Να πώς πρέπει να γιορτάσεις την Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας 2017
Το αντρικό αντίδοτο στον Άγιο Βαλεντίνο και το έθιμο που έγινε μανία!
Ένας μήνας ακριβώς πέρασε από εκείνη την εφιαλτική για κάθε άντρα 14η Φεβρουαρίου, την πραγματική γιορτή της γυναίκας δηλαδή, όταν μετατράπηκες σε άβουλο σκλαβάκι του έρωτα και μερικών ακόμα καπρίτσιων της.
Εφόσον τήρησες τις συντροφικές υποχρεώσεις σου σαν καλό αγόρι που είσαι, τώρα γύρισε ο τροχός και κατέφτασε ο αντρικός Άγιος Βαλεντίνος με μηνύματα τουλάχιστον χαρμόσυνα (και για μερικούς, αναστάσιμα κιόλας).
Γιατί ο άντρας δεν γιορτάζει με καρτούλες, καρδούλες, αγαπούλες, σοκολατάκια, αρκουδάκια και δωράκια, προτιμά να κρατά τις γιορτές του απλές, σταράτες και μετρημένες (και σεξιστικές ενδεχομένως, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Για την ιστορία, και για να ξέρεις πώς θα πλασάρεις το σημερινό παραμύθι, ήταν ένας αμερικάνος ραδιοφωνικός παραγωγός αυτός που καθιέρωσε την απόλυτη αντρική μέρα το 2002 ως αντίδραση στην κατάφωρα γυναικεία 14η Φεβρουαρίου, όπου πέρα από τους ερωτευμένους (τις γυναίκες δηλαδή, μην τα ξαναλέμε) γιορτάζουν και οι χορτοφάγοι.
Ο Τομ Μπέρτσι σκέφτηκε να το πάει ολίγον αντρικότερα το θέμα και σκάρωσε την εν λόγω μέρα, την οποία έκανε βούκινο στα social media και δεν της πήρε φυσικά πολύ να εγκαθιδρυθεί παγκοσμίως, με δική της ιστοσελίδα και προσωπικές φεστιβαλικές εκδηλώσεις στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.
Στο παρασύνθημα τώρα, η επέτειος επιβάλλει η γυναίκα να ετοιμάσει τη λαχταριστή μπριζολίτσα του αντρούλη της και να του χαρίσει μετά την ηδονή διά της οδού του στοματικού έρωτα. Ο τίτλος εξάλλου της σεμνής τελετής δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνείας. Να και πώς γίνεται σωστά…
Η μπριζόλα
Το κρέας δεν είναι το θέμα, είτε το φας μέσα είτε έξω, είτε στο μαγειρέψει εκείνη είτε το πετάξεις εσύ στα κάρβουνα, πάλι κρέας νοστιμότατο θα είναι. Φρόντισε μόνο να έχεις αφήσει μερικά ψιλά στην άκρη, γιατί στην Ελλάδα της κρίσης ούτε τις παραδόσεις δεν μπορούμε πια να τιμούμε…
Το… δεύτερο σκέλος της ημέρας
Το πώς θα παίξεις το σαφώς δυσκολότερο παιχνίδι της στοματικής απόλαυσης, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα. Είτε το απαιτήσεις σαν μοβόρο σερνικό χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, είτε υπενθυμίσεις τις δικές σου εκδουλεύσεις στη δική της ημέρα, είτε τέλος την κοιτάξεις σαν δαρμένο σκυλί ικετεύοντας για το κόκαλό σου, όλο και κάποιο κρυμμένο άσο θα έχεις στο μανίκι σου. Είσαι ένας ατιμούλης εσύ…
Η στιγμή χρειάζεται πάντως μουσική υπόκρουση και δεν θα μπορούσε να είναι κανένα άλλο κομμάτι από το «Έχεις ταλέντο στα χείλη» της Έλλης Κοκκίνου. Οποιαδήποτε σχέση με πράγματα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική!
Χρειάζεται όμως και φαντασία, καθώς δεν είναι το στοματικό μιας οποιασδήποτε ημέρας, αλλά ο πεοθηλασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Μπριζόλας και Πεολειχίας! Τον απολαμβάνεις λοιπόν:
Μέσα στο αυτοκίνητο, όπως ο Τζο Πέσι στο «Καζίνο» (1995). Αν βρεις και μια Σάρον Στόουν, τόσο το καλύτερο…
Στα όρθια στην κουζίνα σου την ώρα που μαγειρεύεις, όπως ο Τζόνι Ντεπ στο «Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ» (1993), την ώρα που μιλά μάλιστα στο τηλέφωνο με τον άντρα της λεγάμενης.
Σαν να είσαι ακόμα στα ’90s, όπως ο Τζιμ Κάρεϊ που ζητά ανταπόδοση της χάρης στο «Ace Ventura: Pet Detective» (1994)!
Όντας το θύμα στις αδηφάγες ορέξεις της, όπως ο Μάικλ Ντάγκλας στις «Αποκαλύψεις» (1994), παλεύοντας και καλά με τη συνείδησή του όταν πέφτει στα γόνατα η Ντέμι Μουρ…
Απολαμβάνοντας ένα γλειφιτζούρι και διδάσκοντας στην καλή σου πώς γίνεται το κόλπο, όπως ο τυπάς στο «Jawbreaker» (1999). Φτάνει να ’χεις δίπλα σου τη Rose McGowan…
Ή απολαμβάνοντάς τη πραγματικά, σαν τον πραγματικό κόσμο δηλαδή, όπως ο Vincent Gallo στην «Απώλεια του έρωτα» (2003), όταν η Chloe Sevigny του χαρίζει ένα αληθινό στοματικό που στοίχειωσε το mainstream σινεμά…
Ό,τι κι αν κάνεις πάντως, φρόντισε να απολαύσεις τη μέρα προεδρικά.
Ή, γιατί όχι, και βασιλικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου