«Έχω ένα όνειρο...»
Σήμερα συμπληρώνονται 49 χρόνια απο την φράση που άλλαξε το ρου της ιστορίας.
Στις 28 Αυγούστου του 1963, ο οραματιστής Αφροαμερικάνος πολιτικός Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, έβγαλε ένα λόγο που έμελλε να μείνει στην ιστορία, ξεκινώντας την ομιλία του με την ιστορική φράση: «Έχω ένα όνειρο...». Ο δρόμος μέχρι την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, όμως, ήταν μακρύς και δύσκολος και χρειάστηκε πολλές θυσίες, ακόμα και αυτή του ίδιου του Κίνγκ.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929,στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, από οικογένεια μεσοαστικής τάξης, η οποία σχετιζόταν άμεσα με το μαύρο κλήρο των Νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ο πατέρας και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες (Preachers)
Από πολύ μικρή ηλικία, ο Κίνγκ βίωσε τις πρώτες του ρατσιστικές εμπειρίες, καθώς στις τραπεζαρίες των τραίνων εκείνης της εποχής, χρησιμοποιούνταν κουρτίνες, για το διαχωρισμό των μαύρων και των λευκών επιβατών. Παρόλο που ο ίδιος ως άνθρωπος ήταν ειρηνιστής και ενάντια της βίας, ενέργησε όσο μπορούσε πιο δυναμικά για να πατάξει τις φυλετικές διακρίσεις που κυριαρχούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την εποχή.
Ξεκίνησε τη δραστηριότητά του ως αρχηγός του κινήματος «Ένωση για την Πρόοδο» για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, εξαιτίας της οποίας συνελήφθη, φυλακίστηκε και δέχθηκε βομβιστική επίθεση σπίτι του, όμως κατάφερε να πείσει το Ανώτατο Δικαστήριο να κηρύξει αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η νίκη του αυτή ήταν μόνο η αρχή, για μία σειρά γεγονότων που θα άλλαζαν τα δεδομένα της Αμερικής για πάντα.
Ξεκίνησε να οργανώνει καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές διαδηλώσεις αναγκάζοντας το Κογκρέσο να αναγνωρίσει πολιτικά δικαιώματα και στους μαύρους το 1957. Η δεύτερη αυτή νίκη ενόχλησε πολλούς, αφού μέσα στα επόμενα χρόνια ο Κίνγκ μαχαιρώθηκε, συνελήφθη, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε όμως όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά συναντήθηκε επανειλημμένα με τον Τζον Κένεντι ζητώντας την άμεση κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.
Το 1963 οργάνωσε μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις,κατά των φυλετικών διακρίσεων, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με βία, σκύλους και πυροσβεστικές αντλίες από την αστυνομία.
Στα πλαίσια αυτών των διαδηλώσεων, στις 28 Αυγούστου 1963 έβγαλε τον λόγο που έμεινε στην ιστορία. Πρόκειται μία ομιλία 17 λεπτών που εκφώνησε στα σκαλιά του Λίνκολν Μεμόριαλ στην Ουάσινγκτον, στα πλαίσια μίας ειρηνικής πορείας για την Εργασία και την Ελευθερία, η οποία αποτέλεσε μια καθοριστική στιγμή του αμερικανικού Κινήματος αστικών δικαιωμάτων
Στο τέλος της προκαθορισμένης ομιλίας του, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, διάβασε ένα κείμενο που είχε γράψει και αποσπάσματα του οποίου είχε διαβάσει κατά καιρούς σε προηγούμενες πορείες. Το κείμενο ξεκινούσε με τη φράση «έχω ένα όνειρο» και μιλούσε για την ισότητα στην αμερικάνικη κοινωνία, για τις απαρχές της δουλείας και την ανάγκη για κατάργησή της και για το όραμά του για μία κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Παρουσίασε ουσιαστικά, ένα πρωτότυπο, για τα δεδομένα της εποχής είδος ελευθερίας, στο οποίο όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας ή πεποιθήσεων, ήταν παιδιά του ίδιου Θεού και πολίτες της ίδιας χώρας και μόνο ως αδέρφια θα έπρεπε να μετατοπίζονται μεταξύ τους.
Η ομιλία του καταχειροκροτήθηκε και κυριολεκτικά τράνταξε τα δεδομένα της σύγχρονης ιστορίας, αλλά δημιούργησε ακόμα περισσότερους εχθρούς που θεωρούσαν τον θεοσεβούμενο ειρηνιστή επικίνδυνο για την καθεστηκυία τάξη.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν, μαζί με τους συνεργάτες του.
Ο θάνατός του διαπιστώθηκε, στο Νοσοκομείο Σαιντ Τζόζεφς και η κηδεία του έγινε στην Ατλάντα στις 9 Απριλίου, ενώ σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Μαρτίου του 1969,ο Τζέιμς Ερλ Ρέυ, ομολόγησε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών.
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Κινγκ, ο Καρλ Ουέντελ Χάιμς έγραψε προς τιμήν του το ποίημα «Ο άβολος ήρωας».Ο Κινγκ τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, μετά θάνατον και η 4η Απριλίου γιορτάζεται στις ΗΠΑ ως η ημέρα του Μάρτιν Λόυθερ Κινγκ.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την συγκινητική ομιλία για το «όραμα» του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ καθώς και το βίντεο με τον λόγο που έβγαλε στο Λίνκολν Μεμόριαλ.
«Έχω ένα όραμα. Είναι ένα όραμα βαθιά ριζωμένο στο αμερικάνικο όραμα.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα αυτό το έθνος θα υψώσει και θα ζήσει την αληθινή σημασία του πιστεύω του: ¨Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι".
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια οι γιοι των πρώην δούλων και των πρώην δουλοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι αδελφοσύνης.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα ακόμη και η πολιτεία του Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία που λιώνει από την κάψα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Έχω ένα όραμα πως τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος στο οποίο δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όραμα σήμερα.
Έχω ένα όραμα ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα, του κυβερνήτη της οποίας τα χείλη προς το παρόν στάζουν λέξεις ρατσιστικής παρέμβασης και μηδενισμού, θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια τους με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν σαν αδελφοί και αδελφές.
Έχω ένα όραμα σήμερα.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα κάθε κοιλάδα θα εξυψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσουν, τα ανώμαλα μέρη θα γίνουν επίπεδα και ότι τα κυρτά μέρη θα γίνουν ίσια και πως η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και πως όλα τα έμβια θα τα δουν από κοινού.
Αυτή είναι η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πίστη με την οποία επιστρέφω στο Νότο......»
Σήμερα συμπληρώνονται 49 χρόνια απο την φράση που άλλαξε το ρου της ιστορίας.
Στις 28 Αυγούστου του 1963, ο οραματιστής Αφροαμερικάνος πολιτικός Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, έβγαλε ένα λόγο που έμελλε να μείνει στην ιστορία, ξεκινώντας την ομιλία του με την ιστορική φράση: «Έχω ένα όνειρο...». Ο δρόμος μέχρι την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, όμως, ήταν μακρύς και δύσκολος και χρειάστηκε πολλές θυσίες, ακόμα και αυτή του ίδιου του Κίνγκ.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929,στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, από οικογένεια μεσοαστικής τάξης, η οποία σχετιζόταν άμεσα με το μαύρο κλήρο των Νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ο πατέρας και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες (Preachers)
Από πολύ μικρή ηλικία, ο Κίνγκ βίωσε τις πρώτες του ρατσιστικές εμπειρίες, καθώς στις τραπεζαρίες των τραίνων εκείνης της εποχής, χρησιμοποιούνταν κουρτίνες, για το διαχωρισμό των μαύρων και των λευκών επιβατών. Παρόλο που ο ίδιος ως άνθρωπος ήταν ειρηνιστής και ενάντια της βίας, ενέργησε όσο μπορούσε πιο δυναμικά για να πατάξει τις φυλετικές διακρίσεις που κυριαρχούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την εποχή.
Ξεκίνησε τη δραστηριότητά του ως αρχηγός του κινήματος «Ένωση για την Πρόοδο» για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, εξαιτίας της οποίας συνελήφθη, φυλακίστηκε και δέχθηκε βομβιστική επίθεση σπίτι του, όμως κατάφερε να πείσει το Ανώτατο Δικαστήριο να κηρύξει αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η νίκη του αυτή ήταν μόνο η αρχή, για μία σειρά γεγονότων που θα άλλαζαν τα δεδομένα της Αμερικής για πάντα.
Ξεκίνησε να οργανώνει καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές διαδηλώσεις αναγκάζοντας το Κογκρέσο να αναγνωρίσει πολιτικά δικαιώματα και στους μαύρους το 1957. Η δεύτερη αυτή νίκη ενόχλησε πολλούς, αφού μέσα στα επόμενα χρόνια ο Κίνγκ μαχαιρώθηκε, συνελήφθη, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε όμως όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά συναντήθηκε επανειλημμένα με τον Τζον Κένεντι ζητώντας την άμεση κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.
Το 1963 οργάνωσε μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις,κατά των φυλετικών διακρίσεων, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με βία, σκύλους και πυροσβεστικές αντλίες από την αστυνομία.
Στα πλαίσια αυτών των διαδηλώσεων, στις 28 Αυγούστου 1963 έβγαλε τον λόγο που έμεινε στην ιστορία. Πρόκειται μία ομιλία 17 λεπτών που εκφώνησε στα σκαλιά του Λίνκολν Μεμόριαλ στην Ουάσινγκτον, στα πλαίσια μίας ειρηνικής πορείας για την Εργασία και την Ελευθερία, η οποία αποτέλεσε μια καθοριστική στιγμή του αμερικανικού Κινήματος αστικών δικαιωμάτων
Στο τέλος της προκαθορισμένης ομιλίας του, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, διάβασε ένα κείμενο που είχε γράψει και αποσπάσματα του οποίου είχε διαβάσει κατά καιρούς σε προηγούμενες πορείες. Το κείμενο ξεκινούσε με τη φράση «έχω ένα όνειρο» και μιλούσε για την ισότητα στην αμερικάνικη κοινωνία, για τις απαρχές της δουλείας και την ανάγκη για κατάργησή της και για το όραμά του για μία κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Παρουσίασε ουσιαστικά, ένα πρωτότυπο, για τα δεδομένα της εποχής είδος ελευθερίας, στο οποίο όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας ή πεποιθήσεων, ήταν παιδιά του ίδιου Θεού και πολίτες της ίδιας χώρας και μόνο ως αδέρφια θα έπρεπε να μετατοπίζονται μεταξύ τους.
Η ομιλία του καταχειροκροτήθηκε και κυριολεκτικά τράνταξε τα δεδομένα της σύγχρονης ιστορίας, αλλά δημιούργησε ακόμα περισσότερους εχθρούς που θεωρούσαν τον θεοσεβούμενο ειρηνιστή επικίνδυνο για την καθεστηκυία τάξη.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν, μαζί με τους συνεργάτες του.
Ο θάνατός του διαπιστώθηκε, στο Νοσοκομείο Σαιντ Τζόζεφς και η κηδεία του έγινε στην Ατλάντα στις 9 Απριλίου, ενώ σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Μαρτίου του 1969,ο Τζέιμς Ερλ Ρέυ, ομολόγησε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών.
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Κινγκ, ο Καρλ Ουέντελ Χάιμς έγραψε προς τιμήν του το ποίημα «Ο άβολος ήρωας».Ο Κινγκ τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, μετά θάνατον και η 4η Απριλίου γιορτάζεται στις ΗΠΑ ως η ημέρα του Μάρτιν Λόυθερ Κινγκ.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την συγκινητική ομιλία για το «όραμα» του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ καθώς και το βίντεο με τον λόγο που έβγαλε στο Λίνκολν Μεμόριαλ.
«Έχω ένα όραμα. Είναι ένα όραμα βαθιά ριζωμένο στο αμερικάνικο όραμα.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα αυτό το έθνος θα υψώσει και θα ζήσει την αληθινή σημασία του πιστεύω του: ¨Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι".
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια οι γιοι των πρώην δούλων και των πρώην δουλοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι αδελφοσύνης.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα ακόμη και η πολιτεία του Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία που λιώνει από την κάψα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Έχω ένα όραμα πως τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος στο οποίο δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όραμα σήμερα.
Έχω ένα όραμα ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα, του κυβερνήτη της οποίας τα χείλη προς το παρόν στάζουν λέξεις ρατσιστικής παρέμβασης και μηδενισμού, θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια τους με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν σαν αδελφοί και αδελφές.
Έχω ένα όραμα σήμερα.
Έχω ένα όραμα πως μια μέρα κάθε κοιλάδα θα εξυψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσουν, τα ανώμαλα μέρη θα γίνουν επίπεδα και ότι τα κυρτά μέρη θα γίνουν ίσια και πως η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και πως όλα τα έμβια θα τα δουν από κοινού.
Αυτή είναι η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πίστη με την οποία επιστρέφω στο Νότο......»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου