ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Πέμπτη, 19 Μαΐου 2011

19 Μαΐου: Μαύρη ημέρα της Γενοκτονίας των Ποντίων από του Τούρκους

Δεν βλάπτει και λίγη Ιστορία για να ξέρουμε ποιοι είμαστε από που ήρθαμε και τι αφήσαμε πίσω μας!
Mπορεί πολλοί να θεωρούν πως στις 19 Μαϊου του 1919 ξεκίνησε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου απο τους Τούρκους εθνικιστές , αλλά στην πραγματικότητα τα βάσανα των περίπου 600.000 Ποντίων ξεκίνησαν νωρίτερα.

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Mπορεί πολλοί να θεωρούν πως στις 19 Μαϊου του 1919 ξεκίνησε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου απο τους Τούρκους εθνικιστές , αλλά στην πραγματικότητα τα βάσανα των περίπου 600.000 Ποντίων ξεκίνησαν νωρίτερα.
Κατα τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου οι Νέότουρκοι με πρόσχημα την ασφάλεια του κράτους στην περίοδο του πολέμου, αρχίζουν να εκτοπίζουν ενα μεγάλο μέρος των ποντίων στην ενδοχώρα και τους βάζουν να εργάζονται στα "Αμελέ Ταμπουρού" , τα οποία είναι τάγματα εργασίας.

Στα τάγματα αυτά εργάζονταν όσοι άνδρες δεν κατατάσσονταν στο στρατό και δούλευαν στις πιο εξοντωτικές εργασίες όπως σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων. Οι περισσότεροι άνδρες πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Χιλιάδες Πόντοι πέθαναν κατω απο αυτές τις συνθήκες. Αυτά συμβαίνουν ενω στην Ανατολή είναι σε εξέλιξη η Γενοκτονία των Αρμενίων με θύματα 1.500.000 ανθρώπους.



Παράλληλα οι Τούρκοι συνέχιζαν τις δολοφονίες αλλά ακόμη και τις πυροπολήσεις των χωριών των Ελλήνων του Πόντου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Πόντιοι ανέβηκαν στα βουνά και ως αντάρτες προσπαθησαν να αμυνθούν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, οι τούρκοι εθνικιστές άρχισαν να στρέφουν όλη τη προσοχή τους στον Πόντο και άρχισαν να εντείνουν τις προσπάθειες τους για την εξολόθρευση του Ελληνισμού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Το 1919 οι Πόντιοι μαζί με τους Αρμένιους που έβλεπαν οτι έρχεται η μεγάλη καταστροφή προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος για να μπορέσουν να σωθούν. Το σχέδιο αυτό δεν πέτυχε, ο τουρκικός εθνικισμός έφτασε στο ζενίθ και τότε ξεκίνησε η δεύτερη φάση της γενοκτονίας η οποία ήταν και η πιο σκληρή.


Στις 19 Μαίου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τον απελευθερωτικό αγώνα των Τούρκων. Ομως στην πραγματικότητα παράλληλα με τη δράση αυτή, ξεκινά και η φάση της εξαφάνισης του Ποντιακού πληθυσμού. Δίνει εντολές σε δικούς τους ανθρώπους για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Ισχυρές δυνάμεις των τούρκων εθνικιστών καταπολεμούν τους Πόντιους αντάρτες και σκοτώνουν γυναικόπεδα και πυρπολούν εκατοντάδες χωριά.

Σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις μέχρι το 1922 δηλαδή τη Μικρασιατική Καταστροφή, τουλάχιστον 200.000 Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους απο τις βαρβαρότητες των Τούρκων. Υπάρχουν αναφορές και για μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Ομως το σημαντικό στην ενέργεια των Τούρκων δεν είναι οι αριθμοί αλλά ο σκοπός τους, καθώς εξαφάνισαν εναν ολόκληρο Πολιτισμό μέσα σε περίπου 5 χρόνια.

Πολλοί Πόντιοι για να γλιτώσουν απο το Γενοκτονία διέφυγαν στη Ρωσία και αργότερα περίπου 350.000 ήρθαν στην Ελλάδα

Η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στην Τουρκία η 19η Μαϊου είναι εθνική γιορτή! Καθώς οι γείτονες μας στα βιβλία ιστορίας τους διδάσκονται πως την ημέρα αυτή ξεκίνησε ο απελευθερωτικός αγώνας των Τούρκων, δηλαδή την ημέρα που έφτασε ο Κεμάλ στην Σαμψούντα. Δεν γνωρίζουν περισσότερα για τα βάσανα των Ποντίων και την εξολόθρευση τους. Μετά την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας, με εντολή του Κεμάλ η ημέρα αυτή ανακηρύχθηκε σε "Γιορτή της Νεολαίας" και σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και παρελάσεις απο τους μαθητές των σχολείων.