Πέθανε ο θρυλικός κιθαρίστας Άλβιν Λι των Ten Years After
Στις 6 Μαρτίου, πέθανε ο βρετανός κιθαρίστας Alvin Lee, σε ηλικία 68 ετών. Ο άνθρωπος που την εποχή της ακμής του θεωρούταν "The Fastest Guitar Alive", έφυγε από μετεγχειρητικές επιπλοκές στην Ισπανία, όπου ζούσε τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο Graham Alvin Lee γεννήθηκε στο Νότιγχαμ το 1944, και η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα 12 του χρόνια, όταν άρχισε να μαθαίνει κλαρινέτο.
Από νωρίς μυήθηκε στα παραδοσιακά blues και την jazz χάρη στη συλλογή δίσκων του (οικοδόμου) πατέρα του, και μέσω της μπάντας του Benny Goodman γνώρισε τον πρωτοπόρο κιθαρίστα, Charlie Christian. Τότε έπιασε την ηλεκτρική κιθάρα και από τα 13 του άρχισε να παίζει rock'n'roll - ερασιτεχνικά στην αρχή, επαγγελματικά αργότερα - με διάφορα μουσικά σχήματα που έφτιαχνε μαζί με τον παιδικό του φίλο, τον μπασίστα Leo Lyons.
Ακολουθώντας την προδιαγεγραμμένη πορεία των βρετανικών pop συγκροτημάτων στις αρχές της δεκαετίας του '60, έφτιαξε τους Jaybirds, με τους οποίους πέρασε κι από το Αμβούργο το 1962 (λίγο μετά τους Beatles). Στη συνέχεια, οι Lee και Lyons, επηρεασμένοι από το δεύτερο κύμα της βρετανικής αναβίωσης των blues, το 1965 μετονόμασαν το συγκρότημά τους σε Ten Years After (όνομα που υποδήλωνε τα δέκα χρόνια μετά τη γέννηση του rock'n'roll), και μετακόμισαν στο Λονδίνο.
Μετά την εμφάνισή τους στο Marquee Club και το Windsor Jazz Festival, οι Ten Years After υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Deram. Ο πρώτος δίσκος τους εντυπωσίασε τον Bill Graham, ο οποίος τους κάλεσε στις ΗΠΑ το 1968. Έτσι βρέθηκαν στο Woodstock, όπου η φλογερή δεκάλεπτη εκτέλεση του "I'm Goin' Home" άφησε άναυδο το κοινό και τους άλλους σπουδαίους κιθαρίστες που βρίσκονταν εκεί, και εκτόξευσε τη φήμη του Lee ως δεξιοτέχνη.
Το 1975, ο Lee ξεκίνησε σόλο καριέρα και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της rock, country και blues σκηνής (George Harrison, Stevie Winwood, Jerry Lee Lewis, Bo Diddley, Scotty Moore). Παρά τα σοβαρά προβλήματα εξάρτησης απο τα ναρκωτικά, δεν έπαψε να ηχογραφεί δίσκους με διάφορα συγκροτήματα (Alvin Lee Band, Alvin Lee & Company, Ten Years Later), ενώ εμφανιζόταν τακτικά στα μεγάλα στάδια και τις αρένες που ήταν μάλλον ο φυσικός του χώρος.
Τη δεκαετία του '80, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ισπανία και ασχολήθηκε με την τεχνική του φλαμένκο. Παρά τις συχνές δισκογραφικές του παρουσίες (ο τελευταίος του δίσκος "Still on the Road to Freedom" κυκλοφόρησε το 2012), ποτέ δεν ανέκτησε τη θέση που κατείχε κάποτε στο κιθαριστικό γαλαξία. Εκτός των άλλων, θεωρείται από τους πρώτους ακραιφνείς rocker που διέρρηξε το φράγμα της country, βάζοντας έτσι τις βάσεις του country rock με το δίσκο "On the Road to Freedom" (1973), και αργότερα με το "In Tennessee" (2004).
Ο Lee είχε ολοκληρώσει τον περασμένο χρόνο το 14ο άλμπουμ του με τίτλο "Still on the Road to Freedom", στο οποίο ενσωμάτωσε μια μεγάλη γκάμα μουσικών στυλ, από το rock, blues, jazz, funk.
O Leo Lyons, πρώην μέλος των Ten Years After, δήλωσε: ήταν έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά κιθαριστών.
Στις 6 Μαρτίου, πέθανε ο βρετανός κιθαρίστας Alvin Lee, σε ηλικία 68 ετών. Ο άνθρωπος που την εποχή της ακμής του θεωρούταν "The Fastest Guitar Alive", έφυγε από μετεγχειρητικές επιπλοκές στην Ισπανία, όπου ζούσε τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Graham Alvin Lee γεννήθηκε στο Νότιγχαμ το 1944, και η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα 12 του χρόνια, όταν άρχισε να μαθαίνει κλαρινέτο.
Από νωρίς μυήθηκε στα παραδοσιακά blues και την jazz χάρη στη συλλογή δίσκων του (οικοδόμου) πατέρα του, και μέσω της μπάντας του Benny Goodman γνώρισε τον πρωτοπόρο κιθαρίστα, Charlie Christian. Τότε έπιασε την ηλεκτρική κιθάρα και από τα 13 του άρχισε να παίζει rock'n'roll - ερασιτεχνικά στην αρχή, επαγγελματικά αργότερα - με διάφορα μουσικά σχήματα που έφτιαχνε μαζί με τον παιδικό του φίλο, τον μπασίστα Leo Lyons.
Ακολουθώντας την προδιαγεγραμμένη πορεία των βρετανικών pop συγκροτημάτων στις αρχές της δεκαετίας του '60, έφτιαξε τους Jaybirds, με τους οποίους πέρασε κι από το Αμβούργο το 1962 (λίγο μετά τους Beatles). Στη συνέχεια, οι Lee και Lyons, επηρεασμένοι από το δεύτερο κύμα της βρετανικής αναβίωσης των blues, το 1965 μετονόμασαν το συγκρότημά τους σε Ten Years After (όνομα που υποδήλωνε τα δέκα χρόνια μετά τη γέννηση του rock'n'roll), και μετακόμισαν στο Λονδίνο.
Μετά την εμφάνισή τους στο Marquee Club και το Windsor Jazz Festival, οι Ten Years After υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Deram. Ο πρώτος δίσκος τους εντυπωσίασε τον Bill Graham, ο οποίος τους κάλεσε στις ΗΠΑ το 1968. Έτσι βρέθηκαν στο Woodstock, όπου η φλογερή δεκάλεπτη εκτέλεση του "I'm Goin' Home" άφησε άναυδο το κοινό και τους άλλους σπουδαίους κιθαρίστες που βρίσκονταν εκεί, και εκτόξευσε τη φήμη του Lee ως δεξιοτέχνη.
Το 1975, ο Lee ξεκίνησε σόλο καριέρα και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της rock, country και blues σκηνής (George Harrison, Stevie Winwood, Jerry Lee Lewis, Bo Diddley, Scotty Moore). Παρά τα σοβαρά προβλήματα εξάρτησης απο τα ναρκωτικά, δεν έπαψε να ηχογραφεί δίσκους με διάφορα συγκροτήματα (Alvin Lee Band, Alvin Lee & Company, Ten Years Later), ενώ εμφανιζόταν τακτικά στα μεγάλα στάδια και τις αρένες που ήταν μάλλον ο φυσικός του χώρος.
Τη δεκαετία του '80, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ισπανία και ασχολήθηκε με την τεχνική του φλαμένκο. Παρά τις συχνές δισκογραφικές του παρουσίες (ο τελευταίος του δίσκος "Still on the Road to Freedom" κυκλοφόρησε το 2012), ποτέ δεν ανέκτησε τη θέση που κατείχε κάποτε στο κιθαριστικό γαλαξία. Εκτός των άλλων, θεωρείται από τους πρώτους ακραιφνείς rocker που διέρρηξε το φράγμα της country, βάζοντας έτσι τις βάσεις του country rock με το δίσκο "On the Road to Freedom" (1973), και αργότερα με το "In Tennessee" (2004).
Ο Lee είχε ολοκληρώσει τον περασμένο χρόνο το 14ο άλμπουμ του με τίτλο "Still on the Road to Freedom", στο οποίο ενσωμάτωσε μια μεγάλη γκάμα μουσικών στυλ, από το rock, blues, jazz, funk.
O Leo Lyons, πρώην μέλος των Ten Years After, δήλωσε: ήταν έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά κιθαριστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου