Βιομηχανική
ραψωδία
Γράφει ο Νίκος Δήμου
Η δεκαετία του ’60 είδε την άνθιση της ελληνικής βιομηχανίας.
Ο Έλληνας καταναλωτής που αποκτούσε το (εξ αντιπαροχής)
διαμέρισμά του χρειαζόταν εξοπλισμό:
έπιπλα, ψυγείο, κουζίνα, θερμοσίφωνα.
Φυσικά χρειαζόταν και τρόφιμα και ρούχα.
Οσο και αν τώρα μας φαίνεται απίθανο, όλα αυτά τα
προμηθευόταν από ελληνικές φίρμες.
Το ψυγείο ήταν Ιζόλα ή Πίτσος, η κουζίνα Εσκιμό
και ο θερμοσίφωνας Βαγιωνής.
Τα σεντόνια και οι κουρτίνες Πειραϊκής-Πατραϊκής,
τα καλά έπιπλα Σαρίδης ή Βαράγκης. Μακαρόνια Μίσκο,
μπισκότα Παπαδοπούλου, σοκολάτες ΙΟΝ ή Παυλίδου,
συμπλήρωναν τη δίαιτά του.
Από τις εταιρίες αυτές άλλες δεν υπάρχουν πια, άλλες έχουν περάσει
σε ξένα χέρια, ελάχιστες παραμένουν ελληνικές.
Γράφει ο Νίκος Δήμου
Η δεκαετία του ’60 είδε την άνθιση της ελληνικής βιομηχανίας.
Ο Έλληνας καταναλωτής που αποκτούσε το (εξ αντιπαροχής)
διαμέρισμά του χρειαζόταν εξοπλισμό:
έπιπλα, ψυγείο, κουζίνα, θερμοσίφωνα.
Φυσικά χρειαζόταν και τρόφιμα και ρούχα.
Οσο και αν τώρα μας φαίνεται απίθανο, όλα αυτά τα
προμηθευόταν από ελληνικές φίρμες.
Το ψυγείο ήταν Ιζόλα ή Πίτσος, η κουζίνα Εσκιμό
και ο θερμοσίφωνας Βαγιωνής.
Τα σεντόνια και οι κουρτίνες Πειραϊκής-Πατραϊκής,
τα καλά έπιπλα Σαρίδης ή Βαράγκης. Μακαρόνια Μίσκο,
μπισκότα Παπαδοπούλου, σοκολάτες ΙΟΝ ή Παυλίδου,
συμπλήρωναν τη δίαιτά του.
Από τις εταιρίες αυτές άλλες δεν υπάρχουν πια, άλλες έχουν περάσει
σε ξένα χέρια, ελάχιστες παραμένουν ελληνικές.
