Ποιος ήταν ο Χάρρυ Κλυνν για εμάς τους παλαιότερους... Ρε Χάρρυ σε ευχαριστούμε. Καλό σου ταξίδι.
Ποιος ήταν ο Χάρρυ Κλυνν για εμάς τους παλαιότερους...
O Δημήτρης Παπαγιαννίδης :-( λυπημένος.
Προς νεότερους..
Ξερω οτι βλέπετε τα βιντεακια του Χάρρυ Κλυνν και τα θεωρείτε
λιγο σάχλες στυλ βιντεοκασέτες 1980.
Να σας σοκαρω λιγο; Μεγάλωσαμε με 2 κανάλια στην τηλεοραση,
το ένα αυτο που βλέπετε σήμερα, την ΕΡΤ, και το άλλο το λέγαν ΥΕΝΕΔ,
Υπηρεσια Ενημέρωσης Ενοπλεων Δυναμεων, αν εχετε το Θεό σας!
Με αντίστοιχα θέματα!
Δεν είχαμε 600 δορυφορικά κανάλια, ιντερνετ, κινητά, βιντεάκια στο youtube απο ολο τον πλανήτη, δεν είχαμε mp3. Αν ήθελες να ακούσεις τραγούδι δεν το "κατεβαζες". Αγοραζες το βινύλιο, ή εβρισκες φίλο που το ειχε και πήγαινες με την κασέτα σου να ακούσετε τον δισκο και να τον γράψετε. Ήταν σαφέστατα πιο ωραίο, γιατί περνάγαμε ωρες ετσι, ακούγοντας τα.
Stand up comedy δεν υπηρχε. Υπηρχαν θεατρικά με τα τεκταινόμενα, τα λέγαμε "επιθεώρηση", κάτι σαν αυτα που κάνει ο Σεφερλης.
Όταν ο Χαρρυ Κλυνν εβγαζε "δισκο" και "κασετα" το 1980 κατι, ήταν θεμα προς συζήτηση. Τι θα πει, ποιο πολιτικό και χιουμοριστικό σχόλιο θα κάνει, τι μεταφορές θα χρησιμοποιήσει, σε ποιον θα τα χώσει, πως θα μιμηθεί τον Ανδρέα, τον Καραμανλή (η μίμηση ηταν θεϊκή, θυμίζω το παύση-αεροπλανο- βύσσινο).
Δεν υπήρχαν ψηφιακά εφε, δεν υπήρχαν βάσεις δεδομένων με ήχους, ολα ηταν χειροποίητα. Ο Χάρρυ και ο Κακουλιδης έγραφαν τα σατυρικά κείμενα και τα τραγούδια. Τα οποία μαθαίναμε απέξω την 50στη φορα που ακούγαμε τη κασέτα, στο σπιτι, στο αμαξι, στην εκδρομή.
Βιντεο πηραμε αργότερα. Ήταν μια συσκευή που έβαζες μια τεράστια κασέτα σαν βιβλιο. Και πάλι, βιντεο με τον Χαρρυ σε standup δεν έβρισκες. Κυκλοφορούσαν μονο σε ηχητικά κάποιες εγγραφές απο τις παραστάσεις. Τότε το να πεις "μαλάκα" και "γαμιέται" και "τι ειπα πάλι ο πούστης" ηταν ταμπού στα μέσα, ράδιο και τηλεόραση. Αν ήθελες να ακούσεις έξυπνο χιουμορ αλλά και μερικά καλά "καντηλια" για τους τότε πολιτικούς έπρεπε να πας στην παράσταση ή να βρεις την κασέτα με τον ήχο.
Ο Χάρρυ Κλυνν τα έχωνε χοντρά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τον ευτελισμό της Ελληνικής πραγματικότητας, κυρίως για τα οικονομικά σκάνδαλα που θέριεψαν με τον Κοσκωτα. Κράταγε ίσες αποστάσεις και, παρότι δήλωνε αριστερός, τα χωνε κ στο ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού (δεν υπηρχαν άλλα μεγάλα κόμματα τοτε) για τα κολλήματα που έτρωγαν και δεν μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν λιγο το λόγο τους.
Κυρίως όμως τα έχωνε στον "Ελληναρα". Αυτή την περίεργη φάρα ανθρώπου, το "θηρίο" οπως τον έλεγε, που κινείται σε ομόκεντρους κύκλους γυρω απο τον εαυτό του την κλίκα του και το συμφέρον του.
Ο Χάρρυ Κλυνν έζησε 10 χρόνια στην Αμερική, γυρισε λιγο μετα την χουντα, έκανε στανταπ οταν δεν ξέραμε τι είναι, έγραφε σατυρικές ηχογραφήσεις οταν δεν είχαμε τιποτα αλλο να ακούσουμε και να τα χώσουμε στο πολιτικό κατεστημένο της ρεμούλας, αλλά και να αναγνωρίσουμε στα κείμενα του τους εαυτούς μας.
Ναι, με στεναχώρησε που στα στερνά του η σκέψη του θολωσε, σαν να μην ηταν ο ίδιος Χάρρυ Κλυνν που πέρασε ολη του τη ζωή ψάχνοντας την λογική μέσα στον παραλογισμό μέσω της σάτυρας. Προσπάθησα να διαβασω πισω απο τα λόγια του και ειδα εναν άνθρωπο απίστευτα θυμωμένο με την κατάντια μας. Σαν να μας έλεγε, "ρε παπάρες, σας τα ελεγα 40 χρονια, εδώ θα καταντήσουμε με τον εγωισμό σας, γιατί δεν με ακούγατε;"
Αυτο μου φτάνει.
Ρε Χάρρυ σε ευχαριστώ. Καλό σου ταξίδι.
Ποιος ήταν ο Χάρρυ Κλυνν για εμάς τους παλαιότερους...
O Δημήτρης Παπαγιαννίδης :-( λυπημένος.
Προς νεότερους..
Ξερω οτι βλέπετε τα βιντεακια του Χάρρυ Κλυνν και τα θεωρείτε
λιγο σάχλες στυλ βιντεοκασέτες 1980.
Να σας σοκαρω λιγο; Μεγάλωσαμε με 2 κανάλια στην τηλεοραση,
το ένα αυτο που βλέπετε σήμερα, την ΕΡΤ, και το άλλο το λέγαν ΥΕΝΕΔ,
Υπηρεσια Ενημέρωσης Ενοπλεων Δυναμεων, αν εχετε το Θεό σας!
Με αντίστοιχα θέματα!
Δεν είχαμε 600 δορυφορικά κανάλια, ιντερνετ, κινητά, βιντεάκια στο youtube απο ολο τον πλανήτη, δεν είχαμε mp3. Αν ήθελες να ακούσεις τραγούδι δεν το "κατεβαζες". Αγοραζες το βινύλιο, ή εβρισκες φίλο που το ειχε και πήγαινες με την κασέτα σου να ακούσετε τον δισκο και να τον γράψετε. Ήταν σαφέστατα πιο ωραίο, γιατί περνάγαμε ωρες ετσι, ακούγοντας τα.
Stand up comedy δεν υπηρχε. Υπηρχαν θεατρικά με τα τεκταινόμενα, τα λέγαμε "επιθεώρηση", κάτι σαν αυτα που κάνει ο Σεφερλης.
Όταν ο Χαρρυ Κλυνν εβγαζε "δισκο" και "κασετα" το 1980 κατι, ήταν θεμα προς συζήτηση. Τι θα πει, ποιο πολιτικό και χιουμοριστικό σχόλιο θα κάνει, τι μεταφορές θα χρησιμοποιήσει, σε ποιον θα τα χώσει, πως θα μιμηθεί τον Ανδρέα, τον Καραμανλή (η μίμηση ηταν θεϊκή, θυμίζω το παύση-αεροπλανο- βύσσινο).
Δεν υπήρχαν ψηφιακά εφε, δεν υπήρχαν βάσεις δεδομένων με ήχους, ολα ηταν χειροποίητα. Ο Χάρρυ και ο Κακουλιδης έγραφαν τα σατυρικά κείμενα και τα τραγούδια. Τα οποία μαθαίναμε απέξω την 50στη φορα που ακούγαμε τη κασέτα, στο σπιτι, στο αμαξι, στην εκδρομή.
Βιντεο πηραμε αργότερα. Ήταν μια συσκευή που έβαζες μια τεράστια κασέτα σαν βιβλιο. Και πάλι, βιντεο με τον Χαρρυ σε standup δεν έβρισκες. Κυκλοφορούσαν μονο σε ηχητικά κάποιες εγγραφές απο τις παραστάσεις. Τότε το να πεις "μαλάκα" και "γαμιέται" και "τι ειπα πάλι ο πούστης" ηταν ταμπού στα μέσα, ράδιο και τηλεόραση. Αν ήθελες να ακούσεις έξυπνο χιουμορ αλλά και μερικά καλά "καντηλια" για τους τότε πολιτικούς έπρεπε να πας στην παράσταση ή να βρεις την κασέτα με τον ήχο.
Ο Χάρρυ Κλυνν τα έχωνε χοντρά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τον ευτελισμό της Ελληνικής πραγματικότητας, κυρίως για τα οικονομικά σκάνδαλα που θέριεψαν με τον Κοσκωτα. Κράταγε ίσες αποστάσεις και, παρότι δήλωνε αριστερός, τα χωνε κ στο ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού (δεν υπηρχαν άλλα μεγάλα κόμματα τοτε) για τα κολλήματα που έτρωγαν και δεν μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν λιγο το λόγο τους.
Κυρίως όμως τα έχωνε στον "Ελληναρα". Αυτή την περίεργη φάρα ανθρώπου, το "θηρίο" οπως τον έλεγε, που κινείται σε ομόκεντρους κύκλους γυρω απο τον εαυτό του την κλίκα του και το συμφέρον του.
Ο Χάρρυ Κλυνν έζησε 10 χρόνια στην Αμερική, γυρισε λιγο μετα την χουντα, έκανε στανταπ οταν δεν ξέραμε τι είναι, έγραφε σατυρικές ηχογραφήσεις οταν δεν είχαμε τιποτα αλλο να ακούσουμε και να τα χώσουμε στο πολιτικό κατεστημένο της ρεμούλας, αλλά και να αναγνωρίσουμε στα κείμενα του τους εαυτούς μας.
Ναι, με στεναχώρησε που στα στερνά του η σκέψη του θολωσε, σαν να μην ηταν ο ίδιος Χάρρυ Κλυνν που πέρασε ολη του τη ζωή ψάχνοντας την λογική μέσα στον παραλογισμό μέσω της σάτυρας. Προσπάθησα να διαβασω πισω απο τα λόγια του και ειδα εναν άνθρωπο απίστευτα θυμωμένο με την κατάντια μας. Σαν να μας έλεγε, "ρε παπάρες, σας τα ελεγα 40 χρονια, εδώ θα καταντήσουμε με τον εγωισμό σας, γιατί δεν με ακούγατε;"
Αυτο μου φτάνει.
Ρε Χάρρυ σε ευχαριστώ. Καλό σου ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου