Απίστευτες διαστημικές τεχνολογίες που είναι προ των πυλών
Έτσι θα ανοιχτεί ο άνθρωπος σε έναν καινούριο θαυμαστό κόσμο…
κάνοντας κι αυτό το τελευταίο σύνορο του ανθρώπου παρελθόν.
Για να συμβεί βέβαια αυτό, θα πρέπει μια σειρά από κολοσσιαία προβλήματα να ξεπεραστούν,
γι’ αυτό και η διαστημική βιομηχανία εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους μετακίνησης και διαβίωσης στο Σύμπαν, υπερπηδώντας πολλά αδιάβατα μέχρι χθες εμπόδια.
Το κοντινό μέλλον θα είναι εντελώς διαφορετικό σε όρους διαστημικής ζωής, καθώς νέα δεδομένα έρχονται να ανατρέψουν ολοταχώς τις τρέχουσες προσλαμβάνουσές μας για το Υπερπέραν…
Ρομποναύτες
Αν πρέπει να το πούμε, οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς φτιαγμένοι για περιπέτειες εκτός γήινης ατμόσφαιρας. Γι’ αυτό και η NASA, σε συνεργασία με την General Motors, έχει ήδη αρχίσει να αναπτύσσει ανθρωποειδή ρομπότ! Τα λένε Robonauts και στη φάση που βρίσκονται σήμερα, μπορούν να προσαρμοστούν σε ένα διαστημικό όχημα και να εκτελέσουν απλές καθημερινές δουλειές. Ένα από αυτά βρίσκεται ήδη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, πλάι σε αληθινούς αστροναύτες, και έχει πιάσει για τα καλά δουλειά.
Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει μέχρι στιγμής είναι η επιδεξιότητα των ρομπότ αυτών, η οποία οφείλει να είναι καλύτερη από του αστροναύτη, και η τεχνολογία δεν επιτρέπει για την ώρα άλματα εδώ. Υπομονή όμως, καθώς τα εργαστήρια και οι μηχανές παραγωγής δουλεύουν πυρετωδώς…
Διαστημικές σκούπες
Υπάρχουν πάνω από 55.000 αντικείμενα που περιφέρονται στο Διάστημα, με πολλές χιλιάδες να προέρχονται από ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως οι δορυφόροι, αποτελώντας κίνδυνο τόσο για τους Γήινους όσο και τους αστροναύτες που είναι σε τροχιά. Στο Σύμπαν, τα διαστημικά αυτά συντρίμμια μπορούν να αγγίξουν ταχύτητες 17.500 μιλίων/ώρα, κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και ένα τοσοδούλι διαστημικό συντρίμμι μπορεί να διαλύσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Στην προσπάθειά του να καθαρίσει λοιπόν το Διάστημα, το Ελβετικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας ανέπτυξε το CleanSpace One, έναν γαλαξιακό επιστάτη που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί δυο φορές για να κατεβάσει στη Γη ελβετικούς δορυφόρους. Το σχέδιο είναι τώρα να φτιαχτεί ένας στόλος από τα μικρά αυτά κουτιά, που συλλαμβάνουν αντικείμενα και τα κατεβάζουν μετά στο έδαφος σε ελεγχόμενες ταχύτητες και συνθήκες, ώστε να κρατηθεί η διαστημική μας γειτονιά καθαρή…
Ασπίδες προστασίας
Ένας από τους σημαντικότερους κινδύνους στα διαστημικά ταξίδια είναι οι μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας: ένα ταξίδι στον Άρη θα εκθέσει τους αστροναύτες σε 100 φορές περισσότερη ακτινοβολία απ’ όση δέχονται στη Γη σε ετήσια βάση. Το πρόβλημα είναι ότι για να φτιαχτεί επαρκή θωράκιση από την κοσμική ακτινοβολία, οφείλει να έχει αρκετά μέτρα πάχος, κάτι που την κάνει απαγορευτική για εγκατάσταση σε διαστημικό σκάφος.
Τη λύση στο ακανθώδες αυτό πρόβλημα προσπαθεί να δώσει η βρετανική Rutherford Appleton Laboratory, η οποία κατασκευάζει αυτό που η ίδια αποκαλεί «μίνι μαγνητόσφαιρα», ένα είδος προστατευτικής ασπίδας που δημιουργεί ένα περιβάλλον γύρω από το διαστημόπλοιο αντίστοιχο με του μαγνητικού πεδίου της Γης. Το σχέδιο είναι να φτιαχτεί ένα μαγνητικό πεδίο γύρω από το σκάφος με τη μορφή ρευστού πλάσματος, έτσι ώστε τα ηλεκτρόνια του πεδίου αυτού να δημιουργούν ένα συνεχές ηλεκτρικό πεδίο που θα διαθλά ή θα εκτρέπει την περίσσια ακτινοβολία προστατεύοντας έτσι τους ζώντες οργανισμούς στο εσωτερικό του σκάφους…
Συνθετική βιολογία
Οξυγόνο, φαγητό και νερό είναι δυσεύρετα στο Διάστημα, κάτι που μετατρέπεται σε τεράστιο εμπόδιο για μια παρατεταμένη χρονικά διαστημική αποστολή, καθώς ο κανόνας λέει εδώ ότι για κάθε κιλό διαστημικού φορτίου απαιτούνται 99 κιλά καυσίμου για τη μεταφορά του στο Σύμπαν. Απάντηση προσπαθεί να δώσει εδώ και καιρό το Berkeley Lab’s Physical Biosciences Division: εφαρμόζοντας τις αρχές της συνθετικής βιολογίας, οι αστροναύτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα μέταλλα και τα αέρια της εξωγήινης ατμόσφαιρας, μαζί με διαστημικό χώμα και ανθρώπινα απόβλητα, ώστε να φτιάχνουν το φαγητό, τα φάρμακα, τα καύσιμα και ό,τι άλλο χρειαστούν στο μακροχρόνιο ταξίδι τους!
Οι δυνατότητες είναι εδώ ανεξάντλητες: τροφή, για παράδειγμα, μπορεί τώρα να φτιαχτεί από βακτήρια και καύσιμη ύλη από μικρόβια, όπως και μεθάνιο και οξυγόνο. Οι συνθετικές αυτές διαδικασίες αναμένεται να ρίξουν καθοριστικά και το κόστος των διαστημικών αποστολών, κάνοντας βιώσιμα τα προγράμματα στο άμεσο μέλλον…
Διαστημικός ανελκυστήρας
Ακριβώς όπως ακούγεται, η φιλόδοξη -αν όχι θεότρελη- ιδέα για ένα διαστημικό ασανσέρ είχε παρουσιαστεί από το 1985, αν και μόλις το 2012 η ιαπωνική κατασκευαστική Obayashi Corporation ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2050 θα είναι πανέτοιμο για χρήση! Ο κοσμικός ανελκυστήρας θα έχει έναν διαστημικό σταθμό στην κορυφή του και θα φτάνει σε ύψος 59.652 μιλίων, μεγαλύτερο δηλαδή και από τη θέση του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού.
Η τεχνολογία λειτουργίας του θα είναι μάλιστα η ίδια με των μαγνητικών τρένων maglev, κάτι που αναμένεται να περικόψει δραστικά τα κόστη της διαστημικής μεταφοράς: από τα 22.000 δολάρια το κιλό που κοστίζει σήμερα η μεταφορά μέσω διαστημικών σκαφών θα πέσει στα μόλις 200 δολάρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου