ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ - Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ

Ο Ιούλιος Βερν και η εφεύρεση του ελικοπτέρου

 

 

Πώς ένα μυθιστόρημα ενέπνευσε την κατασκευή του

Ο Ιούλιος Βερν, αναφέρεται συχνά ως ο «πατέρας της επιστημονικής φαντασίας».

Ήταν γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας

και έχει μείνει γνωστός στην ιστορία από τα μυθιστορήματά του

Ταξίδι στο Κέντρο της Γης (1864),

20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1870) και

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες (1873).

 

Ο Ιούλιος Βερν, ωστόσο, έχει συνδέσει το όνομά του και με την εφεύρεση του… ελικοπτέρου.

 

Το 1862 μαζί με έναν αριστοκράτη, ένα ναυτικό και ένα δημοσιογράφο-φωτογράφο ίδρυσαν την οργάνωση «Societe d’encouragement pour la locomotion aerienne au moyen d’appariels plus lourds que l’air», τίτλος ο οποίος σύντομα μίκρυνε στο πιο απλό «Societe d’aviation».

Δύο από τους συνιδρυτές της ήταν οι Vicomte de Ponton d'Amecourt και Felix Tournachon (γνωστός με το ψευδώνυμο «Nadar»).

Όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα io9.com, το 1863 σε ένα άρθρο του για το περιοδικό Musee des familles o Βερν είχε γράψε το εξής: «Στη συνέχεια, ας προβλέψουμε το ελικόπτερο, και ας χρησιμοποιήσουμε ως μότο μας αυτό που λέει ο Nadar: “Όλα όσα είναι δυνατά, θα γίνουν”».

 

Ο Nadar είχε «εφεύρει» ένα ελικόπτερο στα χαρτιά. Γοητευμένος από τις δυνατότητες μιας πτήσης με περιστροφικούς έλικες, ο Nadar ήλπιζε ότι η οργάνωση θα μπορούσε να αντλήσει κεφάλαια για να κατασκευαστεί ένα πρότυπο μοντέλο.

Εν τω μεταξύ, ο d’Amecourt κατασκεύαζε τη δική του εκδοχή του ελικοπτέρου, το οποίο παρουσιάστηκε σε μια έκθεση αεροναυτικής στο Λονδίνο (London Aeronautical Exhibition) το 1868. Θεωρήθηκε θαύμα της μηχανικής. Διέθετε λέβητα, ένα πλαίσιο αλουμινίου και κυλίνδρους ατμού από μπρούτζο.

Ο Ιούλιος Βερν «ρουφούσε» σα σφουγγάρι όσες πληροφορίες μπορούσε από τους άνδρες αυτούς και τους συνεργάτες τους, με τους οποίους επικοινωνούσαν διάφοροι αεροναύτες από όλον τον κόσμο, που ήθελαν να μοιραστούν μαζί τους τα σχέδια, τις θεωρίες και τις ανακαλύψεις τους.

Ο ίδιος μάλιστα, δε μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να καθιστά γνωστούς τους σκοπούς της Societe d’Aviation στο ευρύ κοινό, μέσα από τη λογοτεχνία.

Το πρώτο του βιβλίο «Five Weeks in a Balloon» γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με αποτέλεσμα ο εκδότης του Jules Hetzel να υπογράψει μαζί του δια βίου συμβόλαιο για δύο βιβλία το χρόνο.

Τα χρόνια που ακολούθησαν κυκλοφόρησαν και τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του, ενώ ο Ιούλιος Βερν συνέχισε να ασχολείται ενεργά με την εξέλιξη της αεροπορίας, κρατώντας σημειώσεις και συγκεντρώνοντας σχετικό υλικό.

Από όλα τα στοιχεία που συγκέντρωσε «προέκυψε» το βιβλίο «Ροβήρος ο Κατακτητής» (1886), στο οποίο γίνεται αναφορά για ένα τεράστιο ελικοφόρο αεροσκάφος:

«Η ιστορία αρχίζει με αναφορές απ' όλο τον κόσμο για περίεργα φώτα και ήχους, συμπεριλαμβανομένης και μουσικής από τρομπέτα στη διαπασών, που προέρχονται από τον ουρανό.

[…] Όλα τα συμβάντα είναι έργο του μυστηριώδους Ροβήρου, ενός λαμπρού εφευρέτη που διεισδύει σε μία συνάντηση του Ινστιτούτου Ουέλντον. Τα μέλη του ινστιτούτου έχουν την πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα θα καταφέρει να κυριαρχήσει στους ουρανούς χρησιμοποιώντας μέσα ελαφρύτερα από τον αέρα και ότι μέσα βαρύτερα από τον αέρα, όπως αεροπλάνα και ελικόπτερα, είναι ανέφικτα. Το Ινστιτούτο έχει αναλάβει την κατασκευή ενός γιγαντιαίου πηδαλιουχούμενου με όνομα Εμπρός και τα μέλη έχουν μία έντονη συζήτηση για το που θα έπρεπε να τοποθετήσουν την έλικα (μπροστά για να τραβήξει το σκάφος, ή πίσω για να το σπρώξει), όταν εμφανίζεται ο Ροβήρος στη συνεδρίαση και παίρνει την άδεια να μιλήσει. Ο Ροβήρος επιπλήττει τα μέλη και τους βροντοφωνεί κατά πρόσωπο ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ότι είναι αφέλεια να πιστεύουν ότι ένα μπαλόνι, όπως είναι το αερόστατο, θα μπορούσε ποτέ να κυριαρχήσει στον αέρα. Και συνεχίζει λέγοντας ότι το μέλλον ανήκει στο αερόπλοιο με μεγάλες και γερές μηχανές, που θα είναι βαρύτερο από τον αέρα και όχι ελαφρύτερο όπως είναι το αερόστατο.

[…] Δύο από τα μέλη του Ινστιτούτου, ο πρόεδρος και ο γραμματέας, καθώς περπατούσαν στο δρόμο, σχολιάζοντας τον απρόοπτο επισκέπτη και τα λόγια του, ξεμάκρυναν χωρίς να το καταλάβουν μέσα στο μεγάλο πάρκο. Τους δύο επιστήμονες, τον Μπάρμπα-Συνετό και τον Φιλ Έβανς, δεν τους ακολουθούσε ο υπηρέτης του προέδρου, ο Φρυκολίνος, αλλά και 5-6 ύποπτες σκιές. Οι σκιές αυτές, που αποδείχτηκαν πολύ χειροδύναμες, άρπαξαν μέσα σε δευτερόλεπτα και τους τρεις, τους έκλεισαν τα μάτια και τους μετέφεραν κάπου. Όταν αργότερα οι τρεις αιχμάλωτοι μπόρεσαν να ελευθερώσουν τα μάτια τους, είδαν πως ήταν φυλακισμένοι σε κάποιο θάλαμο. Όταν ξημέρωσε, κατάπληκτοι αντιλήφθηκαν ότι η φυλακή τους κινείτο 4.000 πόδια πάνω από τη γη. Δεν είχαν συνέλθει από την έκπληξη όταν άνοιξε η πόρτα της φυλακής τους και στο κατώφλι πρόβαλε η μορφή του Ροβήρου. Ψυχρά και αλαζονικά ευγενικός, τους είπε, με κάποια αδιόρατη ειρωνεία στα λόγια του: “Αξιότιμοι κύριοι αεροστατικοί, είσθε ελεύθεροι να κινείσθε, βεβαίως, μέσα στα όρια του Άλμπατρος, της ιπτάμενης μηχανής μου!”.

Οι δύο επιστήμονες διαμαρτυρήθηκαν για την απαγωγή και ρώτησαν τον Ροβήρο με ποιο δικαίωμα τούς έφερε στο αερόπλοιό του. Ο Ροβήρος, αφού τους ειρωνεύτηκε ότι το δικαίωμα τού το είχαν δώσει οι ίδιοι όταν τον πέταξαν έξω από τη λέσχη τους, γύρισε τις πλάτες και τους άφησε μόνους να ζήσουν τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που τους πρόσφερε το τεράστιο ελικοφόρο Άλμπατρος.

Το σκάφος είχε πολλές κάθετες έλικες, που λειτουργούσαν παρόμοια με τα ελικόπτερα, και οριζόντιες έλικες για να δίνουν την πλευρική κίνηση. Επίσης, έφερε την ίδια μαύρη σημαία με τον χρυσό ήλιο, που είχε παρατηρηθεί σε τόσα πολλά αξιοθέατα, ενώ η μουσική που ακουγόταν από τον ουρανό στην πραγματικότητα προερχόταν από ένα μέλος του πληρώματος που έπαιζε τρομπέτα» αναφέρει η Wikipedia.

Χάρη στην επιτυχία του Ιουλίου Βερν, τα βιβλία του συνοδεύονταν από το έργο των καλύτερων εικονογράφων της εποχής.

Τα σχέδια για το «Ροβήρο τον Κατακτητή» έκανε ο ταλαντούχος Leon Ben¬nett, ο οποίος δημιούργησε το Άλμπατρος βασιζόμενος σε σκιτσάκια που είχε κάνει ο ίδιος ο συγγραφέας.

Ο Igor Sikorsky εμπνεύστηκε από τον Ιούλιο Βερν

Ένας από τους πιο ενθουσιώδεις θαυμαστές του βιβλίου αυτού ήταν ένα νεαρό αγόρι από το Κίεβο.

Ο Igor Sikorsky ενθουσιάστηκε πολύ από τις περιγραφές του συγγραφέα γύρω από το ελικοφόρο αεροσκάφος, οι οποίες τον συνόδευσαν σ’ ολόκληρη τη ζωή του.

Ήλπιζε μάλιστα ότι μια μέρα θα κατάφερνε να φτιάξει ένα αεροσκάφος σαν το Άλμπατρος.

Στα 19 του χρόνια, έχοντας ακούσει για το επίτευγμα των αδερφών Ράιτ, αποφάσισε ότι ήθελε και ο ίδιος να βάλει το λιθαράκι του στην αεροπορία με την εφεύρεση του ελικοπτέρου.

Η πρώτη του προσπάθεια στέφθηκε με απόλυτη… αποτυχία, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τις προσπάθειες για τα επόμενα 30 χρόνια.

Τελικά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1939 -σε συνεργασία με τον νεότερο ξάδερφό του Igor Alexis- πραγματοποίησαν την πρώτη πτήση του VS-300. Παρότι σηκώθηκε ελάχιστα εκατοστά από το έδαφος ήταν το πρώτο ελικόπτερο του κόσμου.