ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΩΓΑΝ ΤΡΩΓΑΝ ΔΙΣ

«Οι μίζες στα εξοπλιστικά ήταν 4%»

Η ηχηρή παρέμβαση του Παναγιώτη Νικολούδη

Ο υπουργός Επικρατείας για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, Παναγιώτης Νικολούδης,

τόνισε κατά την ομιλία του Βουλή, κατά την έναρξη της συνεδρίασης της Επιτροπής

για το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, πως «δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία

για το ότι μία απ' τις βασικότερες αιτίες που η χώρα περιήλθε στη γνωστή κατάσταση,

είναι η διαφθορά που εμφανίστηκε ως ενδημικό φαινόμενο σε όλες τις δημόσιες συμβάσεις».

 

Υπενθυμίζοντας πως για κάθε πράξη διαφθοράς υπάρχει εκείνος που πληρώνεται αλλά και εκείνος που πληρώνει, ο κ.Νικολούδης τόνισε πως είναι πλήρως καταγεγραμμένο πως στις μεγάλες συμβάσεις αγοράς οπλικών συστημάτων, ο μέσος όρος παράνομης προμήθειας ανερχόταν στο 4% με ζημία πολλών δισεκατομμυρίων για το ελληνικό Δημόσιο, ενώ το ποσοστό για τις συμβάσεις αγοράς ιατροφαρμακευτικού υλικού (ομολογουμένως πολύ καλής ποιότητας) έφτανε το 23%. «Το συντριπτικό ποσοστό των συμβάσεων αυτών ήταν με εταιρείες από το εξωτερικό, υπογράμμισε» ο Νικολούδης. Διαφθορά βεβαίως σημειώνεται και στις συμβάσεις του Δημοσίου με εταιρείες εντός της Ελλάδος, με ποσοστά παράνομης προμήθειας που φθάνουν το 2,5%.

«Οι οικονομικές συνέπειες απ' τις παραπάνω έκνομες δραστηριότητες, θα πρέπει να βαρύνουν και αυτούς στους οποίους ήλθαν τα παράνομα χρήματα, αλλά και αυτούς απ' τους οποίους τα παράνομα χρήματα προήλθαν» παρατήρησε ο υπουργός.

Σημειώνεται εξάλλου και η παρέμβαση του βέλγου πανεπιστημιακού και εμπειρογνώμονα σε θέματα ελέγχου του επαχθούς χρέους, Ερίκ Τουσέν, ο οποίος σημείωσε πως ο έλεγχος του επαχθούς και παράνομου χρέους αποτελεί ευρωπαϊκή Οδηγία από το 2013.

Ο υπουργός Επικρατείας έφερε τρία παραδείγματα μιλώντας για μίζες:

Πρώτον: «Είναι πλήρως διακριβωμένο ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις συμβάσεων αγοράς οπλικών συστημάτων που υπέγραψε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η παράνομη προμήθεια, ή άλλως «μίζα», που δινόταν σε Έλληνες αξιωματούχους –προκειμένου με παράνομο τρόπο να συμβάλουν στην κατάρτιση αυτών των συμβάσεων- ήταν κατά μέσο όρο 4%. Απώλεια για το ελληνικό Δημόσιο; Δισεκατομμύρια. Στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των συμβάσεων αυτών, ήταν έξω από τη χώρα εκείνοι που πουλούσαν τα όπλα και που έδιναν τα χρήματα, τα οποία κάποιοι όντως μέσα στη χώρα παρανόμως εισέπρατταν.

Δεύτερον: «Στις συμβάσεις προμήθειας παντός είδους αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, το περίπου θεσμοθετημένο ποσοστό προμήθειας ήταν 2%-2,5%. Εδώ, αντιθέτως με την προηγούμενη κατηγορία, το κυρίαρχο μερίδιο στις συμβάσεις αυτές, το είχαν εταιρείες εντός της χώρας».

Τρίτον: «Συμβάσεις προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού από τα Δημόσια νοσοκομεία και γενικότερα από φορείς του Δημοσίου. Το ποσοστό παράνομης προμήθειας έφτανε το απίστευτο ποσοστό του 23%! Το ποσοστό αυτό που κυριολεκτικά σοκάρει, δεν είναι το μόνο στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει αυτού του είδους τις συμβάσεις. Εδώ, έχουμε μια διαδικασία όπου ο εντοπισμός των υπηρεσιακών φορέων που έπρεπε προσεγγιστούν για να γίνει η δουλειά, η διακίνηση μέσα από πολυπλόκαμους διαδρόμους των μαύρων ταμείων, των χρημάτων που προορίζονταν για τη δωροδοκία, και εν τέλει ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα χρήματα δίνονταν, είχε πραγματικά αναχθεί σε επιστήμη. Είχε σχεδιαστεί με τρόπο ώστε να είναι πάρα πολύ δύσκολη η σύλληψη εκείνων που συμμετείχαν στις έκνομες δραστηριότητες. Στην τρίτη αυτή κατηγορία, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που πωλούσαν το φαρμακευτικό υλικό, ήταν εταιρίες εκτός αυτής της χώρας. Η απώλεια για το κράτος εδώ ήταν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια».