ΟΥΖΟ Η ΤΣΙΠΟΥΡΟ

Το δίλημμα

Ακούω φίλους και γνωστούς να αναπτύσσουν απόψεις σχετικές με τις προτιμήσεις τους για το εκλεκτό Εθνικό απόσταγμα. Είναι πολλοί, κυρίως βορειοελλαδίτες, που μετά μανίας υποστηρίζουν την αποκλειστική κατανάλωση Τσίπουρου και αντίθετα πολλοί και αυτοί που υποστηρίζουν αυτήν του Ούζου.

Φυσικά και δεν υπάρχει ποδοσφαιρική ή πολιτική αντιπαλότητα, μια που και τα δύο αποστάγματα είναι της παρέας και του μεζέ. Ένα μεγάλο δίλημμα λοιπόν «Ούζο ή Τσίπουρο» γεννιέται. Για να δούμε ποιες διαφορές υπάρχουν και ποια κοινά.



Ως προς την διαδικασία παρασκευής θα αναφερθούμε μόνον στο ότι το Τσίπουρο ή ρακί παρασκευάζεται από την απόσταξη των στέμφυλων που απομένουν κατά την διαδικασία οινοποίησης και με προσθήκη ή όχι διαφόρων αρωματικών σπόρων ή βοτάνων κατά την δεύτερη απόσταξη.

Το ούζο παράγεται από απόσταξη καθαρού οινοπνεύματος κατά την διάρκεια της οποίας προστίθενται και πάλι τα ανάλογα αρωματικά και στις δύο περιπτώσεις κυριαρχεί το άρωμα του γλυκάνισου.
Το τσίπουρο γευστικά και αρωματικά υπερτερεί του ούζου μια και μεταφέρει στην ψυχή του και τα αρώματα της ποικιλίας του σταφυλιού που το γέννησε, αυτό όμως δεν το καθιστά πάντα καταλληλότερο συνοδευτικό, για όλες τις εποχές ή τις διαθέσεις. Ούτε σημαίνει ότι όλες οι ποικιλίες έχουν αρώματα του γούστου μας, της κάθε στιγμής.

Τα μεσημέρια του χειμώνα με κανένα παστό ή καπνιστό, με κάποιο έντονο τυρί ακόμα και με τα δυνατά τουρσιά ή με αυγοτάραχο, πολύ ευχάριστα πίνω με τα φιλαράκια μου τσιπουράκι.

Το καλοκαιράκι με καμιά αντσούγια, κολιό, ντοματούλα, κρεμμυδάκι και ψαράκια τηγανιτά, θαρρείς και το ουζάκι κατεβαίνει καλύτερα. Κάθε φορά όμως κυρίαρχος παράγοντας είναι η παρέα και το ζητούμενο είναι η ευχάριστη χαλάρωση και η ψυχική ανάταση που προσφέρει το μαγικό υγρό. Η κουβεντούλα οι αναμνήσεις οι διηγήσεις συνταιριάζονται με τα απλά ή σύνθετα μεζεδάκια

Είναι λοιπόν το δίλημμα μεγάλο αλλά η απάντηση δεν θέλει και πολύ σκέψη, ανάλογα με την διάθεση, τον τόπο και την παρέα αυτόματα θαρρείς και σου έρχεται το τι θα διαλέξεις. Το δίλημμα για πρώτη φορά μου το έθεσε ο αγαπητός φίλος Ανέστης Μπαμπατζιμόπουλος.

Γαρίδες με ούζο.

• Γαρίδες μεγάλες ολόκληρες 10 τεμ.
• Βούτυρο φρέσκο 60 γρ.
• Ούζο 25 ml
• Αλεύρι
• Αλάτι
• πιπέρι

Καθαρίζουμε τις γαρίδες τραβώντας με μία οδοντογλυφίδα το αντεράκι από το άνοιγμα που σχηματίζεται μεταξύ κεφαλιού και κορμού., πλένουμε και στραγγίζουμε καλά. Αλατοπιπερώνουμε Αλευρώνουμε τις γαρίδες ολόκληρες. Λιώνουμε το βούτυρο σε τηγάνι και σοτάρουμε σε δυνατή φωτιά τόσο ώστε να ροδίσει το πανάρισμα. Σβήνουμε με το ούζο, το οποίο συνήθως ανάβει, μόλις κάτσει η φλόγα σερβίρουμε.