Το τελευταίο γράμμα στον Τζορτζ Μπους και τον Ντικ Τσένεϊ, από έναν Βετεράνο που πεθαίνει
Το τελευταίο γράμμα ενός ανάπηρου βετεράνου του Ιράκ συγκλονίζει όλη την ανθρωπότητα. Το συγκλονιστικό “κατηγορώ” ενός βετεράνου που γράφτηκε από το χείλος του θανάτου. Το τελευταίο αντίο στέλνει ο Τόμας Γιανγκ όχι στον Μπους και τον Τσένεϊ, που έτσι κι αλλιώς είναι κουφοί και αναίσθητοι, αλλά σε όλη την ανθρωπότητα.
Πριν από εννέα χρόνια, ο Γιανγκ τραυματίστηκε στη Σαντρ Σίτι της Βαγδάτης από τη σφαίρα ενός ελεύθερου σκοπευτή. Ήταν η πέμπτη μέρα του στο Ιράκ και η μοιραία αυτή σφαίρα αυτή τον άφησε παράλυτο από το στέρνο και κάτω και άλλαξε τη ζωή του για πάντα.
Σήμερα, στα 33 του χρόνια, ο Τόμας αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα πάψει να δέχεται τροφή, την οποία λαμβάνει με υγρή μορφή από ένα σωληνάκι. Πριν όμως ξεψυχήσει, στέλνει μια ανοιχτή επιστολή στον Μπους και στον Τσένεϊ, ένα αμείλικτο κατηγορώ που τσακίζει κόκαλα.
19 Μαρτίου 2013
Ενας μελλοθάνατος βετεράνος «δικάζει» τον Μπους
«Το τελευταίο γράμμα: ένα μήνυμα στον Τζορτζ Μπους και τον Ντικ Τσένεϊ από έναν βετεράνο που πεθαίνει»
-Γράφω αυτό το γράμμα στη 10η επέτειο του Πολέμου του Ιράκ για λογαριασμό των συντρόφων μου βετεράνων του Πολέμου του Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των 4.448 στρατιωτών και πεζοναυτών που πέθαναν στο Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των χιλιάδων βετεράνων που τραυματίστηκαν, για λογαριασμό εκείνων που τα τραύματά τους, ψυχικά και σωματικά, διέλυσαν τη ζωή τους. Είμαι ένας από τους βαριά τραυματισμένους. Έμεινα παράλυτος στη διάρκεια μιας επίθεσης το 2004 στο Σαντρ Σίτι. Η ζωή μου τελειώνει. Βρίσκομαι στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης πάθησης.
-Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των ανδρών και των γυναικών που έχασαν τους συντρόφους τους, των παιδιών που έχασαν τον γονιό τους, των μητέρων και των πατεράδων που έχασαν τα παιδιά τους, για λογαριασμό εκείνων που νοιάζονται για τους χιλιάδες συντρόφους μου που έπαθαν ανεπανόρθωτη εγκεφαλική βλάβη. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό εκείνων των βετεράνων που ο πόνος και η αποστροφή για ότι είδαν, τράβηξαν κι έκαναν στο Ιράκ τους οδήγησαν στην αυτοκτονία και για λογαριασμό των στρατιωτών που υπηρετούν ακόμα τη θητεία τους και αυτοκτονούν με μέσο όρο μια αυτοκτονία την ημέρα. Γράφω αυτό το γράμμα για το ένα εκατομμύρια νεκρούς Ιρακινούς και για τους αναρίθμητους τραυματισμένους. Γράφω αυτό το γράμμα εκπροσωπώντας όλους εμάς: τα ανθρώπινα ερείπια που άφησε πίσω του ο δικός μας πόλεμος και που περνάμε τη ζωή μας μέσα σε ατέλειωτο πόνο και οδύνη.
Το τελευταίο γράμμα ενός ανάπηρου βετεράνου του Ιράκ συγκλονίζει όλη την ανθρωπότητα. Το συγκλονιστικό “κατηγορώ” ενός βετεράνου που γράφτηκε από το χείλος του θανάτου. Το τελευταίο αντίο στέλνει ο Τόμας Γιανγκ όχι στον Μπους και τον Τσένεϊ, που έτσι κι αλλιώς είναι κουφοί και αναίσθητοι, αλλά σε όλη την ανθρωπότητα.
Πριν από εννέα χρόνια, ο Γιανγκ τραυματίστηκε στη Σαντρ Σίτι της Βαγδάτης από τη σφαίρα ενός ελεύθερου σκοπευτή. Ήταν η πέμπτη μέρα του στο Ιράκ και η μοιραία αυτή σφαίρα αυτή τον άφησε παράλυτο από το στέρνο και κάτω και άλλαξε τη ζωή του για πάντα.
Σήμερα, στα 33 του χρόνια, ο Τόμας αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα πάψει να δέχεται τροφή, την οποία λαμβάνει με υγρή μορφή από ένα σωληνάκι. Πριν όμως ξεψυχήσει, στέλνει μια ανοιχτή επιστολή στον Μπους και στον Τσένεϊ, ένα αμείλικτο κατηγορώ που τσακίζει κόκαλα.
19 Μαρτίου 2013
Ενας μελλοθάνατος βετεράνος «δικάζει» τον Μπους
«Το τελευταίο γράμμα: ένα μήνυμα στον Τζορτζ Μπους και τον Ντικ Τσένεϊ από έναν βετεράνο που πεθαίνει»
-Γράφω αυτό το γράμμα στη 10η επέτειο του Πολέμου του Ιράκ για λογαριασμό των συντρόφων μου βετεράνων του Πολέμου του Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των 4.448 στρατιωτών και πεζοναυτών που πέθαναν στο Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των χιλιάδων βετεράνων που τραυματίστηκαν, για λογαριασμό εκείνων που τα τραύματά τους, ψυχικά και σωματικά, διέλυσαν τη ζωή τους. Είμαι ένας από τους βαριά τραυματισμένους. Έμεινα παράλυτος στη διάρκεια μιας επίθεσης το 2004 στο Σαντρ Σίτι. Η ζωή μου τελειώνει. Βρίσκομαι στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης πάθησης.
-Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των ανδρών και των γυναικών που έχασαν τους συντρόφους τους, των παιδιών που έχασαν τον γονιό τους, των μητέρων και των πατεράδων που έχασαν τα παιδιά τους, για λογαριασμό εκείνων που νοιάζονται για τους χιλιάδες συντρόφους μου που έπαθαν ανεπανόρθωτη εγκεφαλική βλάβη. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό εκείνων των βετεράνων που ο πόνος και η αποστροφή για ότι είδαν, τράβηξαν κι έκαναν στο Ιράκ τους οδήγησαν στην αυτοκτονία και για λογαριασμό των στρατιωτών που υπηρετούν ακόμα τη θητεία τους και αυτοκτονούν με μέσο όρο μια αυτοκτονία την ημέρα. Γράφω αυτό το γράμμα για το ένα εκατομμύρια νεκρούς Ιρακινούς και για τους αναρίθμητους τραυματισμένους. Γράφω αυτό το γράμμα εκπροσωπώντας όλους εμάς: τα ανθρώπινα ερείπια που άφησε πίσω του ο δικός μας πόλεμος και που περνάμε τη ζωή μας μέσα σε ατέλειωτο πόνο και οδύνη.
