Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
ΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Τι είναι επιτέλους αυτό το κρέας αλόγου και γιατί το φοβόμαστε;
Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Με έκπληξη παρακολουθήσαμε προ ημερών ένα νέο διατροφικό σκάνδαλο να ξεσπά στην βόρεια και την δυτική Ευρώπη. Αυτό της κατανάλωσης ακατάλληλου κρέατος αλόγου.
Δεν βαριέσαι, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, σκέφτηκε ο μέσος Έλληνας… Όχι όμως. Ο κόσμος είναι τόσο μικρός που τα περισσότερα πράγματα έρχονται και από την γειτονιά μας. Την Τρίτη ο ΕΦΕΤ διέταξε εισαγγελική έρευνα για την κατάσχεση ύποπτης ποσότητας κρέατος η οποία εικάζεται πως μπορεί να περιέχει και άλογο…
Ακόμη κι αν είμαστε σίγουροι πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, προ ημερών η βρετανική εφημερίδα Guardian ήρθε για να μας διαψεύσει. Στην Ελλάδα έχετε φάει 73 τόνους αλογίσιο κρέας, μας είπαν και μας παρέθεσαν και πίνακα με τα στοιχεία και την προέλευση αυτών των ποσοτήτων… Ανατριχιαστικό
Ποιοι το τρώνε;
Οι Έλληνες δεν συνηθίζουμε να τρώμε αλογίσιο κρέας. Ποτέ δεν το κάναμε. (Εντάξει αν εξαιρέσουμε περιπτώσεις όπως την Πολιορκία του Μεσολογγίου, ή την Κατοχή όπου δεν αφήσαμε ζωντανό για ζωντανό, τότε, όχι δεν τρώμε κρέας αλόγου).
Σε πολλές ασιατικές χώρες, αλλά και την δυτική Ευρώπη, και κυρίως στην Γαλλία, η κατανάλωση αυτού του κρέατος δεν θεωρείται κακή. Μάλιστα δεν ήταν πάντοτε ταμπού. Ήταν μία πρακτική η οποία κράτησε περίπου μέχρι τον όγδοο αιώνα. Ποιος την σταμάτησε; Ο Πάπας Γρηγόριος ο Γ’ κατήγγειλε την παγανιστική μέχρι τότε πρακτική ως σιχαμένη και βδελυγματική.
Σήμερα καταναλώνεται περισσότερο στη Γαλλία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της δυτικής Ευρώπης, ως πιο εξεζητημένο κρέας. Το μαγειρεύουν αυτούσιο, ή το συνδυάζουν με άλλα είδη κρέατος όπως ελαφιού ή μοσχαριού για να φτιάξουν μπιφτέκια.
Αλήθεια τι γεύση έχει;
Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Με έκπληξη παρακολουθήσαμε προ ημερών ένα νέο διατροφικό σκάνδαλο να ξεσπά στην βόρεια και την δυτική Ευρώπη. Αυτό της κατανάλωσης ακατάλληλου κρέατος αλόγου.
Δεν βαριέσαι, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, σκέφτηκε ο μέσος Έλληνας… Όχι όμως. Ο κόσμος είναι τόσο μικρός που τα περισσότερα πράγματα έρχονται και από την γειτονιά μας. Την Τρίτη ο ΕΦΕΤ διέταξε εισαγγελική έρευνα για την κατάσχεση ύποπτης ποσότητας κρέατος η οποία εικάζεται πως μπορεί να περιέχει και άλογο…
Ακόμη κι αν είμαστε σίγουροι πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, προ ημερών η βρετανική εφημερίδα Guardian ήρθε για να μας διαψεύσει. Στην Ελλάδα έχετε φάει 73 τόνους αλογίσιο κρέας, μας είπαν και μας παρέθεσαν και πίνακα με τα στοιχεία και την προέλευση αυτών των ποσοτήτων… Ανατριχιαστικό
Ποιοι το τρώνε;
Οι Έλληνες δεν συνηθίζουμε να τρώμε αλογίσιο κρέας. Ποτέ δεν το κάναμε. (Εντάξει αν εξαιρέσουμε περιπτώσεις όπως την Πολιορκία του Μεσολογγίου, ή την Κατοχή όπου δεν αφήσαμε ζωντανό για ζωντανό, τότε, όχι δεν τρώμε κρέας αλόγου).
Σε πολλές ασιατικές χώρες, αλλά και την δυτική Ευρώπη, και κυρίως στην Γαλλία, η κατανάλωση αυτού του κρέατος δεν θεωρείται κακή. Μάλιστα δεν ήταν πάντοτε ταμπού. Ήταν μία πρακτική η οποία κράτησε περίπου μέχρι τον όγδοο αιώνα. Ποιος την σταμάτησε; Ο Πάπας Γρηγόριος ο Γ’ κατήγγειλε την παγανιστική μέχρι τότε πρακτική ως σιχαμένη και βδελυγματική.
Σήμερα καταναλώνεται περισσότερο στη Γαλλία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της δυτικής Ευρώπης, ως πιο εξεζητημένο κρέας. Το μαγειρεύουν αυτούσιο, ή το συνδυάζουν με άλλα είδη κρέατος όπως ελαφιού ή μοσχαριού για να φτιάξουν μπιφτέκια.
Αλήθεια τι γεύση έχει;
ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013
Θαλασσινά: Μάθετε τα πάντα για να τα απολαύσετε «στα καλύτερά τους»
Είστε χορτοφάγοι ή κρεατοφάγοι, αλλά στα θαλασσινά δεν μπορείτε να αντισταθείτε; Είστε απολύτως δικαιολογημένοι! Και μιας και τα θαλασσινά είναι μια άκρως αφροδισιακή τροφή, μάθετε όλα τα μυστικά τους για να τα προσφέρετε νόστιμα στον σύντροφό σας…
Η αλήθεια είναι ότι ο «βυθός» κρύβει σπάνιο ζωικό πλούτο. Μαλάκια, οστρακοειδή, μικρότερα ή μεγαλύτερα, είναι μερικά μόνο από τα θαλασσινά, που ζουν σε ωκεανούς, λίμνες και ποτάμια.
Μπορείτε να τα γευτείτε ωμά, καλοψημένα ή μαγειρεμένα στην κατσαρόλα ή τον ατμό. Υγιεινά, θρεπτικά, με λίγες θερμίδες πρέπει να γίνουν αναπόσπαστο στοιχείο της διατροφής σας και του ρομαντικού δείπνου σας φυσικά.
Όσο για τις τιμές κυμαίνονται, από τις πιο προσιτές μέχρι τις πλέον… «τσιμπημένες». Υπάρχουν βέβαια και τα κατεψυγμένα, αν θεωρείτε ότι τα φρέσκα θαλασσινά είναι συνώνυμα του υψηλού κόστους. Μάθετε τα πάντα για τα θαλασσινά και μερικούς έξυπνους και νόστιμους τρόπους για να τα απολαύσετε.
- Γαρίδες
Σίγουρα όλοι έχετε γευτεί τις μικρές «τραγανές» γαριδούλες. Είναι από τα πιο διαδεδομένα θαλασσινά, ιδιαίτερα αγαπημένα στη μεσογειακή διατροφή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι σερβιρίσματος, ανάλογα με την όρεξη και το γούστο σας. Στα «καλά» εστιατόρια, οι γαρίδες σερβίρονται σαν ορεκτικό, συνήθως ως «κοκτέιλ» με τη χαρακτηριστική ροζέ σος. Βέβαια, ορισμένοι προτιμούν τις πιο «παραδοσιακές» συνταγές σερβιρίσματος, όπως είναι οι ψητές γαρίδες στη σχάρα μαριναρισμένες με ελαιόλαδο, σκόρδο, λίγο λεμονάκι και όποιο μπαχαρικό σας αρέσει.
Τέλος, υπάρχει και η νόστιμη για πολλούς εκδοχή… του τηγανιού. Αφού καθαριστούν-ξεφλουδιστούν και παναριστούν, οι γαρίδες είναι έτοιμες για τηγάνισμα. Όπως και όλα τα τηγανιτά, έτσι και οι γαρίδες είναι κάπως πιο «βαριές». Αν πάλι ακούσετε τις γαρίδες να αποτελούν συνοδευτικό της μπριζόλας ή του κοτόπουλου, μην παραξενευτείτε, είναι αρκετά συνηθισμένος συνδυασμός.
- Αστακός
Ο «βασιλιάς των θαλασσινών» είναι ιδιαίτερα αγαπητός σε πολλούς. Δικαιολογημένα βέβαια, αφού είναι γευστικός και μπορεί να «σερβιριστεί» με πολλούς τρόπους. Είναι υγιεινός, αλλά σίγουρα δεν είναι φθηνός. Το κόστος του, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες όπου έχει μεγάλη ζήτηση, είναι πολύ τσουχτερό.
ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013
Η μέρα που η Ελλάδα διέγραψε το χρέος της Γερμανίας
Χωρίς διαγραφή χρέους κανένα "οικονομικό θαύμα" δήλωναν κάποτε οι Γερμανοί - 60 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί...
Το χρέος της χώρας είναι μεγάλο. Η εμπιστοσύνη των δανειστών έχει κλονιστεί. Ο λόγος όχι για την Ελλάδα, αλλά για τη… Γερμανία. Πριν από 60 χρόνια υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους.
Καλά διαβάσατε. Σαν σήμερα, η Ελλάδα (και μαζί της, άλλα 69 κράτη) "ξελάσπωνε" τη Γερμανία.
Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα "οικονομικού θαύματος", πιστεύει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ - Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης:
"Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα".
Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:
"Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς".
H Γερμανία δεν ήθελε λιτότητα και αποπληρωμή
Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Ας σημειωθεί ότι το γερμανικό χρέος το 1953 αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ.
Ακόμα και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι βρίσκονται σε κίνδυνο μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Σήμερα το ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 160% και μόνο οι πολύ αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι θα μειωθεί στο 120%.
Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν "φρέσκο" χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.
Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους
Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. "Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα", λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ.
Κατά την άποψή του, μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ειδικός, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά τανκς.
"Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα".
Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα.
Παρόλα αυτά, οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.
Πηγή: Deutsche Welle
Το χρέος της χώρας είναι μεγάλο. Η εμπιστοσύνη των δανειστών έχει κλονιστεί. Ο λόγος όχι για την Ελλάδα, αλλά για τη… Γερμανία. Πριν από 60 χρόνια υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους.
Καλά διαβάσατε. Σαν σήμερα, η Ελλάδα (και μαζί της, άλλα 69 κράτη) "ξελάσπωνε" τη Γερμανία.
Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα "οικονομικού θαύματος", πιστεύει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ - Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης:
"Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα".
Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:
"Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς".
H Γερμανία δεν ήθελε λιτότητα και αποπληρωμή
Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Ας σημειωθεί ότι το γερμανικό χρέος το 1953 αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ.
Ακόμα και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι βρίσκονται σε κίνδυνο μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Σήμερα το ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 160% και μόνο οι πολύ αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι θα μειωθεί στο 120%.
Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν "φρέσκο" χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.
Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους
Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. "Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα", λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ.
Κατά την άποψή του, μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ειδικός, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά τανκς.
"Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα".
Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα.
Παρόλα αυτά, οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.
Πηγή: Deutsche Welle
ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ
Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013
Ποιος είναι ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος; Από τους στίβους στη φυλακή!!!
Σε δραματικούς τόνους απολογήθηκε ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση 51,4 εκατ. ευρώ από τα ταμεία του δήμου. Με τη φράση «θα πέσω από τον Λευκό Πύργο αν βρείτε χρήματά μου στο εξωτερικό» έκανε λόγο...
για κατασκευασμένα στοιχεία και μεθοδεύσεις σε βάρος του και ισχυρίστηκε ότι η μοναδική μεταβολή των περιουσιακών του στοιχείων είναι ένα σπίτι που αγόρασε.
Το σκάνδαλο υπεξαίρεσης
Ηταν η στιγμή που ο Παπαγεωργόπουλος κατάλαβε ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει. Στο δικαστήριο βρισκόταν κατηγορούμενος για το μεγαλύτερο σκάνδαλο υπεξαίρεσης που γνώρισε ποτέ η πόλη και ακόμη και αν τις επόμενες ημέρες αποδειχτεί η αθωότητά του, το «παραμύθι για μικρά παιδιά» -όπως χαρακτηρίζει την υπόθεση που τον αφορά- θα είναι πάντα γραμμένο στο βιογραφικό του. Ακριβώς δίπλα σ’ αυτό του μεγαλύτερου Ελληνα ρέκορντμαν, του σπουδαιότερου Ελληνα σπρίντερ της δεκαετίας του ’70, του σημαιοφόρου αθλητή της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, αλλά και του «πιο ωραίου» αθλητή της γενιάς του. Λέει σε μια συνέντευξή του ο Πέτρος Γαλακτόπουλος: «Είχα προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόντρεαλ του ’76, αλλά όταν είπα πως ήθελα να κρατήσω τη σημαία στην παρέλαση δεν μου την έδωσαν. Ηθελαν να την πάρει ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Τους είπα: “Γιατί; Επειδή είναι πιο ωραίος; Τότε βάλτε τον Κούρκουλο να παλέψει!”».
Ο Γαλακτόπουλος είχε δίκιο για την εμφάνιση του νεαρού σπρίντερ. Ηταν πραγματικά πολύ όμορφος. Δεν είχε δίκιο, όμως, για τις αθλητικές του επιδόσεις.
Ο Παπαγεωργόπουλος ήταν από τους καλύτερους αθλητές της γενιάς του και όσοι ασχολούνται με τον στίβο θυμούνται πολύ καλά την ενδιαφέρουσα κόντρα του με τον μεγάλο Ρώσο Βαλερί Μπορζόφ. «Ο Μπορζόφ και ο Βασίλης ήταν οι δύο πιο γρήγοροι Ευρωπαίοι. Ο Μπορζόφ ήταν το νούμερο 1 και ο Βασίλης ήταν αυτός που τον κυνηγούσε. Στις σημερινές συνθήκες, οι δύο αυτοί αθλητές θα ήταν πιο γρήγοροι από τους μαύρους που βλέπουμε στους αγώνες. Εκείνη την εποχή είχαν ξεπεράσει και τους Αμερικάνους», λέει ο φίλος και παλιός συναθλητής του Παπαγεωργόπουλου, Γιώργος Ραμπότας. «Σε ένα meeting που ο Βασίλης φαινόταν ότι ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, ο Μπορζόφ φοβήθηκε, προφασίστηκε μια δικαιολογία και δεν έτρεξε μαζί του», συμπληρώνει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)