Δευτέρα, 29 Απριλίου 2013
Θες να πετύχεις;;; Ασε στην άκρη τη σύνταξη βιογραφικών και φτιάξε τη δική σου επιχειρηση...
Χρόνια τώρα γίνεται λόγος για την εκπαιδευτική "φούσκα" και το γεγονός ότι τα κολέγια χρεώνουν υπέρογκα χρηματικά ποσά για την παροχή των υπηρεσιών τους...
ως προθάλαμοι ή κέντρα προετοιμασίας για την παραγωγή, με τους απόφοιτους να καταλήγουν άνεργοι και χρεωμένοι.
Για τον Φρανκ Μπρούνι, opinion editor στους New York Times, κάτι τέτοιο αποτελεί χάσιμο χρόνου και χρήματος. Απεναντίας, υπάρχουν καλύτερα πράγματα τα οποία μπορεί να κάνει κανείς», αναφέρει δημοσίευμα του οικονομικού ειδησεογραφικού ιστότοπου qz.com, το οποίο παραθέτει τα τρία αναγκαία βήματα προς την υγιή οικονομική και κοινωνική ανέλιξη τον 21ο αιώνα:
1. Ξεχάστε τα κολέγια, τις σχολές και τα πανεπιστήμια: πρόσφατα στοιχεία ερευνών έχουν δείξει ότι όχι μόνο τα κολέγια, οι σχολές και τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν βασικές οδούς προς το χώρο της εργασίας, αλλά επιπλέον ότι τα παιδιά είναι σε θέση να διαχειριστούν τη ζωή τους, δίχως τη μεσολάβηση του γυμνασίου και του λυκείου! Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα η οποία εκδόθηκε υπό τον τίτλο: Escaping the endless adolescence, δείχνει ότι όχι μόνο το σχολείο είναι αχρείαστο, αλλά ακόμη περισσότερο ότι είναι επιβλαβές για την ελευθερία που έχουν ανάγκη τα παιδιά για να εξελιχθούν.
2. Εστιάστε σε εκπαιδευτικά προγράμματα ειδίκευσης και πρακτικής άσκησης: τι χρειάζονται οι μακροχρόνιες σπουδές, όταν η πρακτική άσκηση και ειδίκευση είναι αυτοί οι παράγοντες που καθιστούν τους νέους αξιοποιήσιμους στο χώρο της εργασίας; Χρησιμότερο θα ήταν αν, κατά τα χρόνια μαθητείας τους στο γυμνάσιο και στο λύκειο, οι νέοι παρακολουθούσαν τέτοια προγράμματα, έτσι ώστε αργότερα, στο κολέγιο, να είναι ικανοί για πραγματικές δουλειές, που οι εργοδότες εκτιμούν και πληρώνουν, αντί να επιβαρύνονται με δάνεια σπουδών.
Άπειρα είναι τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η πρακτική άσκηση πλάι σε κάποιον σπουδαίο -εφόσον οι επιδόσεις του μαθητευόμενου είναι οι ανάλογες- είναι σε θέση να εξασφαλίσει στο άτομο το αναγκαίο σχεσιακό δίκτυο που θα του καλύψει τις εργασιακές ανάγκες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3. Προσφάτως έγινε γνωστή η στρατηγική κίνηση της υπ' αριθμόν 3 στη λίστα του Fortune, Μαρίσα Μάγιερ, η οποία εξαγοράζει με μεγάλη ταχύτητα μικρές, φτηνές εταιρείες, ακόμη και τις μη επιτυχημένες, όχι για τις... ίδιες τις εταιρείες, αλλά για τις ομάδες δημιουργικών εγκεφάλων πίσω από αυτές. Ουσιαστικά, αναζητά νέους ανθρώπους, οραματιστές, αυτοδημιούργητους και δουλευτές - δηλαδή, άτομα με γνωρίσματα τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς στο σχολείο, το οποίο τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται καταστροφικό για τα δημιουργικά ταλέντα των παιδιών.
Τα δεδομένα έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να αλλάζουν στο χώρο της εκπαίδευσης, καθώς ο κόσμος της εργασίας και της παραγωγής γίνεται καθημερινά ολοένα και πιο απαιτητικός και – ευτυχώς ή δυστυχώς – οφείλει κανείς να προσαρμοστεί, αν θέλει όχι μόνο να συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής, αλλά και να επιβιώσει.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το ανέκδοτο το οποίο κυκλοφορεί ευρέως στις ΗΠΑ σχετικά με το σχολείο ως «νταντά» των παιδιών ώστε να μπορούν οι γονείς να πηγαίνουν στη δουλειά τους χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν γι' αυτά.
Ένα νέο είδος «παιδείας», «αλφαβητισμού» και «εγγραμματοσύνης» βρίσκεται καθ' οδόν προς την απόλυτη κυριάρχηση στον κόσμο, το οποίο προϋποθέτει την επανεξέταση και εγκατάλειψη του «παλιού κόσμου» του σχολείου, της σπουδής και της σύνταξης με ένα άκαμπτο σύστημα μάθησης.
Αυτό όμως είναι κατ' ανάγκη καλό;
Πηγή: iefimerida.gr
ως προθάλαμοι ή κέντρα προετοιμασίας για την παραγωγή, με τους απόφοιτους να καταλήγουν άνεργοι και χρεωμένοι.
Για τον Φρανκ Μπρούνι, opinion editor στους New York Times, κάτι τέτοιο αποτελεί χάσιμο χρόνου και χρήματος. Απεναντίας, υπάρχουν καλύτερα πράγματα τα οποία μπορεί να κάνει κανείς», αναφέρει δημοσίευμα του οικονομικού ειδησεογραφικού ιστότοπου qz.com, το οποίο παραθέτει τα τρία αναγκαία βήματα προς την υγιή οικονομική και κοινωνική ανέλιξη τον 21ο αιώνα:
1. Ξεχάστε τα κολέγια, τις σχολές και τα πανεπιστήμια: πρόσφατα στοιχεία ερευνών έχουν δείξει ότι όχι μόνο τα κολέγια, οι σχολές και τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν βασικές οδούς προς το χώρο της εργασίας, αλλά επιπλέον ότι τα παιδιά είναι σε θέση να διαχειριστούν τη ζωή τους, δίχως τη μεσολάβηση του γυμνασίου και του λυκείου! Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα η οποία εκδόθηκε υπό τον τίτλο: Escaping the endless adolescence, δείχνει ότι όχι μόνο το σχολείο είναι αχρείαστο, αλλά ακόμη περισσότερο ότι είναι επιβλαβές για την ελευθερία που έχουν ανάγκη τα παιδιά για να εξελιχθούν.
2. Εστιάστε σε εκπαιδευτικά προγράμματα ειδίκευσης και πρακτικής άσκησης: τι χρειάζονται οι μακροχρόνιες σπουδές, όταν η πρακτική άσκηση και ειδίκευση είναι αυτοί οι παράγοντες που καθιστούν τους νέους αξιοποιήσιμους στο χώρο της εργασίας; Χρησιμότερο θα ήταν αν, κατά τα χρόνια μαθητείας τους στο γυμνάσιο και στο λύκειο, οι νέοι παρακολουθούσαν τέτοια προγράμματα, έτσι ώστε αργότερα, στο κολέγιο, να είναι ικανοί για πραγματικές δουλειές, που οι εργοδότες εκτιμούν και πληρώνουν, αντί να επιβαρύνονται με δάνεια σπουδών.
Άπειρα είναι τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η πρακτική άσκηση πλάι σε κάποιον σπουδαίο -εφόσον οι επιδόσεις του μαθητευόμενου είναι οι ανάλογες- είναι σε θέση να εξασφαλίσει στο άτομο το αναγκαίο σχεσιακό δίκτυο που θα του καλύψει τις εργασιακές ανάγκες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3. Προσφάτως έγινε γνωστή η στρατηγική κίνηση της υπ' αριθμόν 3 στη λίστα του Fortune, Μαρίσα Μάγιερ, η οποία εξαγοράζει με μεγάλη ταχύτητα μικρές, φτηνές εταιρείες, ακόμη και τις μη επιτυχημένες, όχι για τις... ίδιες τις εταιρείες, αλλά για τις ομάδες δημιουργικών εγκεφάλων πίσω από αυτές. Ουσιαστικά, αναζητά νέους ανθρώπους, οραματιστές, αυτοδημιούργητους και δουλευτές - δηλαδή, άτομα με γνωρίσματα τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς στο σχολείο, το οποίο τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται καταστροφικό για τα δημιουργικά ταλέντα των παιδιών.
Τα δεδομένα έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να αλλάζουν στο χώρο της εκπαίδευσης, καθώς ο κόσμος της εργασίας και της παραγωγής γίνεται καθημερινά ολοένα και πιο απαιτητικός και – ευτυχώς ή δυστυχώς – οφείλει κανείς να προσαρμοστεί, αν θέλει όχι μόνο να συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής, αλλά και να επιβιώσει.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το ανέκδοτο το οποίο κυκλοφορεί ευρέως στις ΗΠΑ σχετικά με το σχολείο ως «νταντά» των παιδιών ώστε να μπορούν οι γονείς να πηγαίνουν στη δουλειά τους χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν γι' αυτά.
Ένα νέο είδος «παιδείας», «αλφαβητισμού» και «εγγραμματοσύνης» βρίσκεται καθ' οδόν προς την απόλυτη κυριάρχηση στον κόσμο, το οποίο προϋποθέτει την επανεξέταση και εγκατάλειψη του «παλιού κόσμου» του σχολείου, της σπουδής και της σύνταξης με ένα άκαμπτο σύστημα μάθησης.
Αυτό όμως είναι κατ' ανάγκη καλό;
Πηγή: iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου