούν δέκα μέρες τώρα και σταματημό δεν έχουν. Για κάποιες χώρες είναι πολιτικά «καυτές». Για κάποιες άλλες, τα πρώτα ονόματα που εμφανίζονται βάζουν απλώς μια οικονομικά πικάντικη πινελιά στις κοσμικές στήλες.
Ο λόγος για τα περιβόητα off shore leaks, για εκείνα τα 2,5 εκατομμύρια ντοκουμέντα, που περιλαμβάνουν 120.000 εταιρείες - «γραμματοκιβώτια», 130.000 ονόματα πελατών από 170 χώρες, οι οποίοι έχουν κρύψει έναν ανυπολόγιστο αριθμό δισεκατομμυρίων ευρώ, δολαρίων, ελβετικών φράγκων, γεν κ.λπ. σε δέκα φορολογικούς παραδείσους. Τα ντοκουμέντα δόθηκαν από έναν άγνωστο -μεγαλοτραπεζίτη που ανένηψε; κάποια μυστική υπηρεσία;- στον διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (ICIJ) κι αυτός με τη σειρά του τα μοιράστηκε με 86 δημοσιογράφους και ερευνητές από 46 χώρες, που δούλεψαν δεκαπέντε μήνες για να βρουν την άκρη.
Από τις 4 Απριλίου, που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα σε πολλές εφημερίδες του πλανήτη -στην Ελλάδα, στα «Νέα»- τα πρώτα στοιχεία από τα off shore leaks, οι κυβερνήσεις κάποιων τραπεζικών και φορολογικών παραδείσων έχασαν τον ύπνο τους, οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών με μεγάλη «αιμορραγία» φορολογικών εσόδων έτριψαν κατ’ αρχάς τα χέρια τους, οι τράπεζες και τα δικηγορικά και λογιστικά γραφεία που στήνουν τις υπεράκτιες εταιρείες άρχισαν να ξεσκονίζουν στα συρτάρια τους τα "σχέδια Β", και κάποιοι από τους απρόσεχτους μεγαλόσχημους φοροφυγάδες έχασαν εκείνη τη… μαγική αίσθηση της ασφάλειας που ένιωθαν στον μυστικό κόσμο των φορολογικών παραδείσων. Τώρα ξέρουν ότι, αφού έγινε η πρώτη διαρροή και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει η επόμενη.
Να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με τα περιβόητα wiki leaks που στην πλειοψηφία τους ήταν οι εκτιμήσεις που έκαναν Αμερικανοί διπλωμάτες για πρόσωπα και πράγματα στις χώρες που υπηρετούσαν, τα off shore leaks περιέχουν χειροπιαστά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις διωκτικές αρχές, εάν βεβαίως στοιχειοθετούν παρανομίες. Να σημειωθεί, επίσης, ότι και η ίδρυση off shore εταιρείας είναι νόμιμη και η ύπαρξη φορολογικών παραδείσων - μέχρι να υπάρξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων για να αλλάξουν οι νομοθεσίες και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.
32 τρισεκατομμύρια δολάρια 32.000.000.000.000
Η αλήθεια είναι ότι οι αποκαλύψεις των off shore leaks έγιναν σε μια πολύ βολική στιγμή, τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο. Οι περισσότερες κυβερνήσεις των βιομηχανικών χωρών προσπαθούν να διευρύνουν τη φορολογική τους βάση και να επαναπατρίσουν ένα μέρος των κεφαλαίων που έχουν φύγει. Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Tax Justice Network (Δίκτυο για τη φορολογική δικαιοσύνη), το 2012 ήταν παρκαρισμένα στους συνολικά 70 φορολογικούς παραδείσους 21 με 32 τρισεκατομμύρια δολάρια. Δεν είναι τυπογραφικό λάθος, όντως πρόκειται για αριθμό με δώδεκα μηδενικά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία θέλουν ένα κομμάτι από αυτή την «κλεμμένη» φορολογική πίτα. Ακόμη και η Ρωσία θέλει πίσω ένα μέρος από το μαύρο χρήμα των ολιγαρχών της -έστω αυτών που δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το Κρεμλίνο-, ενώ η Κίνα, που επίσης «αιμορραγεί» κυρίως μέσω Χονγκ Κονγκ και Μακάο, για την ώρα δεν έχει γίνει γνωστό πώς θέλει να χειριστεί αυτό το ζήτημα.