Η αλληλεγγύη των Ελλήνων
Το περιστατικό συνέβη πριν από λίγες μέρες σε ξένη επιχείρηση, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, και γνωρίζω καλά ότι έγινε όπως ακριβώς το διαβάζετε
Οι υπάλληλοι της εταιρείας αποφάσισαν, όπως κάνουν κάθε χρόνο να συγκεντρώσουν χρήματα και τρόφιμα για ένα ίδρυμα. Μέσα σε λίγες μέρες κατάφεραν να μαζέψουν μια σημαντική ποσότητα ειδών πρώτης ανάγκης κι ένα αξιόλογο χρηματικό ποσό. Στο τέλος απευθύνθηκαν μάλλον συγκρατημένα και στον σχετικά πιο απόμακρο από αυτούς επικεφαλής της επιχείρησης, ο οποίος όμως δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή: τους ρώτησε πόσα χρήματα έχουν μαζέψει και όταν άκουσε το ποσό, τους έδωσε άλλα τόσα από τη δική του τσέπη…
Γιατί αποφάσισα να γράψω αυτό το περιστατικό; Μα επειδή όλο το προηγούμενο διάστημα, και ειδικά τις άγιες μέρες που πέρασαν , ιστορίες σαν αυτή άκουσα από πολλούς. Κι όχι μόνο άκουσα… Είδα με τα μάτια μου τεράστιες ουρές ανθρώπων να περιμένουν υπομονετικά όχι για να πάρουν αλλά για να βοηθήσουν συνάνθρωπους. Οι τηλεμαραθώνιοι και οι ραδιομαραθώνιοι που διοργανώθηκαν έδωσαν την ευκαιρία σε χιλιάδες πολίτες να βοηθήσουν όσους υποφέρουν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Οι πολλές εκδηλώσεις ανθρωπιάς από ιδρύματα που φιλοξενούν αναξιοπαθούντες είχαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των τελευταίων ετών. Το πιο συγκινητικό απ’ όσα προσωπικά είδα στις εκδηλώσεις αυτές ήταν οι τόσοι πολλοί άνθρωποι που πρόσφεραν ότι μπορούσαν όχι απ΄το περίσσευμα, αλλά από το υστέρημα τους. Από εκείνα που και οι ίδιοι δεν είχαν και δεν έχουν σε επάρκεια.
Κατά καιρούς έχουν γραφτεί πολλά για την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των Ελλήνων. Ίσως αυτό να ίσχυε την εποχή της ευημερίας και της υπερκατανάλωσης. Τότε που βρισκόμασταν στα εύκολα. Σήμερα όμως, στα δύσκολα, έχω την εντύπωση πως η αλληλεγγύη που δείχνει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη είναι κάτι παραπάνω από προφανής.
Αυτή η αλληλεγγύη επιτρέπει στην Εκκλησία της Ελλάδας να προσφέρει καθημερινά φαγητό σε πάνω από 250.000 ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Αυτή η αλληλεγγύη έστειλε και φέτος ένα μικρό δώρο σε δέκα χιλιάδες παιδιά απόρων οικογενειών . αυτή η αλληλεγγύη βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα, τρόφιμα, φάρμακα για πολλούς που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη
Οι Έλληνες στην μεγάλη αυτή κρίση αποδεικνύουν πως όσα και να τους καταλογίζουν οι ξένοι – δίκαια ή άδικα- για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τα του οίκου τους τις προηγούμενες δεκαετίες παραμένουν, στη μεγάλη τους πλειονότητα, άνθρωποι με αγάπη και συμπόνια για τον διπλανό τους. Κι αυτό είναι μία πολύ μεγάλη υπόθεση.
Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
Το περιστατικό συνέβη πριν από λίγες μέρες σε ξένη επιχείρηση, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, και γνωρίζω καλά ότι έγινε όπως ακριβώς το διαβάζετε
Οι υπάλληλοι της εταιρείας αποφάσισαν, όπως κάνουν κάθε χρόνο να συγκεντρώσουν χρήματα και τρόφιμα για ένα ίδρυμα. Μέσα σε λίγες μέρες κατάφεραν να μαζέψουν μια σημαντική ποσότητα ειδών πρώτης ανάγκης κι ένα αξιόλογο χρηματικό ποσό. Στο τέλος απευθύνθηκαν μάλλον συγκρατημένα και στον σχετικά πιο απόμακρο από αυτούς επικεφαλής της επιχείρησης, ο οποίος όμως δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή: τους ρώτησε πόσα χρήματα έχουν μαζέψει και όταν άκουσε το ποσό, τους έδωσε άλλα τόσα από τη δική του τσέπη…
Γιατί αποφάσισα να γράψω αυτό το περιστατικό; Μα επειδή όλο το προηγούμενο διάστημα, και ειδικά τις άγιες μέρες που πέρασαν , ιστορίες σαν αυτή άκουσα από πολλούς. Κι όχι μόνο άκουσα… Είδα με τα μάτια μου τεράστιες ουρές ανθρώπων να περιμένουν υπομονετικά όχι για να πάρουν αλλά για να βοηθήσουν συνάνθρωπους. Οι τηλεμαραθώνιοι και οι ραδιομαραθώνιοι που διοργανώθηκαν έδωσαν την ευκαιρία σε χιλιάδες πολίτες να βοηθήσουν όσους υποφέρουν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Οι πολλές εκδηλώσεις ανθρωπιάς από ιδρύματα που φιλοξενούν αναξιοπαθούντες είχαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των τελευταίων ετών. Το πιο συγκινητικό απ’ όσα προσωπικά είδα στις εκδηλώσεις αυτές ήταν οι τόσοι πολλοί άνθρωποι που πρόσφεραν ότι μπορούσαν όχι απ΄το περίσσευμα, αλλά από το υστέρημα τους. Από εκείνα που και οι ίδιοι δεν είχαν και δεν έχουν σε επάρκεια.
Κατά καιρούς έχουν γραφτεί πολλά για την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των Ελλήνων. Ίσως αυτό να ίσχυε την εποχή της ευημερίας και της υπερκατανάλωσης. Τότε που βρισκόμασταν στα εύκολα. Σήμερα όμως, στα δύσκολα, έχω την εντύπωση πως η αλληλεγγύη που δείχνει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη είναι κάτι παραπάνω από προφανής.
Αυτή η αλληλεγγύη επιτρέπει στην Εκκλησία της Ελλάδας να προσφέρει καθημερινά φαγητό σε πάνω από 250.000 ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Αυτή η αλληλεγγύη έστειλε και φέτος ένα μικρό δώρο σε δέκα χιλιάδες παιδιά απόρων οικογενειών . αυτή η αλληλεγγύη βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα, τρόφιμα, φάρμακα για πολλούς που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη
Οι Έλληνες στην μεγάλη αυτή κρίση αποδεικνύουν πως όσα και να τους καταλογίζουν οι ξένοι – δίκαια ή άδικα- για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τα του οίκου τους τις προηγούμενες δεκαετίες παραμένουν, στη μεγάλη τους πλειονότητα, άνθρωποι με αγάπη και συμπόνια για τον διπλανό τους. Κι αυτό είναι μία πολύ μεγάλη υπόθεση.
Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
