ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ

Σαντιάγο Μπερναμπέου, ποιος είναι ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στο γήπεδο

Η αφοσίωση στην ομάδα, οι σχέσεις με το Φράνκο και οι μεταγραφές παικτών παγκοσμίου κλάσης

Ένα θρυλικό στάδιο. Ο Σαντιάγο Μπερναμπέου σημαίνει όλα αυτά και ακόμη

 περισσότερα για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το στάδιο με το όνομά του αποτελεί το ναό των χιλιάδων οπαδών της ομάδας ανά τον κόσμο και έχει υπάρξει 

το στάδιο – «πεδίο μάχης» για την κατάκτηση πολλών από τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς τίτλους στο ποδόσφαιρο.

Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στο διάσημο αυτό στάδιο;

 Πρόκειται για τον Σαντιάγο Μπερναμπέου δε Γέστε, ο οποίος αγάπησε και υπηρέτησε 

τη Ρεάλ Μαδρίτης για 70 χρόνια και το όνομά του θα είναι για πάντα συνδεδεμένο με την ισπανική ομάδα αφού έμελλε να καθορίσει την ιστορική πορεία της.

 Γεννημένος στις 8 Ιουνίου του 1895 στην Αλμάνσα της Ισπανίας, μετακόμισε σε ηλικία 5 ετών με τους γονείς του στη Μαδρίτη. Λίγα χρόνια μετά, εντάσσεται στο σύλλογο της Ρεάλ ως έφηβος και από τότε η σχέση του με την ομάδα είναι άρρηκτη.

 Γίνεται ένας ικανός, νεαρός επιθετικός και φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού 

της ομάδας για χρόνια μέχρι να αποσυρθεί από παίκτης το 1927 οπότε και αποφάσισε 

να ασχοληθεί με τη δικηγορία την οποία είχε σπουδάσει παράλληλα. 

Συνέχισε όμως να έχει στενή επαφή με την ομάδα μπαίνοντας στη διοίκησή της 

και έχοντας ενίοτε προπονητικούς ρόλους.

Ο Μπερναμπέου παραλαμβάνει το ευρωπαϊκό κύπελλο μετά τη νίκη της ομάδας το 1965-1966

Ο Μπερναμπέου και η σχέση του με τον Φράνκο

Η έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1936 πάγωσε τα πάντα στο ποδόσφαιρο της χώρας για τρία χρόνια, μέχρι τη λήξη του, τον Απρίλιο του 1939. Φυσικά το τέλος του πολέμου βρήκε τη Ρεάλ διαλυμένη όπως και άλλες ομάδες της χώρας. Ήταν τότε που ο Μπερναμπέου αποφάσισε να στήσει ξανά το σύλλογο, του οποίου η διοίκηση είχε διαλυθεί (άλλοι σκοτώθηκαν και άλλα μέλη εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου), πολλά τρόπαια είχαν κλαπεί, ενώ το γήπεδό της, Τσαμαρτίν, είχε υποστεί ζημιές.

Εντωμεταξύ, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μπερναμπέου είχε ταχθεί στο πλευρό του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο που κατέλαβε πραξικοπηματικά τη Βαρκελώνη, πράγμα που είχε προκαλέσει αντιδράσεις και έντονες κόντρες με άλλα μέλη της ομάδας. Το 1943 αναλαμβάνει την προεδρία της Ρεάλ μέχρι το 1978 οπότε και έφυγε από τη ζωή. Αυτή η περίοδος συνέπεσε με την δικτατορία του καθεστώτος του Φράνκο πράγμα το οποίο ενίσχυσε την πεποίθηση ότι ο τελευταίος βοήθησε στην οργάνωση της ομάδας εκ νέου αν και η Ρεάλ αρχικά δεν έλαβε κάποια κυβερνητική βοήθεια στην ανοικοδόμησή της.

Χειραψία του Μπερναμπέου με το δικτάτορα Φράνκο

Ο Μπερναμπέου αποφασίζει να χτίσει την ομάδα από το μηδέν, ήρθε σε επαφή με πρώην παίκτες, διευθυντές και τα μέλη του συλλόγου και τελικά πέτυχε την αναδιάρθρωση και την άνοδό της. Όσο βέβαια γινόταν αυτό, τόσο φούντωναν τα σχόλια ότι επρόκειτο για έργο του Φράνκο καθώς είναι επίσης γνωστό ότι οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν ενίοτε τον αθλητισμό ως αντικείμενο εκμετάλλευσης για πολιτικό τους όφελος. Ωστόσο, ενδεχομένως, πολλά από όσα ακούστηκαν, για τη στήριξη του Φράνκο στη Ρεάλ –εκ των οποίων κάποια κρύβουν πιθανόν κρύβουν αλήθειες - να ενέχουν μια υπερβολή με ένα από τα «ελαφρυντικά» της ομάδας γι' αυτό να είναι για παράδειγμα ότι η «Βασίλισσα» από το 1939 έως το 1953 (υπό καθεστώς Φράνκο δηλαδή) κατέκτησε μόνο 2 κύπελλα, το ’46 και ‘47, και ούτε ένα πρωτάθλημα. Μάλιστα λέγεται ότι πολλές φορές ο Μπερναμπέου είχε έρθει σε αντιπαράθεση με μέλη του καθεστώτος σε προσπάθειες που έγιναν να επέμβουν στην ομάδα.

Το νέο στάδιο και οι μεταγραφές που έφεραν τη «Βασίλισσα» στην κορυφή

Ο Μπερναμπέου δεν κατάφερε απλώς να κάνει τη Ρεάλ να βγει από τη σκιά των πιο επιτυχημένων αντιπάλων της, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Αθλέτικ Μπιλμπάο αλλά έφερε την επανάσταση στον τρόπο της οργάνωσης των ποδοσφαιρικών συλλόγων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισε ο Μπερναμπέου ήταν η ανακατασκευή του Νουέβο Εστάδιο Τσαμαρτίν, ποδοσφαιρικής έδρας της Ρεάλ, το οποίο είχε ανεγερθεί το 1923. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1944 και ολοκληρώθηκαν το 1947 αυξάνοντας θεαματικά τη χωρητικότητά του σε πάνω από 75.000 θέσεις, ενώ λέγεται ότι ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε έλεγαν ότι «είναι ένα πολύ μεγάλο γήπεδο για μια μικρή ομάδα» που τότε πάσχιζε να ανακτήσει τις δυνάμεις της. Το νέο σπίτι της Ρεάλ μετονομάζεται τελικά το 1955, προς τιμήν του προέδρου της, σε «Εστάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Πανηγυρισμοί με την ομάδα μετά την κατάκτηση ενός ακόμη κυπέλλου

Σταδιακά η ομάδα ισχυροποιείται και το επόμενο βήμα του προέδρου είναι οι δυνατές μεταγραφές. Μια από αυτές είναι ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο ο οποίος αργότερα είχε ανακηρυχθεί επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης. Το όραμά του ήταν η μεταγραφή μεγάλων ονομάτων του χώρου, παικτών παγκόσμιας κλάσης και το πέτυχε κάνοντας τη Ρεάλ κυρίαρχη ομάδα. Ο Φέρεντς Πούσκας ήταν ένας εξ αυτών ο οποίος αποκτήθηκε από τη «Βασίλισσα» σε ηλικία 31 ετών και έγραψε ιστορία. Από το 1960 και μετά η Ρεάλ κατακτά τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο, ενώ πλέον αποτελεί μια από τις τρεις ομάδες, μαζί με τη Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικ Μπιλμπάο, που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την πρώτη κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου.

Ο Σαντιάγο Μπερναμπέου το 1967

Ο εμβληματικός πρόεδρος, του οποίου το όνομα έχει μείνει ανεξίτηλο, αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία σπουδαία προσωπικότητα και ηγετική μορφή της Ρεάλ στον οποίο η ομάδα χρωστάει πολλά, ίσως τα πάντα. Στο γήπεδο Σαντιάγο Μπερναμπέου έχει διεξαχθεί ο τελικός του Μουντιάλ του 1982 και τελικοί ευρωπαϊκών κυπέλλων. Σήμερα η χωρητικότητα του ανέρχεται στις 81.044 θέσεις.